KP Nataniela

Imię: Nat, Natuś, Natek, Nataniel... Do wyboru.
Rasa: Tata jest wilkiem... Mama jest wilkiem... A on? Może smokiem? już wiem - też wilk. A to niespodzianka.
Wiek: Jeden rok, jako że mniej mieć nie można.
Proponowana ranga: Hmmm... Tyle opcji, tyle ścieżek... Nat ma w sobie jednak duszę artysty, nie podążającego tymi utartymi. Wybierzmy jedną z trudniejszych, ledwo widocznych w gąszczu życia. Będzie malarzem.
Ranga: Młode
Historia: Natuś urodził się w jaskini rodziców, przeżył tam całkiem spory wycinek krótkiego życia szczenięcia. Potem wybrał się na spacer, zgubił i już nie znalazł. Bywa. On jednak uważa, że stało się tak dlatego, że mówił złe słowa. Że rodzice schowali przed nim jaskinię, że już go nie kochają.
Nowy dom znalazł w barze zwanym "Piwną Nutą". Oprócz tego poznał dwa wilki, którym zaufał bezgranicznie. Jeden z nich, przez niego zwany Zatem zniszczył to wszystko. A raczej: zniszczyła.
Jednak młode serca goją się szybko, znalazł nowego przyjaciela - wilka z kosą, którego określa mianem Van. On i Alastair są dla malca odpowiednikiem rodziców.
A czas płynie... Co wydarzy się jutro?
Charakter: Mały diabełek w wilczej skórze. Okropny psotnik, jeśli nie nabroi, czuje się niespełniony. Zawsze wszędzie go pełno, raz jest tu, raz tam, w jednej chwili widzisz go koło siebie, w drugiej znowu leci na łeb, na szyję w przeciwnym kierunku. Okrutnie ruchliwy. Jest to żądny przygód i ciekawy świata samczyk, który nie potrafi długo usiedzieć w jednym miejscu, ciągle zadaje mnóstwo pytań i nawija jak katarynka. Bynajmniej nie należy do cierpliwych osób, zawsze bardzo się wszystkim ekscytuje, ale kiedy na prawdę musi, potrafi być spokojny... Przez jakiś czas. Niezły z niego spryciarz, co mu trzeba przyznać. Tak jak jego siostra Rosemary zawsze mówi prawdę, nawet tą najbardziej okrutną, co niektórzy mogą wziąć jako obelgi. Poza tym głęboko szanuje ojca i stara się brać z niego przykład. Jak to większość szczeniąt stara się naśladować ojca, tak samo i on.
Jednak... No cóż, mutyzm dopadł gadatliwe szczenię. Przy obcych więc milczy, wydaje się przerażone, choć czasem za pośrednictwem rysunków malca udaje się nawiązać kontakt.
Ekwipunek: Długopis, notes, niebieski płomień z dusz.
Coś więcej: Syn Sebastiana i Avalon

Atrybut: Siła

żądny - od 'żądzy', nie od 'rządu' ;). Popraw, proszę i w przyszłości staraj się pamiętać.

= A K C E P T U J Ę .