Wędrujesz, podróżujesz i zwiedzasz najróżniejsze, najodleglejsze fragmenty wielkiej, wspaniałej Krainy. Przemierzasz miejsce za miejscem; dolinę za doliną; rzekę za rzeką; aż wreszcie kroki swe kierujesz ku terenom należącym do Watahy Ognia. Jednakże nie możesz od tak na nie wkroczyć, gdyż wpierw przeciąć musisz jedną z czterech granic strzegących to stado przed niebezpieczeństwami z zewnątrz.
A Ty? Kim jesteś? Wrogiem, przyjacielem, czy też jednym z nich? Lepiej szybko znajdź odpowiedź, inaczej spotka Cię tu przykra, bolesna niespodzianka, Wędrowcze.

Pozornie jedyną rzeczą, którą można ujrzeć w tym miejscu jest złocisty, nagrzany przez słońce piach, który układa się w wysokie, strome oraz długie wydmy. Zwykły wilk błądzić będzie po tym obszarze niby umęczony ślepiec, potykając się i pragnąc znaleźć chociaż niewielkie, malutkie źródełko świeżej, życiodajnej wody. Niedoczekanie jego, gdyż wyłącznie wilki Ognia zdolne są - dzięki wrodzonemu instynktowi, który posiada każdy z nich - dotrzeć bez najmniejszych problemów do wspaniałych oaz pełnych chłodnej cieczy oraz cieni rzucanych przez wysokie palmy i skały.
Dziwnym dla innych jest to, że wilki tego stada żyją, trwają i egzystują spokojnie na tak nieprzyjaznej, niesamowicie gorącej ziemi - bo to tutaj właśnie, wbrew przeciwnościom losu, znajdują się ich legowiska. One jednak przyzwyczajone są do takich warunków, toteż przemierzają wręcz nonszalancko piaszczystą pustynię. A jeżeli zaczną doskwierać im namolne promienie słońca, bez przeszkód odnajdą najbliższy wodopój, gdzie schronią się i odpoczną przed dalszą wędrówką.

Drobne, liczne kamyki o ostrych krawędziach zaściełają grubo teren - niby leśna ściółka - który to otoczony zewsząd jest strzelistymi, słupiastymi głazami o spiczastych wierzchołkach. Stąpać należy tu ostrożnie, aby przypadkiem nie pokaleczyć sobie łap - co nietrudne jest w tym właśnie niezbyt przyjaznym, ponurym miejscu. Okolica ta nawiedzona jest przez niemal wieczną ciszę, jak również ciężką, mroczną wręcz atmosferę. Cóż się dziwić, skoro teren ten przeznaczony został do chowania tu ciał zmarłych wilków Ognia i zapewnianiu ich duszom spokojnego spoczynku. Dowodem na to, iż ten skrawek przypalanej słońcem ziemi jest cmentarzem są liczne, podniszczone przez wiatr groby z wyrytymi na nich, prawie już nieczytelnymi imionami zmarłych osobników płomiennego stada.
*Hamada - kamienista pustynia.