Góra Zapomnianego Śniegu

Czarny wilk zatrzymał się przed wejściem na górę i obejrzał się by sprawdzić czy Owa idzie za nim. Kazał sobie mówić Shirokuma. Niby biały był, ale phi! Jaki z niego niedźwiedź? Taki jak z Testamenta niewinna wiewiórka, ot co. No cóż, skoro rodzice białego basiora pomylili go z miśkiem Test nie miał nic do gadana. W końcu o gustach się nie dyskutuje.
- Doszliśmy już do tych gór? Głodny jestem, kiedy w końcu zjemy jakieś wilcze truchło? - jęknął wilk do siebie. Jakby nie patrzeć Test nigdy nie odnosił się do kogoś innego, niż Testament... No przeważnie, a jak już do kogoś się zwracał to zawsze, by tą osobę obrazić lub sprowokować.
- Jęczysz jak baba, przez całą drogę. Masz do diabła 6 lat przestań skomleć jak szczeniak. - zawarczał Testament i bardziej złożył skrzydło przyciskając je mocniej do boku, gdy wiatr zaszeleścił jego piórami. Przynajmniej będzie mu tak cieplej od boku, a po chwili się otrzepał z pokrywającego go śniegu, brzęcząc łańcuchem na szyi. Westchnął i poirytowany patrzył na Kumę. Nie lubił ciasnych i ograniczonych przestrzeni, bo czuł się jak w kojcu w hodowli, a każdy głupi wie, że w przytulnym boksie się tylko umiera, dlatego cieszył się, że droga ma górę była "otwarta", a nie przeciskająca się między jakimiś skałami. - Te Biały gadaj no mnie tu, gdzie konkretnie chcesz iść, bo gór tu jest od groma, a ta droga to tylko cierń w boku by się do nich dostać. - burknął do towarzyszącego mu samca.
- Jakby się tak zastanowić można go zjeść. - stwierdził niewinnie Test i się poważnie zastanowił. Testament nagle kichnął, gdy wiatr "zagrał" mu na nosie, po czym zaklął i potarł go łapą. Po chwili dostrzegł coś wystającego ze śniegu. Odszedł kawałek od samca i przetarł łapą drogowskaz nazywający górę, do której prowadziła droga. - Góra Zapomnianego Śniegu. - przeczytał na głos, ale nie odchodził od tablicy cały czas w nią patrzył. - Porzućcie wszelką nadzieję, wy którzy tu wchodzicie. - dodał od siebie chcąc nastraszyć Kumę i powstrzymał się od śmiechu by się nie zdradzić.

Sam Owachi nie wiedzial, czemu nazywano go "Shirokuma". Byc moze poczatkowo wyobrazano sobie go jako kogos naprawde wielkiego, bo niewielu widzialo go na wlasne oczy. Dopiero pozniej niemal kazdy wiedzial o nim, ale przezwisko jakos tak przylgnelo. Trzeba bylo w koncu jakos nazywac tego "bezimiennego gada". Swoja droga, ow gad podazal aktualnie za Testamentem, zdany w pelni na niego. Nie komentowal w zaden sposob zachowania dwojki wilkow, a nawet bawily go niektore rozmowy. Jemu na pewno sie nie nudzilo. Choc sam China znal pojecie nudy tylko z definicji. Zawsze mial co robic. A jak nie, to spal. W ten sposob nawet sie nie musial zastanawiac nad tym co robic, gdy juz uznal, ze cwiczyl danego dnia wystarczajaco dobrze. Plus, zmeczenie ulatwialo mu wybor. Musialby byc szalony, aby po treningu nie odpoczac. Chyba by sie wykonczyl.
Gdy ciemny basior sie don odezwal, Kuma niespiesznie odwrocil glowe w jego kierunku.

- W góry chcę iść, choć zaśnieżone mniej. Może ze szczytu samego coś w oczy wpadnie. - zaproponowal moze nieco zbyt entuzjastycznie, nie zwracajac uwagi na dalsze slowa zlosliwszej osobowosci.

Spojrzal przed siebie. Nie byl teraz zmeczony, wiec nie przeszkadzalaby mu nawet dluga podroz. Podszedl wraz z wilkiem do tabliczki. Niestety, nie umial czytac, wiec i tu musial zaufac wilkowi. Ale jakos za duzo tekstu przedstawil mu Test. Moglby przysiac, ze gdyby bylo dokladnie tak jak mowil Testament, to by bylo tego wiecej. Owachi przekrecil glowe na bok i zmarszczyl brwi, myslac nad ta sprawa. Nie trwalo to jednak dlugo, bo wiadomo, od myslenia mozna sie pochorowac. Tak wiec bialas zbyl te slowa machnieciem lapy.

- Tak wszędzie mówią. - odparl, usmiechajac sie krotko, choc prawde mowiac poczul sie troche jak dziecko wchodzace na zakazany teren. Jesli Testament go nie oklamal, to moze byc ciekawie. - Maa, czego żałować nie mam. Prośbę mam tylko, byś ze mną szedł. Czasem mi się gubić zdarza. Ścieżka wydaje się skomplikowaną całkiem być. - dodal uczciwie(zdecydowanie wierzyl w to co powiedzial).

- To w górę. - kiwnął głową i ruszył odśnieżoną ścieżką. Było to dla niego podejrzane, ale co on mógł tam wiedzieć, skoro większość uważała go za wariata. Możliwe iż był jedynie przewrażliwiony na punkcie spisków i pułapek na każdym kroku. Szedł spokojnie co jakiś czas się rozglądając czujnie w poszukiwaniu zagrożenia, a przy okazji pilnował, czy basior idzie za nim.
Westchnął poirytowany słysząc prośbę dorosłego samca i pokręcił z niedowierzaniem głową.
- Jak ze szczeniakiem. Jesteś beznadziejny, ale chwali ci się, że tyle przeżyłeś. - odparł zgryźliwie, ale nie maił zamiaru być złośliwy dla samca, w końcu byli na siebie skazani, więc miło by było spędzić całą drogę w miłej atmosferze.

bw

Owachi nie mial przy sobie jedzenia, ale niedawno jadl. A jak dobrze kazdemu wiadomo, dorosle wilki potrafia wytrzymac do dwoch tygodni bez jedzenia, a w dodatku nie straca na szybkosci. No chyba, ze ksiazki klamia. Z reszta, bialas byl bardzo wytrzymaly, podobnie jak jego ciemny towarzysz. Nie ma watpliwosci, ze w walce bez broni China poleglby przeciwko niemu w chwili, kiedy tamten by go dorwal. No, ale dosc. Basior ruszyl za swym przewodnikiem, starajac sie nie oddalac od niego. Przestrzen byla otwarta, ale on byl takim artysta, ze gdyby na dluzsza chwile spuscil z niego wzrok, moglby sie zgubic. Wiec rozgladal sie tylko okazjonalnie, w wiekszym stopniu skupiajac sie na nasluchiwaniu. Z latwoscia oddzielal od siebie dzwieki, wiec nie przeszkadzal mu wiatr czy chrzest sniegu pod ich lapami. Choc trzeba przyznac, ze bylo mu calkiem zimno. W koncu przystosowal sie aktualnie do upalow, nie mial takiej grubej siersci. Chociaz tez nie byl jakims delikatnym zmarzluchem. Dopoki psychika nie ulegala temu co czul, nie bylo zle. A ten wilk potrafil naprawde duzo wytrzymac. Na slowa Testamenta usmiechnal sie krotko, rozbawiony. Nie pierwszy raz slyszal podobne slowa. W mig cala otaczajaca go aura tajemniczosci i powagi(a raczej jej smutne resztki) zniknela. Ale wciaz pozostawal spokojny. To bylo cos, czego ciezko mu sie bylo pozbyc. Za to nawet zaczynal lubic ciemnego wilka, pomimo calej jego nietypowosci. A moze przez ta nietypowosc? Coz, na pewno byl bardzo interesujacy.

Testament zawarczał cicho mając trudności z poruszaniem się na sztucznych łapach przez zamarzający metal. Ciemniejsze i grubsze futro okrywało mu grzbiet i boki niczym zimowy płaszcz, ale nawet to nic nie dało na taki mróz, od którego wilk zaczął drżeć, co jeszcze bardziej go wnerwiało. Na co komu waleczne serce i silna wola, skoro ciało jest zbyt słabe by poradzić sobie z taką błahostką jak arktyczny wiatr i zamarznięta woda. Nie podobało mu się to wszystko i miał złe przeczucia, ale przynajmniej ten drugi on się nie odzywał, było to dość kojące dla jego uszu, mimo iż muzykalny wiatr zaczynał go denerwować.
Co jakiś czas zerkał czy biały nigdzie nie przepadł. Ba, tego by mu jeszcze brakowało, wtedy by chyba samemu ukatrupił Kumę za to że go w to wciągnął i się zgubił, a po tym najpewniej Test poodgryzałby sobie zamarznięte części ciała.
Kiedy drzewo się uwaliło na białej powłoczce jak do snu, w mgnieniu oka zareagował. Samiec podskoczył odwracając się jednocześnie i napuszył gotowy do walki warcząc groźnie. Zaskoczył go widok powalonego drzewa. jego czujność jeszcze bardziej wzrosła i parł z białym dalej jeszcze bardziej przyśpieszając kroku, gdy zauważył schronienie.
- Kurna wykrakałem. - teraz żałował swojego wcześniejszego żartu, ale nie cofnie już czasu, jedyne co może to wytrzymać i pilnować by jego towarzysz też przetrwał do momentu aż znajdą się w grocie.

Coraz zimniej. China stulil uszy, gdyz powoli przestawal je czuc. Staral sie ani na chwile nie zwalniac. Zareagowal natychmiast, gdy uslyszal trzask, a nastepnie zauwazyl lezace za nimi drzewo. Sam sie wystraszyl, ale odetchnal po krotkiej chwili. Przynajmniej nie przewrocilo sie prosto na nich. Za to wiatr zaczal mocniej dmuchac. Jego lapy zaczynaly poddawac sie zimnu, ale zaraz po Testamencie zauwazyl grote. Co prawda nie zrozumial slow wilka, gdyz te akurat byly mu obce, to mogl stwierdzic na pewno, ze wilk czegos zalowal. A moze sie mylil? Wiatr zagluszal niektore dzwieki, i nawet z jego dosc wyczulonym słuchem bylo ciezko. O nosie nie warto wspominac, bo nie dosc, ze nie mial wechu, to jeszcze ta czesc na jego ciele zamarzala bardzo dotkliwie. I choc poczatkowo wydawalo mu sie, ze zle nie jest, to bylo to jedynie pierwsze wrazenie. Im wyzej, tym gorzej. Ale juz nie ma sensu sie wracac. Szczególnie, ze pogoda byla z sekundy na sekunde coraz gorsza, albo takie sie odnosilo wrazenie, a przed nimi byla jaskinia. Jedyne bezpieczne miejsce w poblizu, prawdopodobnie. Kto wie, co sie tam kryje. Juz zauwazalnie duzo ostrozniejszy, Owachi ruszyl szybko za Testem. Pilnowal, by ciemnego wilka nie zwialo. Przeciez byl on przewodnikiem bialasa, wiec Kuma musial o niego dbac!

