Ku pokrzepieniu serc!

Miejsce, jak miejsce. Skraj lasu, niedaleko jakiejś wsi. Rzadko rosnące drzewa liściaste, szemrzący strumyczek... Idealnie spokojne miejsce.
Sha, by uniknąć kolejnego wypadku, przyszła tu piechotą. Ot, po prostu. Szukać zwierząt roślinożernych, bo im nie zależy na sercach.
A jej zależało. I to bardzo. Potrzebowała dużej ich ilości, by zbudować Imperium. Czyli taką jaskinię. Z serc.
Tylko tym razem pan Adolf nie może ich zjadać, bo imperium znów upadnie! Już ona tego dopilnuje... Przyniesie mu dużo wykształconego sera i naleśników.

Bez dalszych wstępów - jest, przybyła.

Sha przyglądała się temu przez dłuższą chwilę. Bynajmniej nie po to, by szukać zagrożeń, czy obmyślać taktykę. Skądże! Szukała jeno potwierdzenia tego, że krowy są roślinożerne.
Dopiero gry wielki rogaty łeb pochylił się i urwał kępkę trawy smoczyca wychynęła z krzaków i ruszyła ku zagrodzie.
Przelazła przez płot, po czym zaatakowała najbliższą krowę. Konkretnie, spróbowała ją ugryźć w kark.
Ogon, mający chyba własny plan, spróbował strzelić inną krowę w nos. A może majtnął się tak przypadkiem, szalejąc dookoła?
Z tymi ogonami to nigdy nic nie wiadomo...
Czy któremuś się udało?

Shaeera rozcięła brzuch krowy i wyłamała parę żeber, zabierając serce. Następnie pociskiem powietrznym spróbowała trafić psa, jednocześnie rzucając się na drugą krowę.
Człowieka nie zauważyła. Zbyt zajęta była pozyskiwaniem serc.
Ogon również się miotał na wszystkie strony, to trzepiąc martwą już krowę, to inne, żywe, to uderzając w ziemię, lub przypadkiem maczając końcówkę w plackach.
Smoczyca póki co tego nie zauważała, choć z pewnością zauważy, gdy będzie musiała doczyścić. Piękne, różowe pióra uwalane krowimi prezentami...
Ble. No cóż... Zdarza się. Ale serca są ważniejsze.
Kroenen będzie z niej dumny! Ona mu przyniesie tyle serc, że starczy na pięć imperiów!

Shaeerze również chyba odbiło. Widok uciekających serc wkurzył ją. Zaczęła strzelać pociskami powietrznymi na wszystkie strony, we wszystko, co się rusza. Sama przy tym czym prędzej rzuciła się do wyrwy, chcąc odciąć krowom drogę ucieczki. Nie przerywała przy tym ostrzału, starając się powalić każdą krowę.
Parę słów o pociskach. Są one niesamowicie silne, wypluwane pod dużym ciśnieniem, stworzonym za pomocą magii. To siła, która potrafi wgiąć całkiem głęboko blachę, na przykład na samochodzie. Siła, która bez problemu zabija.
Pisanie posta na trzy raty jest trudne i nieskładne, więc lepiej skończę.

Sha ostrzał skierowała ku ludziom. Oni też mieli serca. Poza tym... Chcieli ją zabić!
Strzelała więc, chcąc wyeliminować zagrożenie. Potem zdobędzie tyle serc, ile będzie chciała. Krowy nie strzelają. Krowy można sobie bezpiecznie zabijać jedna po drugiej. A ludzie są groźni, należy ich usunąć natychmiast.
Ogon w tym czasie siał spustoszenie. Niszczył wszystko, na co trafił. Jak to ogon.
Kroenen będzie z niej dumny. Sha zdobędzie dla niego masę serc, lub zginie próbując.
Nie, nie zginie. W poziomie trudności napisane było, że nawet ran nie będzie. Nawet siniaka sobie nie nabije...
Ale ona o tym nie wie. Gotowa była walczyć o serca, o imperium, o Kroenen'a. Gotowa była za to ginąć. Zwłaszcza za Kroenen'a.

Hmm... Nie myślałam tak o tym. Możesz przyznawać do woli. Kiedy ostatnio sprawdzałam, jej konto było tragicznie puste. Napływ gotówki, choć nie zależy mi na nim specjalnie, na pewno będzie mile widziany. Choć głównym celem pozostają serca.
Shaeera ryknęła głośno, gdy pocisk w nią uderzył.
- Chodźcie, unter! Chodźcie! - zawołała, kierując w ludzi kolejne powietrzne salwy.
Co jak co, ale to dawało jej dużą przewagę nad ognistymi. Mogła prowadzić ostrzał aż do śmierci, gdy tamte ograniczała ilość metanu w płucach i workach powietrznych.
I zamierzała go prowadzić. Tyle, że teraz nie strzelała już na oślep. Ludzie byli bliżej, mogła więc w nich celować i robiła to. Szybko i najdokładniej, jak potrafiła wysyłała kolejne pociski ku sylwetkom unter.

BoKSach, Tsukusiu, nie boXach. Koni nie chowa się do pudełek.

Sha pomagając sobie skrzydłami wlazła do każdego z boksów i wycięła serca. Następnie, skończywszy z końmi, ruszyła ku świniom. Kury sobie odpuści, nie warto. Ale świnki serducha mają wielkie.
Kurczę... Userce zaczęło się robić szkoda zwierzaków. No cóż... Tutaj zdanie Shaeery jest ważniejsze. A ona jest świecie przekonana, że robi dobrze, że Kroenen nie nakazałby jej czegoś złego. I na koniec, że wcale nie użył metafory, mówiąc o budowaniu z serc.
Więc poszła do świń. Uczciwie przyznaję, pojęcia nie mam, jak wygląda zagroda ze świniami. W każdym razie, jak by nie wyglądała, smoczyca wlazła do środka. No, spróbowała wleźć.

Sha ostrożnie otworzyła zagrodę (delikatnie rozwalając bramkę w drzazgi). Złapała jedną ze świnek. Są takie słooodkie! Na pewno są uber. Nie wolno ich zabić. Poza tym mają malutkie serduszka, prawda?
Starczy tego dobrego. Zamykamy polowanie.
Wyszła z powrotem na dwór, raz jeszcze przeszukać pobojowisko, by zebrać kości i przegapione serca. Zebrała wszystko i przygotowała się do odlotu. Wyniesie się stąd jak tylko wszechmocny MG podliczy łupy.
Krótko, strasznie krótko. Moja wina. Ale... Czas i wena. Jak zwykle z resztą.
Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa.