By rozproszyć mrok... [Wyprawa Kein'a]

Amiru
Latający Wilk

Amiru


Female Liczba postów : 884

     http://kamilejszon.fbl.pl

By rozproszyć mrok... [Wyprawa Kein'a] - Page 3 TqNj5dI


Wena pojechała na wakacje, bez słowa ostrzeżenia ani pożegnania, przepraszam

Czarny basior zaśmiał się jedynie cynicznie, a echo zdawało się roznieść tenże rechot po całej okolicy. Ogon jego poruszył się nieznacznie, kołysząc wpierw w lewo, następnie opadając niemalże bezwładnie w prawo. Ostatecznie zaś powrócił do pozycji wyjściowej, swobodnie zwisając u tyłu ciała.
- Nie wiem, jakie znasz metody budowania zaufania, mnie interesuje jedynie dowód na lojalność. Zapewniam Cię, lepiej dla Ciebie, abyś jednak mnie posłuchał - rzekł spokojnie, a po okolicy zaczęły się roznosić szepty i ciche chichoty, jakoby wtórując wilkowi. Cień, który rzucał na podłożu Kein, zaczął 'strzelać miny', ot, jakoby przykładając łapy do skroni, machając nimi w pełnym kpiny geście i wywalając ozór, kiwał przy tym głową. Zupełnie, jakby zamierzał w ten sposób szydzić ze swojego właściciela.
Tutaj nic nie było normalne.
Lucek klasnął w łapy, unosząc się na moment do niezbyt zgrabnego siadu. Nagle pomiędzy Keinem a Lucyferem pojawił się ciemny zarys sylwetki, wokół którego - niczym miliony świetlików - krążyły jasnoniebieskie drobiny. Fiolka jednak nadal była pełna, aby nie było zastrzeżeń. Obok tejże postaci pojawiła się następna, a kiedy niebieskie drobiny opadły, oczom Twoim ukazały się dwa stworzonka, które doskonale znasz. Hannibal i Nagi. Leżały zwinięte i zaspane, zupełnie, jakby jakaś siła wyrwała je z domu, gdzie smacznie spały. Nagi obudził się pierwszy, ziewnął przeciągle i rozejrzał się po okolicy. Wyglądał na zdezorientowanego w mierze co najmniej sporej.
- Jeśli je zabijesz, będę wiedział, że mogę pozwolić Ci wrócić - rzekł spokojnie wilk, oparty już na wszelkich czterech kończynach.


Kejn
Latający Doświadczony Łowca

Kejn


Male Liczba postów : 2064
Wiek : 25

     
Kein wiedział, że te młode nie są prawdziwie więc.. no cóż, nie jest to zbyt dobra wiadomość, bo samo sumienie będzie go zżerało do końca jego życia. Poza tym to był ten czas zanim czarny basior zaczął się przywiązywać do tych młodych. I.. właściwie robi to nie tylko dla siebie, ale również i dla innych. Dlaczego? Otóż to wszystko nie jest na pokaz aby wszyscy widzieli jaki on jest... te wszystkie decyzje są tylko po to aby zyskać siłę i móc jakoś ratować innych od ścierw takich jak bogowie.
Może tym razem będzie miał więcej siły... może i nie.
Od tego zależała nie tylko jego przyszłość.
- Jesteś niemożliwy i chory, ale zrobię to ze względu na to, że potrzebuję tej siły aby przetrwać.
I tutaj pierwszy raz skłamał w całym swoim życiu. Nie potrzebował wcale tej siły tak naprawdę, ale pomoże mu ona na pewno.
- Ech....
Przez około pięć sekund stał. Niestety, ale jeśli ze złem się wiąże to również i zło pokaże jakie naprawdę jest.
Dobrze, że to nie są prawdziwe szczeniaki... ale skaza i tak do końca życia będzie.
Ale teraz mały zonk! Cień Kein pokazywał Amiru w świątyni czyli jeszcze zanim te młode poznał. Idąc tą zasadą wychodzi na to, że nie znał ich.
Wyjął nóż i podszedł do młodych.
Nie miał wyboru.. zrobił to co musiał. Zabił je.
Wewnętrznie tylko wyobrażał sobie deszcz. A dlaczego ktoś zapyta? Sprawa jest prosta - tak samo jak z zasadą ''Co się dzieje w Vegas, zostaje w Vegas''. Tak też i myśli podczas tych wyobrażeń nie przechodziły do jego podstawowej świadomości. Wszystko.. działa.
Taharaki
Latający Doświadczony Wilk

Taharaki


Male Liczba postów : 412

     

By rozproszyć mrok... [Wyprawa Kein'a] - Page 3 TqNj5dI


Ciekawe, skąd pewność Kein'a, że młode nie są rzeczywiste? User może o tym wiedzieć, niemniej pewność samej postaci nieco mnie zdezorientowała. Amiru byłoby przykro, ot co. Ale, nieważne, wracamy!

Być może, nieco ku zaskoczeniu Keina, Nagisa spojrzał na wilka i uśmiechnął, jakoby rozpromieniony szczerze widokiem wilka. Przekręcił z zainteresowaniem łebek, zakwilił radośnie i ruszył nieporadnie w kierunku wilka, potykając się ze dwa razy - a to nie lada wyczyn zważywszy na to, iż znajdował się niespełna trzy metry od niego. Za każdym razem sie podnosił, potrząsał lekko głową, by zaraz otulić niedużym ciałkiem łapę Keina. Zważywszy, że i wilk zbliżał się ku nim, bardzo szybko mógł się przytulić, nieświadom tego, jak wielki popełnił błąd...
- Za... zabierz... do mamy - poprosił, ledwo składając zdania. Po chwili i Hanni się podniósł. Błąd. Po krótkiej chwili oba samczyki padły martwe. Amiru w świątyni? Wskazana przez Cień? Miło, że ktoś tutaj kompletnie próbuje zmieniać plan MG, ale nic to. Niechaj będzie. Myślałam dotąd, że to ja powinnam decydować o większości szczegółów, widocznie niekoniecznie.
- Proszę, proszę. Jesteś taki, jak my. Potwór. Nie patrzysz na cierpienie innych. Nie przejmujesz się tym, że właśnie zamordowałeś szczenięta tej, którą podobno kochasz. Gdybym postawił ją przed Tobą, też zginęłaby, jak jej potomstwo? Nie masz sumienia. Bestia, niezdolna do wyższych uczuć. Po co chcesz wracać na ziemię? Amiru nigdy Ci nie wybaczy tego, co się właśnie stało - zauważył obojętnie, przysiadając i wystawiając łapę, na której zaraz wylądowała fiolka. Kruk, który ją upuścił, odleciał, zniknąwszy z pola widzenia. Na pysku Lucka gościł jedynie szyderczy uśmiech. Po chwili zdawał się zniknąć, jakby rozpływając w powietrzu. W rzeczywistości wsiąknął w swój własny cień, zbliżając się do Ciebie. Mknął po podłożu, więc przypominając, możesz go ujrzeć jedynie łamiąc jedną z zasad, którą przedstawił Asmodeusz.