Test coraz mocniej drżał z zimna, a jego tempo zwalniało, bez względu na to jak bardzo się starał by dojść do jaskini. Nie czuł już niektórych części ciała, ale nie poddawał się prąc nadal do przodu. Jego sztuczne kończyny nie zginały się, a sam wilk stąpał na nich sztywno co wyglądało jak staruszek idący o laskę niemalże napierający całym sobą na kijek, którym się podpierał.
Co jakiś czas zerkał czy biały samiec wciąż dotrzymuje mu kroku, ale nie zauważył motyla, który objawił się Owie. Niemniej jednak wilk doskonale przeczuwał, iż coś tu jest nie tak. Zastanawiał się jakie demony rządzą tą górą oraz dlaczego chcą się ich pozbyć. Wchodząc do jaskini wpierw padł w niej zesztywniały jak kłoda wczołgując się głębiej w odmęty jamy. Dopiero kiedy się rozgrzał i odzyskał czucie w kończynach poderwał się na wszystkie łapy i rozejrzał, zadzierając głowę do góry na świetliki. Chciał się przekonać czy są prawdziwe ale były za wysoko by mógł je złapać, dlatego nie mógł się przekonać jak bardzo niezwykłe są te insekty. Cały czas starał się zachować spokój, bardzo często oddychał głęboko, albo cicho liczył pod nosem do dziesięciu w różnych językach.
- Mam wrażenie, że coś nie chce byśmy szli dalej, ale zaskakujący jest fakt, iż coś nam tam każe podążać i dodatkowo działa na przekór tej wrogiej siły. - powiedział zastanawiając się nad tym, bo skoro coś chce ich się pozbyć to nie widział sensu by na drodze intruzi natykali się na ciepłe i przytulne, acz irytujące schronienie. Wilk cicho zawarczał zdenerwowany ciągłym kapaniem i nawet zaczął myśleć nad tym jak to kapanie "wyłączyć".

Owachiemu coraz ciezej bylo skupic sie na podazaniu za Testamentem, gdyz platki sniegu uniemozliwialy mu utrzymywnie otwartych oczu zbyt dlugo. Musial wytezyc swoje sily, by isc naprzod. Teraz to sie liczylo. Przez nadmierne skupienie sie na walce z zywiolem basior nie zauwazyl, ze zaczal powolutku oddalac sie od ciemnego towarzysza. Prawdopodobnie by sie zgubil, gdyby nie dziwny niebieski punkt, ktory pojawil sie przed nim. Poczatkowo go nie zauwazyl, ale pojawilo sie w nim dziwnie uczucie, jakby wiedzial dokad i po co idzie. Nadstawil uszu, ale natychmiast tego pozalowal. Zaufal stworzonku, nie zastanawiajac sie nad tym, jakim cudem lata w tej zamieci. Spojrzal na chwile w bok, aby upewnic sie, ze Testament rowniez idzie w kierunku jaskini. Gdy sie tam dostali, motyl zniknal, wraz z tym dziwnymi uczuciem. A moze w ogole go nie bylo? Moze umysl Chiny sam to sobie wszystko uroil? Wilk pokrecil glowa, i nim sprobowal w jakikolwiek sposob sie rozgrzac - choc cieplo samej jaskini robilo swoje - rzucil w przestrzen szczere "dziękuję". Cokolwiek to bylo, bardzo mu pomoglo. Upewniwszy sie, ze motylka nie ma jednak w poblizu, wilk ruszyl bardziej w glab, czujac jak jego cialo powoli sie rozgrzewa. Usmiechnal sie krotko na widok swietlikow, przynajmniej nie beda musieli meczyc sie z zupelna ciemnoscia. Gdy jeden z robaczkow podlecial blizej, China wyciagnal leb w jego strone i natychmiast tego pozalowal. Syknal cicho, gdy stworzonko popazylo jego nos. Coz... Tak to jest, jak sie wtyka nos w nie swoje sprawy! Choc pewnie w złej sytuacji tego uzyl.

- Rację masz, Testo. Coś się tutaj dziwnego zdecydowanie dzieje. - odparl spokojnie.

