Nadbrzeża Kohle - Wyprawa Okasana

http://www.wilki94.fora.pl/font-color-cc9966-ziemie-neutralne-font,239/nabrzeza-kohle-wyprawa-okasana,14321.html

Przybliżmy raz jeszcze aktualny wygląd otoczenia, by nie musieć co chwilę zerkać na stare forum.

Jaskinia o podstawie mniej więcej kwadratu o boku pięciu metrów. Dziesięć metrów w górę sufit, a w nim szczelina. Sześć dziur w ścianach, w czym w jednej leżą szczątki Richarda Długiego. Pirat, gadający kolorem #660000 siedzi ci w głowie i narzeka.
Po środku jaskini płonie ognisko. Dookoła walają się patyki, leży płaszcz, resztki szabli, butelki i takie tam. Spod płaszcza coś błyska. Testament trzymasz w łapie, przytaczać go tutaj nie ma potrzeby.
Ready? Steady? Go!

Widząc połyskujący przedmiot pod płaszczem, wilk ostrożnie podszedł do ów miejsca i położył testament obok ogniska. Wyciągnął łapę i spróbował chwycić tajemniczy przedmiot i zaciągnąć to nad ognisko aby się temy czemuś przyjżeć
- Co do rumu to coś się wymyśli. A teraz powiedz mi co ja trzymam. To ma związek z twoim testamętem?
Ile on już siedział w tej jaskini? Nie powinien być głodny lub spragniony?
Biedna userka zastanawiała się jak pzedłuży post ale nie miała pomysłu. Za dużo nauki w szkole.

San już przyzwyczajił się do dziwnych obrazów wyskakujących nie wiadomo z kąd. Jednak co do zamka. Okasan czymś takim się nie bawił, jednak szanowna userka tak ale nie szło jej to najlepiej. Przez co teraz ma ochotę zabić swoją kuzynkę.
Wracając do wilka. No oczywiście potrząsał i obracał tą skrzynkę. Usiadł i położył skrzynkę przed sobą. Popatrzył na zamek. Z logicznego punktu widzenia można by dojść do wniosku, że jeśli będziemy obracać tarczami to na jednej z cyfer na pewno będzie można usłyszeć głośniejsze brzdęknięcie od innych lub poczujemy że mechanizm ustawił się na dobrą pozycję. Tak więc San zaczą prudować ostrożnie obracać tarczami.

Sfrustrowany wilk z całej siły rzucił skrzynią o ścianę. No zastanówmy się. Potrzebujemy cztery cyfry.
- No powiedz mi drogi przyjacielu. Z którego roku pochodzi twój ulubiony rum? Albo kiedy się urodziłeś?
To na razie były jedyne rzeczy jakie userce przychodziły do kłowy. Dziś mamy Pełną wenę :D.
San z podejrzeniem przyjrzał się pomieszczeniu. Zaczął biegać z prędkością silnika odrzutowego i zamiatał ogonem ziemię. Wszystkie brudy zgarnął w róg jaskini. Stanął na dwie łapy aby się przyjrzeć co takiego mógł ciekawego znaleźć na podłożu.

Okasan przypominał sobie treść testamętu. Jedyne liczby jakie tam znalazł to 100,99,1,60. Sto jako sto lat, dziewiędździesiąt dziewiędź jako że sto lat minus jeden rok. Jeden jako jeden rok krucej żył syn, a sześćdziesiąt jako jedna godzina czy też sześćdziesiąt minut. Tok rozumowania userki był taki, że trzeba te liczby połączyć ze sobą.
Wilk podszedł do skrzyni i przekręcił tarcze tak aby wyszła liczba "9960".
- Wegług mnie to tak powinno być, jednak mam jeszcze dwie kombinacje w zanadrzut.
Nie wiedział co ma robić. Był przybity. Nie jest miło samemu siedzieć w tej zapchlonej dziurze. I to z głosami w głowie. Pozbawiony wszelkich nadzieji poszedł razem ze skrzynią po butelkę rumu.
- Za pozwoleniem drogi przyjacielu. - Chwycił pęłną pytlę i podniósł ją do góry jako znak toastu - Za naszż śmierć w tej dziurze.
Otworzył butlę i wypił pożądny łyk. Co będzie to będdzie.

Co racja to racja "Wszechmocny MG". Brakowało jeszcze dwóch cyfr.
Dopiero teraz na to wpadł? Kiedy wypił rum? No totalny szok.
Podsumujmy wszystko. San po raz kolejny wracał myślami do testamentu. Czegoś na tu brakuje.... Przecież użył wszystkie cyfry.... Chyba, że...? No tak! Już wiedział o co chodzi!
Odłożył butelkę z rumem i na powrót chwycił skrzynkę. Pierwsze dwie cyfry zostawił bo wiedział, że są dobrze. Tylko ostatnie zmienił. Kiedy przekręcił tarcze tak aby utworzyły liczbę 9909 położył skrzynię na ziemię oczekując jakiegoś zwrotu akcji.
Czas się dłużył i dłużył a on czekał.
- To to ja wiem. Ale ja niedługo pewnie będę. No powiedz mi drobi przyjacielu. Co znajduje się w tej skrzyni?
Nie ma to jak rozmawiać z głosem w głowie. Przez to wszystko czuł się samotny. Nie widział tutaj żadnego nietoperza, a jedynym stworzeniem jakie tu było razem z nim to ten głupi komar, którego zatłukł.

