Laika

Imię: Laika

Wiek: jeden rok

Proponowana ranga: na razie młode, co później się urodzi w jej główce - oto wielka niewiadoma!

Ranga: Młode

Historia: Niepozorna - rzec można. I ma się tutaj zapewne niebywale wiele racji! Przyszła na świat jako córeczka Samicy Alfa pewnej watahy, znanej na rozległych terenach pod nazwą Watahy Eteru, oraz jej drugiego partnera. Jako, że szczenię z niej było raczej spokojne, opanowane i niekoniecznie dążące do bycia w centrum uwagi, przemierzała dolinę, w które przyszło jej żyć wzdłuż i wszerz. Nasłuchała się niejednej opowieści, kiedy to na przykład zagoniła się za jednym motylem i utknęła w trawie, a o jej obecności dwie plotkary nie miały pojęcia. Ale... o czym one gadają? Jaki Notto? Że niby syn jej matki? Ale to by oznaczało tylko jedno... Prędko powróciła tego dnia do domu, dopytując się mamy o potencjalnego krewniaka. Rzecz jasna, rodzicielka nie zamierzała jej opowiadać o wygnaniu pierworodnego, do czego poniekąd sam watahę zmusił. Jednakże jej partner, jako osobnik nigdy za młodzieńcem nie przepadający, nie przebierał w słowach, opisując jaki to braciszek małej Laiki był nie w porządku, jak przynosił tylko wstyd i utrudniał na każdym kroku przetrwanie. Jednak ona widziała rzeczywistość całkiem inaczej, miała własne idee, którym już jako niezbyty rozumne szczenię oddawała się w całości. Powoli dorastała, a wszyscy na każdym kroku wbijali jej negatywne osądy na temat samca o wdzięcznym mianie Notto. Mały, chłonny umysł z trudem znosił te wszelkie obelgi. Może, gdyby była starsza, opuściła by tamtą watahę? Tak czy inaczej - nie zdążyła. Jej stado bowiem postanowiło zmienić terytorium, kiedy do Rady Starszych dotarła wieść o bliskiej klęsce, oto bowiem wszelka zwierzyna wyginęła na skutek dziwnej epidemii. Wataha zatem ruszyła ich śladem. I wszystko byłoby w porządku, tylko... tylko w chaosie spowodowanym przeprowadzką nikt nie spostrzegł, że jedna, niewielka istotka nie nadążyła i się zagubiła... Krzyczała, wołała, płakała... Nikt jednak nie usłyszał. Zboczyła więc może nieco z kursu - fakt. Ale trafiła do tej krainy. Ciekawe, czy los podstawił jej kłodę pod łapki, czy może raczej doda jej niebawem skrzydeł?

Charakter: Nie ma chyba w pobliżu spokojniejszej osoby niż Laika, która wręcz zaraża swym uśmiechem każdego, kogo spotka na drodze. Zazwyczaj jest cicha, lecz jeśli ma coś do powiedzenia, zamienia się w katarynkę. Nie szuka powodów do kłótni i bójki, w razie potrzeby ich unika. Nieraz można ją posądzić o tchórzostwo, jednak jest odważna. Jej brat Notto darzy ją wielkim szacunkiem i zawsze uspokaja się przy jej osobie i obchodzi się z nią jak z jajkiem.

Ekwipunek: nie posiada niczego, poza garstką wspomnień oraz 50 kostkami

Coś więcej: ~~

Atrybut: zręczność