Nie zwrocil wiekszej uwagi na dzwiek spadajacych kropli. W pewnym sensie ich jednostajny dzwiek go usypial. Skoro i tak mieli czekac, China poczul ogarniajaca go sennosc. Zawsze staral sie wykorzystywac kazda wolna chwile na sen. Usiadl i odwrocil pysk w strone swego towarzysza.

- Nee, Test, spać iść zamierzasz? - zapytal, majac nadzieje, ze nie.

Nic nie mogl poradzic na to. Nie wydawalo mu sie, aby jaskinia dokads prowadzila. Chociaz fajnie jakby sie myli, nie musieliby przynajmniej tu tkwic. Chyha, ze mialaby wyjscie na zewnatrz. Wtedy i tak musieliby zostac. China poczatkowo wzial gleboki wdech, ale skonczylo sie na ziewnieciu. Nie chcial, zeby Test szedl spac, bo wtedy on musialby dluzej czekac na sen. W takich tajemniczych miejscach lepiej jest byc czujnym, i kogos miec na warcie do zmiany. Nie ma jednak co snuc tak dalekich rozmyslan(dla Chiny byly dalekie). Co bedzie to bedzie. Kto wie, moze ta jaskinia wcale nie jest taka bezpieczna na jaka wyglada. Wilk potrzasnal glowa i skupil sie na doszukiwaniu niepokojacych dziekow oraz co jakis czas obserwowaniu otoczenia. Potrafil zapanowac nad soba do tego stopnia by nie zasnac. Nie liczac jego naglych zasniec. Nad nimi nie mial kontroli, ale trwaly dosc krotko. Na szczescie.

Test zaprzestał swych działań mających na celu pozbycie się uciążliwego kapania i spojrzał na wilka, jak na jakiegoś idiotę.
- Z tego co widzę jesteś silnym wojownikiem, powinieneś wiedzieć, że spanie w obcych miejscach może prowadzić do zguby. - zawarczał na białego. Niby samiec był dorosły, ale trzeba go pilnować jak dziecko. Test zacisnął kły i westchnął uspokajając się. Zerknął przez ramię na białego wilka i poszedł obejrzeć dokładnie jaskinię. Doskonale był świadom tego, iż coś się tu dzieje.
Kiedy niczego nadzwyczajnego nie doszukał się w grocie, wrócił do towarzysza i położył się w pewnej odległości do niego. Był poddenerwowany, a co z tym szło nie zbyt sobie radził z kontrolowaniem swojej choroby.
Uśmiechając się dziko oblizał sobie pysk i spojrzał na Owę drapieżnie. Cierpliwie czekał aż ten uśnie. Dawno nie jadł wilczego mięsa, w dodatku specjalnie bo chciał się wyrwać z tego kanibalistycznego uzależnienia.
- Śpij ja zostanę na warcie. - powiedział niewinnie Test uśmiechając się łagodnie jak Kuma na niego spojrzał.

Owachi oblizal wciaz lekko zmarzniety nos, nieco zdenerwowany, ze Testament zle go zrozumial. Oczywiscie, ze zamierzal spac tylko pod warunkiem, ze ciemny wilk zostanie na warcie. Ale zanim zdazyl sie odezwac, tamten juz odpowiedzial.

- Spać bym nie poszedł przecież, gdybyś i ty spać szedł. - powiedzial, uspokoiwszy sie.

Z czystej przezornosci oddalil sie od swego towarzysza, gdyby ten znow planowal sie na niego rzucic. Tak przynajmniej bedzie mial czas na reakcje. Nie byl az tak zmeczony by zapadac w gleboki sen. Zapewne byle szelest bedzie go budzil, juz nie wspominajac o tym, ze drzemki mial dosc przerywane, to znaczy co kilka minut sie "budzil", jesli nic go nie niepokoilo. Lubil odpoczywac w ten sposob. Po chwili namyslu przyciagnal sie i ziewnal szeroko, bo poczym polozyl sie na brzuchu. Glowe polozyl lapach.