Kejn
Latający Doświadczony Łowca

Kejn


Male Liczba postów : 2064
Wiek : 25

     
Znaczy się co tego psucia planów to nie o to chodziło, poza tym tak - ty decydujesz o wszystkim, ja tylko sobie sam tak mieszam. Kein nie był w swoim stanie więc też i tego nie będzie pamiętał następnego dnia. Poza tym... wiedział, że jeżeli tego nie zrobi nigdy nie wróci na ziemię. A skąd ta pewność? Tylko z tego względu, że nagle się pojawiły. Wilk nie wierzył w takie coś jak teleportacja a poza tym... i tak nie wierzył w to, że by..w sumie nie wiedział. Żył swoją nadzieją, że to nie one.
Kiedy jednak ujrzał to co się działo.. coś w nim po prostu pękło doszczętnie.
Co on uczynił..
- Moje sumienie zniknęło zaraz po zemście w Anglii. Jakbyś nie wiedział nie było szans na to abym był normalny. Puszczaj mnie natychmiast na ziemię. Wykonałem twoje zadanie w tym momencie. Będziesz tak inteligentny i dotrzymasz słowa czy może nie? - rzekł najbardziej oschle jak potrafił.
Nienawidził go doszczętnie ale nie miał po prostu wyboru.
Dodać jeszcze trzeba, że to przytulenie było czysto fałszywe dla wilka. MG może pamięta a może i nie, ale user wspominał, że ten uznaje siebie za niechcianego przez dzieciaki. To też skłoniło go do takiej reakcji.
Serce pękło czy nie.. żyć trzeba dalej. Czy go Amiru zabije czy nie to się okaże po powrocie. W każdym razie... jeśli faktycznie to jest prawda (według tego wilka) to ten zezwala na śmierć ALE TYLKO PRZEZ AMIRU.
Lepiej tego nie wykorzystywać. Cóż, słowo się rzekło. Zobaczymy jak to będzie. Bał się jak cholera, jednocześnie będąc zdenerwowanym.
Przekręcił łbem ostatni raz, po czym w końcu wbił swoje trzy noże w ziemię. Jakby łączyć je linią wyszedłby trójkąt, po czym basior przysiadł zamknął oczy i je otworzył już lekko świecące.
Powrócił okrutny Kein ponownie. Nie ostatni raz. Nie pierwszy.
''I'm finished training, done explaining. No more facts are left remaining.''
Tyle od usera jeśli chodzi o postkę. Chcieliście złego basiora to go macie. Zebrał ostatecznie noże.
- Nie wybaczy czy wybaczy nie interesuje mnie to. Jestem od tego aby siać pustkę i karać winnych według własnego zakresu, a nie po to aby żywić uczucia do kogokolwiek.
Kłamał jak leci, to było pewne. Tylko oczywiście nie dawał po sobie tego poznać. Nie był na tyle głupi.
- A może i nie? Wszystko jedno. Wisisz mi powrót na ziemię. Poza tym czekam jeszcze na ten trening. Nie mam zamiaru wracać z pustymi łapami. - warknął wściekle.
Jak to będzie dalej? I oby tylko Ami nigdy się o tym nie dowiedziała...
Taharaki
Latający Doświadczony Wilk

Taharaki


Male Liczba postów : 412

     

By rozproszyć mrok... [Wyprawa Kein'a] - Page 3 TqNj5dI


Ależ mieszaj do woli! W końcu wyprawa powinna być wyzwaniem nie tylko dla uczestnika, ale nie mniejszym i dla samego game master'a, nieprawdaż? ; D

Och, ależ przerażone szczenię, które pragnie wrócić do domu, ma pełne prawo ucieszyć się na widok kogokolwiek, kogo zna. Dlatego więc nie było niczego nadzwyczajnego w przejawie czułości, za którą jakże srogo Nagisa zapłacił. Chciał opuścić to miejsce, wrócić do mamy... Miejsce opuścił, jednak na pewno nie powrócił do Amiru. Truchła, leżące na podłożu, przykuły uwagę ciemnego, wygłodniałego ptactwa, które poczęło zlatywać się niczym banda sępów, skuszona zapachem świeżej krwi. Płucka przestały drżeć, z niewielkich gardełek przestał wydostawać się jakikolwiek dźwięk.
- Ach, zarzucasz brak inteligencji mnie, samemu posuwając się do głupoty, która odmieni Twe życie na zawsze? - mruknęło coś pod łapami Keina. Lucyfer - w postaci cienia - zaczął szarpać cień należący do Kein'a, zupełnie, jakby zamierzał oderwać od niego cieniste członki. Jedyne, co wyróżniało Lucyfera, to błyszcząca, niebieska odrobina, ot, jakby dzierżony przez niego płyn rzucał własny cień, jakże się wyróżniający. Szarpanie cienia Kein'a było odczuwane także i przez jego właściciela: ot, wojownik czuł, jakby ktoś targał go za uszy, łapy, ogon; przy okazji mimowolnie wyrzucał kończynami, jakby jakaś niewidzialna siła odsuwała łapy od cielska. Wszystko to wiązało się z pewnym poczuciem dyskomfortu, być może nawet na pograniczu bólu.

Jeśli Kein zerknął na podłoże, o czym w razie czego wyraźnie napisz, dostrzegł, jak cień doń należący zdawał się kurczyć, zupełnie, jakby odrywane części przepadały, znikały, odpełzały w nicość.
- Mam wrażenie, że bezczelnie mnie okłamujesz, jednak - wbrew pozorom - ród mój należy do honorowych i słowa danego zwykł dotrzymywać, nawet oszustom, łajzom oraz kanaliom na Twoją miarę - syknął z podłoża, następnie odsuwając się od miejsca, gdzie - do całkiem niedawna - spoczywał cień Kein'a. Teraz... Teraz już go tam nie było.
Lucek zmaterializował się z powrotem około pięciu metrów przed wilkiem, spoglądając nań z cynicznym uśmiechem, przypiętym do szkaradnej kufy.