- To, to ja nawet widzę.
Tutaj już nie ma nic ciekawego do zwiedzania. Czas wybrać się gdzie indziej.
San pochwycił zacny oręż w łapę i zaniósł go nad ognisko. Jaki, że był zawinięty zamoczoną szmatą w oliwie to na pewno będzie się łatwo palić. Spróbował zapalić materiał.
Czekając na "akcję" postanowił zagadać do pirata.
- Słuchaj. Ty tu chyba długo przesiedziałeś. Powiedz mi tak po znajomości. Którym tunelem powinienem pójść?
Nie chciał byś wredny czy coś, no ale nie mógł już tyle wytrzymać w "niby" zamknięciu.
A właśnie. Co na obiad? Czy on będzie coś jadł, czy ma w ciągu wyprawy paść martwy?

Pirat chyba nie był przeszczęśliwy...
- Arr! - rzucił, jednak bez większego przekonania.
Szmatka natychmiast się zajęła i zaczęła ładnie palić.
Pirat tymczasem przywołał przed twe oczy obraz człowieka wzruszającego ramionami.
- Nie wychodziłem.
Nie wpadł jakoś na to, by po śmierci stąd wyjść. Siedział raczej w zaświatach, które dla niego miały wygląd karczmy z darmowym rumem i pięknymi dziewczynami. Grał sobie tam w karty, pił i tak dalej, do momentu, aż ktoś tknął jego rum. To go ściągnęło na ziemię, z powrotem do tej okropnej dziury, do własnych kości rozpadających się z upływem czasu.

Ajajaj, pomyliłam konta. Wybaczcie.

- Ehhhh..... No dobra. Zatem zobaczmy....
Nic innego mu nie zostało niż pochwycenie mocno pochodni i pójście przed siebie.
Chociaż był padnięty i najchętniej chciałby się położyć spać, to jednak ruszył swoje cztery litery do pierwszego otworu. Szurając łapami po ziemi ostrożnie podszedł do wejścia.
Rozejrzał się dokładnie.
- No to co? Wchodzimy? Ja jakoś nie jestem przekonany. Ale trzeba się w końcu wydostać z tej dziury.
San Wziął się w garść i wkroczył w ciemną przestrzeń.

Jakoś go nie ucieszyła wypowiedź pirata. No niestety nie ma się wpływu na ektoplazmę znajdującą się w głowie. Halo?! Jest tam kto?!
Jako, że "Sunny" dostała nowy sprzęt (tak zwany laptop) o wiele lepiej jej się pisze. I przyszła nowa wena.
A więc wracając do sedna sprawy. Wilkowi raczej niezbyt podobały się rybki. A woda.... Coś go nie przekonywała by, no nie wiem...... Wejść tam?
- I tylko tyle masz do powiedzenia? Chyba sobie wrócimy do punktu wyjścia i pójdziemy w następną mańkę.
Tak więc poczłapał w stronę wyjścia i gdy znalazł się w głównej jaskini wszedł do drugiego tunelu.

Tak, słysząc różne odgłosy w prawym tunelu Sani postanowił pójść w tamtym kierunku. Nie wiedział co go czeka ruszył przed siebie. Wydawało mu się, że pochodnia jeszcze się paliła.
- E, piracie! Może wiesz gdzie idziemy? Halo?! Czas byś cię w końcu odezwał!
Trzepnął się w łeb dla lepszego rezultatu. Miał już dosyć tej ektoplazmy w swoim mózgu! Podrapał się w nos bo czuł jeszcze pamiątkę po komarze. Biedna userka. Padnięta i na wiecznym zmęczeniu przez szkołę, nie ma czasu włazić na forum, więc jakimś cudem napisała tego posta. Jednak ma nadzieję że uda jej się wszystko nadrobić, ale tylko w weekendy. Pozdrawia swoją ukochaną kuzynkę.
San ostrożnie kroczył przed siebie aby móc dojść do końca tunelu.

Też pozdrawiam c:

No a co innego. Ryzyk fizyk! Ryzykujemy i idziemy w stronę jadącego "pociągu". Widząc, że pochodnia długo nie pociągnie. Postanowił trochę przyśpieszyć kroku. Ta cała ektoplazma już go denerwowała. Jeszcze brakuje mu żeby wyleciała nosem. Ciekawe jak Richard by się czół jadąc kolejką między organami i na końcu wyleciał przez glutowaty tunel w nosie. Hehehe.... Marzenia. Userka Okasana bardzo się cieszy, że wreszcie może odpisać an forum. Małe problemy szkolne były ale powoli się zmywają, więc jak się uda to będzie regularnie. Niech wszyscy się cieszą. Jednak ostatnio tu pusto. halo???
San trzepnął się w głowę bo miał już dosyć milczenia ducha, który obija się w jego czaszce!
- Weź się wreszcie odezwij pe mnie szlag trafi!!! jak ty wytrzymywałeś w takiej ciszy? Błagam, choćby jakaś krytyka czy straszna wizja! Cokolwiek!
Wydawać się mogło że już zdawać że dotarł do końca tunelu. Więc wychylił łeb i rozejrzał.