- Jeśli spać byś chciał, to mów. Wtedy ja na straży stać będę. - powiedzial jeszcze, nim zamknal oczy.

Wlasciwie to na zamknieciu oczu sie skonczylo. Gdy tylko sie zrelaksowal, poczul sie dosc dziwnie. Cos dziwnego dzialo sie w tym miejscu, huh? Nie mial zadnych watpliwosci co do tego. I ten motyl... uratowal go wlasciwie, a na pewno mu bardzo pomogl. Wciaz China byl mu bardzo wdzieczny. Szkoda, ze zniknal. Westchnal gleboko. Juz nie czul takiej sennosci, ale postanowil polezec sobie, dopoki Testament nie zdecyduje, ze chce mu sie spac. Bialas lubil miec wyznaczone jakies zadanie.

- Spać w tym miejscu nie będę. Albowiem w obcym miejscu do odpoczynku nie przywykłem. - udał mowę białego wilka i patrzył jak na zewnątrz śnieży. Dobrze czuł, że druga jego strona chce zaatakować białego samca we śnie, ale wiedział, że się powstrzyma. W pewnym sensie przywiązał się do wilka, albo bardziej go trochę polubił.
- Spokojna twoja rozczochrana. Możesz sobie odpocząć, jeśli znuży mnie stanie na straży, obudzę cie, ale nie obiecuję. - dodał spokojniej patrząc na białego. Podsumowując nie miał zamiaru go atakować, ani budzić.

To nie tak, ze Owachinashi obawial sie, ze ciemny wilk go zaatakuje. Wszystko wina dziwnej aury tego miejsca, przez ktora nie mogl zasnac. Pokrecil sie troche, nieco zirytowany faktem, ze sen nie przychodzil. Probowal polozyc sie na jednym boku, na drugim, nawet na plecach, ale nic z tego nie wyszlo. Ostatecznie powrocil do pierwszej pozycji i otworzyl oczy, wpatrujac sie w opadajacy z wielka predkoscia snieg, przez ktory mogli zamarznac na kosc. Westchnal gleboko, zastanawiajac sie, kiedy burza minie. Nie lubil lezec bezczynnie, kiedy cos sie dzialo. Wtedy zyskiwal takie skupienie, ze nawet pamieci w takim stopniu nie tracil. Szkoda, ze nie bylo tak zawsze, ale coz. W tym przypadku ciekawilo go, co tu sie dzieje. I czym byl ten niebieski motyl, dzieki ktoremu orzez chwile dobrze wiedzial dokad idzie? To bylo niecodzienne, bo w swym dawnym zyciu Owachi nigdy nie szedl dokads w jakims celu, o ile nie wykonywal jakiejs pracy do wykonania. Ba!, nawet wtedy nie czul sie az tak jak przez te krotka chwile. Ciekawe, czy jesli pomyszkuja tu troche, to sie czegos dowiedza. Jedno bylo pewne, China nie chcial tak szybko opuszczac tego miejsca. Cos tu bylo zdecydowanie nie tak, i poczul sie do obowiazku dowiedzenia sie tego. Tylko ciekawe, czy Testament podziela jego zdanie... Spojrzal na jednoskrzydlego wilka. Tak, jednoskrzydlego. Chwila, co? Zlociste slepia Chinashiego w jednej chwili staly sie wielkie ze zdziwienia, a sam wilk podniosl sie w blyskawicznym tempie na cztery lapy. Podszedl pospiesznie do ciemnego basiora i lapa dotknal tej niecodziennej rzeczy.

- Cóż to jest? - zapytal, patrzac na Testa jakby nagle wyrosla mu druga glowa.

Coz, jak to mowia, lepiej pozno nic wcale. A skoro China nie mial nic do roboty, to wreszcie udalo mu sie zwrocic uwage na niecodzienna rzecz na grzbiecie wilka. Nigdy czegos takiego nie widzial u zwierzat innych niz ptaki. Szkoda tylko, ze tak niemadrze sformulowal swe pytanie. Oczywiscie, ze wiedzial, czym sa skrzydla.