Kejn
Latający Doświadczony Łowca

Kejn


Male Liczba postów : 2064
Wiek : 25

     
Cóż.. raczej jego bólu opisywać tutaj user nie będzie.
Są dwa jego rodzaje. Jedno odczuwał wewnętrznie w momencie kiedy jego dusza biła się z myślami... zrobił jedno a drugie chciał.
Co do jego osobowości... nie był już tym samym Kein'em co kiedyś. Życie dokładnie w tym momencie się zmieniło.
- Przecież dobrze wiesz, że oszustem jestem i byłem. Pytanie jednak zadaj sobie w którym ja momencie skłamałem. Słowo się rzekło więc i dostałem to czego oczekiwałem poza powrotem na ziemię. Czekam.
Był gotów w końcu powrócić na swoje mimo, że.. nie powinien.
Nie zasłużył na to, powinien zdechnąć tak samo jak te młode. W sumie.. w sumie to ma sens...
A co jeśliby jednak nie wracać... nie wracać w sensie żywym...
Nie. Stop. Powróci do Krainy na parę dni i odejdzie z niej.
A co do tamtej logiki MG - oczywiście, że tak jest normalnie jeśli chodzi o szczeniaki, ale czyż basior wiedział cokolwiek o młodych skoro sam nie przeżył dzieciństwa nawet w najmniejszej mierze tak jak powinien? Nie.
Wróci i odejdzie z Krainy. Na zawsze.
Amiru
Latający Wilk

Amiru


Female Liczba postów : 884

     http://kamilejszon.fbl.pl

By rozproszyć mrok... [Wyprawa Kein'a] - Page 3 TqNj5dI


- Cały czas to robisz. Kłamiesz, łżesz, ranisz innych, wyrządzasz im krzywdę. W imię czego? Własnych wygód? - pytał Lucyfer, nie czekając na żadną reakcję ani odpowiedź. Płyn z fiolki rozbłysł na krótki moment jaśniejszym światłem, a uśmiech wilka zdawał się być większy, szerszy i bardziej przerażający, niż kiedykolwiek. Nie czekając na działania Kein'a, cisnął fiolką, roztrzaskując ją w okolicy czoła. Odłamki szkła poraniły wilka, rozcinając delikatnie skórę tu i ówdzie. Nic groźnego, usunie się szkło, przemyje i szybko się zrośnie, pewnie obejdzie się nawet bez blizn - rany nie były ani głębokie, ani rozległe. Bardziej niepojącym zdawało się być pieczenie płynu, który wnikał do krwiobiegu, rozchodząc się po organizmie wilka, co na pewno było już intensywnie odczuwane: jakby ktoś od środka wypalał Ci żyły i tętnice, serce gwałtownie przyspieszyło, dopadły Cię duszności i problemy z oddychaniem. Osłabiony, upadłeś.
- Ja,  Mhaawin Miteko, przekazuję Tobie, Keinie, część swoich zdolności. Życia we mnie niewiele, starość nie oszczędza nikogo. Mikstura, ktore zaiste przyjemnie rozgrzewa Cię od środka, sprawi, że nie będziesz nigdy tym, kim dotąd. Twe życie obróci się o 180 stopni. Wiedz, że nie miałem wątpliwości co do tego, że to Ty powinieneś pozostać moim zastępcą. Musiałem jedynie upewnić się w kwestiach Twojej determinacji, woli walki, potęgi umysłu - paplał i paplał, nieco cynicznym tonem głosu. Pozostawał w miejscu, wyprostowany i dumny, jakby niewzruszony cierpieniami wilka, które wyginały jego ciało w nerwowych konwulsjach. Czy tak wygląda śmierć?