Testament się poderwał na równe łapy i z całej siły uderzył głową w bok Owy warcząc na niego wściekle z rozpostartym szeroko skrzydłem w gniewie. Miał pochyloną głowę, najeżone futro i podniesiony ogon, pomijając, że obnażał groźnie swoje kły.
- Co ty do diabła sobie wyobrażasz?! - ryknął na białego wilka pełen złości.
Nie lubił jak się go dotyka, znaczy nie tak nagle, a do tego jego skrzydło było bardzo delikatne i wrażliwe. Był zaskoczony tym, że samiec macał pierzastą część ciała, która była czułym punktem basiora jak brzuch czy krocze.
Nie zaatakował po tym białego osobnika jedynie stał na szeroko rozstawionych, lekko ugiętych jak do skoku łapach i warczał nań groźnie starając się uspokoić. Było to widać, ponieważ powoli zaczął składać skrzydło. Rozpostarł je tylko po to by pokazać, że jest większy i silniejszy, taki mechanizm ochronny charakterystyczny dla niektórych ptaków i zwierząt. Na tą chwilę userka nie może wymienić jakie, ponieważ sama nie pamięta. Ale to i tak najmniej ważne.

Na gwaltowna reakcje Testa Owa odskoczyl... a raczej odskoczylby, gdyby nie to, ze doznal brutalnego zderzenia z glowa wilka. Przeturlal sie troche po ziemi, przez chwile mrugajac nieprzytomnie. Nie byl zupelnie na to przygotowany, albo inaczej - ciemny wilk zadziałał tak szybko, ze bialas nawet nie zdazyl w zaden sposob zareagowac. Dopiero po chwili ogarnal, co sie tak wlasciwie stalo, a takze dotarl do niego ryk towarzysza. Podniosl sie ostroznie. Miejsce zderzenia go calkiem bolalo, mimo ze byl troche bardziej odporny na bol, wiec usiadl, aby nie stracic rownowagi. Spojrzal zdezorientowany na Testa, ale juz po chwili zmarszczyl brwi i zrobil mine bardzo w stylu naburmuszonego dzieciaka, czyli wydąl nieznacznie dolna warge i spojrzal na niego spode lba.

- Zobaczyć tylko chciałem, czym jest to na grzbiecie twoim. - mruknal cicho. - Ale nie chcę już.

Jeszcze przez dwie sekundy tak siedzial, nim podniosl sie i oddalil od Testa, wciaz urazony jego reakcja na zwyczajna ciekawosc. Dopiero w pewnej odleglosci usiadl ponownie, uparcie wpatrujac sie w szalejaca sniezyce. To oczywiste, ze probowal sie uspokoic. Bardziej niz klatka piersiowa(czy w co tam uderzyl go Testament) ucierpiala jego dziecinna wrecz duma.

- Za ciekawość przepraszam bardzo. - powiedzial glosno, nieco spokojniej i powazniej, choc wciaz jego brwi byly lekko zmarszczone. Nie spojrzal tez w strone ciemnego wilka.

W sumie, to powinien wykazac sie troche cierpliwoscia, w koncu bez Testamenta nie poradzi sobie tutaj. Zebral w sobie wszystkie swe sily, odetchnal gleboko i spuscil nieznacznie glowe.

- Znaczy, wybacz. - tu juz wykazal sie bardziej skrucha, gdyz fakt faktem, Test mogl miec powazny powod, dla ktorego nie lubil, gdy ktos dotykal jego dodatkowej konczyny.

Westchnął uspokajając się i spojrzał na Owę łagodnie. Z jednej strony niepotrzebnie się uniósł, ale po pierwsze biały samiec go zaskoczył, a po drugie dotknął jego skrzydła, które było czułym punktem erogennym. Aż wstyd się przyznać. Z tego właśnie powodu Test nie lubił jak się ich dotyka, by się nie zdradzić jak działa na wilka, gdy ktoś ich dotyka.
Zaskoczony spojrzał na sklepienie jaskini w pierwszej chwili szczerząc kły w rozbawionym uśmiechu gdy jaskinia się zatrzęsła i kamyki się sypnęły. Był pod wrażeniem echa jakie się rozniosło i jak wpłynęło na jaskinie.
- Oż ty w mordę! - jęknął kuląc się, gdy grota zaczęła się sypać. Z podkulonym ogonem wyrwał do wyjścia z jaskini ile sił w łapach.
- Nie stój tak! - krzyknął do Chiny i złapał go zębami za kark wybiegając z nim, o ile biały wilk się nie ruszył z miejsca.

Ależ oczywiście, że się ruszył! Najadł się przy tym nieco strachu, gdyż za hukami niespecjalnie przepadał, a i nie miał doświadczenia w przebywaniu w zapadających się jaskiniach. Nawet nie wiedział, że one tak potrafią! Stracił chwilę czasu, by spojrzeć w górę, czy aby nic nie spada na torze jego biegu, ale na krzyk Testa natychmiast wyrwał do przodu. Poczuł kilka drobnych kamyków sypiących się na jego grzbiet, i przyspieszył jeszcze bardziej. Chyba nigdy tak szybko nie uciekał! I oczywiście pilnował, aby biec w dobrym kierunku, a nie pchać się bardziej w głąb jaskini. Wybiegł zaraz za Testem.

bw

Test wyskoczył z groty ryjąc pyskiem o śnieg. Wyjął głowę z zaspy i się otrzepał, z białego puchu, po czym spojrzał na grotę, a następnie się rozejrzał w poszukiwaniu nierozgarniętego samca. Westchnął z niechęcią, że ich odpoczynek się tak szybko skończył i ruszył drogą dalej w górę póki dopisywała im pogoda.
- Na przyszłość pytaj, nie dotykaj. - mruknął do Owy spokojnie idąc. I tym razem nie dostrzegł kompletnie motyla.

Owachinashi znow zauwazyl tego dziwnego motyla, ktory zdawal sie mu pomagac i przekazywac jakas wiedze wprost do jego umyslu. Jakby nie mial dzieki temu nawet mozliwosci sie zgubic. Gdy wybiegl, tajemnicze stworzonko znow zniknelo, ale pozostawilo cos w umysle Chiny. Tylko co? Nie mial czasu sie nad tym zastanawiac, tylko ruszyl za Testem.

- Maa, znowu dziękuję, tak myślę. - rzucil jeszcze za siebie, az w koncu dolaczyl do ciemnego wilka.

Zastanawialo go to dopoki nie odezwal sie jego towarzysz. Na jego slowa bialy wilk kiwnal glowa. Coz, lepiej bylo faktycznie tak nie robic. Wciaz odczuwal skutki uderzenia, w koncu bylo ono zaledwie chwile temu. No, moze pare chwil. Z jakis czas w ogole przejdzie.

- Czemu skrzydło masz, i to jedno tylko? - zapytal, na wszelki wypadek nawet nie patrzac w strone konczyny. Jakos nie lubil obrywac, gdyz nawet najdrobniejsza rana moze niezle zatruc zycie. O tyle dobrze, ze on byl tylko obity. Z drugiej strony, nie bylo tu poki co czym zabrudzic ewentualnej rany.

- To drugie mi odgryzł jakiś pies podczas jeden z walk. Nie wiem jakim cudem mam skrzydła, jednakże najpewniej były po to by zwiększyć moją mobilność podczas zadań. - powiedział spokojnie. Nie miał powodu by się wściekać na Owe, a dodatkowo Test sam w sobie szybko wybaczał i gniew z niego zlatywał. Szedł spokojnie z białym samcem drogą na szczyt góry.