Ból ustał po kilku minutach. Osłabienie pozostało. Pozwalało wstać, chodzić, biegać, latać - ale z pewnością nie dopomogłoby w walce. Kołowanie i kręcenie w głowie z wolna odchodziły w zapomnienie, pozostawiając po sobie jedynie przykre wspomnienia. Cień, który dotąd dzielnie służył Luckowi, spoczął u Twych łap, gotów na rozkazy. Zupełnie, jakby odbył się nad Twoją osobą swoisty rytuał. Nic bardziej mylnego...
- Jesteśmy spokrewnieni. Stąd moja obecność w Twoim życiu. Cóż, dość luźne to pokrewieństwo, zatem nie dziw się, że nigdy o mnie nie słyszałeś.  Nie mówią o mnie dobrze. Eliksir miał dopomóc Ci w wydostaniu mocy, tkwiącej w Tobie od dnia narodzin. Twoi rodzice widocznie byli zbyt ograniczeniu, by chociaż wspomnieć o tym, kim jesteś. A może zwyczajnie nie zdążyli. W każdym razie jesteś potomkiem potężnego rodu, zdolnego do rzeczy, o których inni mogą jedynie marzyć. Chciałem Cię podpuścić,  sprawdzić, jak wiele w Tobie żądzy mordu... Mam nadzieję, że w obliczu zagrożenia, nieco przesadzałeś z własną upiornością... - wyjaśnił spokojnie, strzelając minkę w stylu 'mój mi Wuju!'.

Kejn
Latający Doświadczony Łowca

Kejn


Male Liczba postów : 2064
Wiek : 25

     
Pierwszych słów nie skomentował. Tak robił to ze swojego egoizmu i niczego więcej. Trudno. Życie nie jest piękne a kto wierzy w takie rzeczy to szybko się zawiedzie. Znaczy się takie jest zdanie wilka tego.
Tutaj Kein'a to już wszystko wybiło z rytmu. Czy jego życie się obróci o 180 stopni? To już raczej się dowiedzą potem..
- Spokrewnienie z czystym złem. No już chyba lepiej trafić nie mogłem normalnie. - rzucił cynicznie jednocześnie się uśmiechając cwaniacko.
Obejrzał się.. ale trochę krwi tam jednak było. Przetarł to co mógł.
Do lecznicy nie ma sensu nawet iść właściwie. Po co miałby gdziekolwiek tam ruszać skoro od razu się skapną co się działo.
Hmm.. wrócimy więc do swojej jaskini i tam wypoczniemy po tym wszystkim. Potem parę rzeczy w sobie pozmieniamy i poukładamy sobie życie jak leci.
- Więc co teraz?
Totalny brak weny, przepraszam.
Amiru
Latający Wilk

Amiru


Female Liczba postów : 884

     http://kamilejszon.fbl.pl

By rozproszyć mrok... [Wyprawa Kein'a] - Page 3 TqNj5dI


Wujaszek zaś zaśmiał się serdecznie w ramach reakcji na pierwsze słowa Kein'a. Z rozbawieniem pokręcił ciemną głową, nieco ospale podchodząc w stronę wilka. Ptaszyska kończyły oskubywanie z resztek mięsa ostatnie kosteczki szczeniąt.
- W każdym z nas tkwi czyste zło oraz czyste dobro. Póki nie naruszamy naturalnych mechanizmów, napędy te równoważą się. Widzisz... Też sporo kłamię i udaję to i owo. Sam się już gubię w tym, co fikcją a co rzeczywistością - skończył z pewnego rodzaju zażenowaniem, w zakłopotaniu pocierając łapą czoło. Przysiadł ponownie, dumnie prostując plecy oraz całkiem wysoko trzymając łeb. Mógł sprawiać wrażenie, jakoby właśnie zadzierał nosa, niemniej jednak poza ta stanowiła - zwyczajnie - element sposobu bycia tegoż wilka.
- Tylko Asmośka szkoda. Przeklęte małe gnojki, myślałem, że dały nam spokój. Wyplewić to-to trudniej niż szarańczę! Żywią się duszami, wyraźnie zasmakowały w duszach istot pomocnych, honorowych i gotowych do posunięcia się niezmiernie daleko dla i za tych, których kochają... - rzekł, westchnąwszy. O tak, śmierć Heńka była prawdziwa i jak najbardziej rzeczywista. Gra zdawała się wymknąć spod kontroli. Ale... Zaraz, zaraz. Plasnął się lekko łapą w czolo. Kein zadał pytanie, a na pytania wypada odpowiedzieć!
- Ach, tak. Widzisz, klan, którego jesteś potomkiem, jest w stanie scalić się z każdym cieniem, dzięki czemu może zabić swoją ofiarę i niespostrzeżenie zniknąć z pola widzenia. Ongiś każdy drżał przed nami, uchodziliśmy za skrytobójców najlepszych w swej krasie, najbardziej skutecznych. Niektórzy mawiali, że jesteśmy zbyt okrutni, aby chodzić po tej ziemi. Coś zaczęło się sypać, a bezczelne pyszałki zaczęły stawiać opory, stosując przeklęte czary, zaklęcia i cholera wie, co jeszcze. Zostało nas niewielu, w porównaniu z dawną naszą liczebnością, a los porozrzucał nas niemal po całym globie - wyjaśnił spokojnie, poruszając lekko ogonem. Nadal nie odpowiedział na pytanie Kein'a, fakt. Jednak... Może nie wiedział, co powinien odpowiedzieć?

Kejn
Latający Doświadczony Łowca

Kejn


Male Liczba postów : 2064
Wiek : 25

     
Ciekawe.. mieć taką rodzinę. Przynajmniej basior wiedział, że po śmierci bez problemu będzie mógł wrócić tutaj i sobie rządzić wraz z nim piekłem. Chwilka.. nie rządzić, a raczej pomagać mu w rządzeniu, o. Mimo wszystko jednak są pewne granice i różnice dzielące tą dwójkę, chociaż cholernie widać w pewnym sensie to podobieństwo rodzinne.
- Wiesz, akurat ja nie kłamałem do momentu pojawienia się tutaj. Jednakże w tym momencie mogę uznać, że to nie ma najmniejszego sensu. Ile można być w końcu dobrym lub zrównoważonym. Znaczy się.. to drugie akurat w miarę zostanie. Dobra, chwilka zaczynam się już sam w sobie gubić, ale trudno. - powiedział bardzo spokojnie, po czym lekko się uśmiechnął.
Po chwili przestał, musiał pamiętać mimo wszystko o pewnych zasadach postawionych sobie.
Drugie jego zdanie jakoś nie zrobiło na nim za wielkiego wrażenia. Cóż, są ofiary wojny i tego wszystkiego co się dzieje.
- Nikt nie przestaje nigdy brnąć w swoje racje jeśli ma świadomość, że tego na pewno chce. Gnojki sobie jeszcze powalczą długo.. bardzo długo. - parsknął i westchnął po chwili.
Coś za dobrze się czuł w tej całej sytuacji. Już nawet nie zwracał uwagi na te młode leżące tam jak trupy. Trudno.. co się stało to się nie odstanie.
- Hmm.. coś dla mnie w sumie. Ale.. jak ja mam się zamienić w ten cień właściwie? To są chyba moje ostatnie pytania na ten czas. Potem wolałbym wrócić na ziemię i uporządkować tam parę spraw póki jeszcze mogę i nie jest za późno.
Zastanawiało go jeszcze tylko jedno. Co zrobi jak tam wróci? Jeśli faktycznie to są te młode prawdziwe to... nie ma nawet gdzie wracać. Potworny widok.. dobrze, uspokój się basiorze. Jesteś w końcu silny, dasz radę.
Mniejsza o nie, trzeba rozmyślać jak wydostać się stąd i w ostatecznej mierze zwiać z Krainy. Tylko i wyłącznie jeśli te młode to była prawda. Jeśli tak, to zwieje do Anglii i sobie ułoży życie z kimś innym. Proste. Jeśli nie jest prawda to będzie żył tutaj. A chwilka.. w pierwszym wypadku raczej nie przeżyje.
Taharaki
Latający Doświadczony Wilk

Taharaki


Male Liczba postów : 412

     

Przepraszam, życie mnie pochłonęło doszczętnie
Zamykam, póki co, wyprawę, nagradzając za udział 100 kostkami, zdolnościami związanymi z rangą oraz fiolką z odrobiną jasnoczerwonego płynu - do jednokrotnego użytku, ulecza wszelkie rany i uszczerbki, łącznie z np. złamaniami.
Jeśli wyrazisz chęć kontynuacji, wystarczy jedno słowo.
Jeszcze raz przepraszam ; cc
Sponsored content