Polowanie Black Fire

Zwyczajny las, duża roślinność, wysokie drzewa. Niedaleko duża łąka i tak dalej... Black przybyła tu stąpając cicho i powoli. Wybrała się na polowanie, bo jak każdy wilk, albo prawie, bywa czasem głodna.
Wybrała to miejsce, bo jak każdy wie las to siedziba wielu zwierzątek, które marnują swój czas.
Miała ogromną ochotę znów zatopić zębiska w świeżym mięsie, pysznym, krwistym kawałku mięsa. A więc krutko mówiąc przybyła.

Black stała chwilę w mroku, nieśmieląc się nawet drgnąć. Z bliska można było ujrzeć ogromne skupienie wadery, jej czarny nosek drgar niespokojnie. Fire wyczuła trzy zapachy, zwykłe króliki, na które absolutnie nie miała zamiaru polować. Sarny, niby były dość dobre, ale kiedy wadera poczuła pyszną woń dziczyzny, nie mogła się oprzeć instynktowi drapieżcy. Nastawiła uszy, raz, czy dwa zamachnęła nisko ogonem i powoli zaczęła skradać się w kierunku celu. Nie pamiętała kiedy ostatni raz jadła mięso dzika, może to było w czasie jednej z tych samodzielnych wypraw z dzieciństwa? Wadera na samą myśl oblizała górną wargę, a oczy zaświeciły jeszcze wyraźniejszą czerwienią z podniecenia. Był to naszczęście tylko krótki błysk, który szybko się ulotnił, Black wróciła myślami do polowania.

Wadera szła za zapachem, aż w końcu dotarła. Zobaczyła przed sobą całą rodzinkę dzików, uśmiechnęła się i powoli zaczęła się skradać w stronę samca. Wiedziała, że jeśli zabije go, będzie miała większe szanse na upolowanie jeszcze matki i dzieci. Jej nos zadrgał, a sierść Black stanęła dęba, spostrzegła czającego się niedaleko wilka, wilczyca nie miała zamiaru oddać obiadu. Skoczyła na odyńca i skierowała pysk na jego kark.

Wadera odskakiwała to wjedną to w drugą stronę unikając ostrych kłów. Skoczyła pod jakieś drzewo zastrzygła uszami, zawarczała głośno i kiedy świniak był tuż przy niej skoczyła mu na głowę, starając się wbić kły tuż pod oczami. Atakowała też dzika pazurami mając nadzieję, że pocharata mu skórę. Odskoczyła na bok i spojrzała na wilka, uznała go za tchórzy, ale nie miała czasy się teraz nim zajmować.

Wadera szybko okrążyła dzika. Wystawiała kły, warczała, a sierść jeżyła się jeszcze bardziej, nagle gwałtownie stanęła dezorientując zwierzę i szybkim ruchem skoczyła. Starała się wgryźć w cienką nóżkę odyńca, tuż nad racicą. Jeśli będzie miała szczęście rana utrudni poruszanie się, dzięki czemu będzie mogła spróbować zaatakować jego szyję.

Tryumfalnie skoczyła biegiem za odyńcem, wyprzedziła go bez problemu i skoczyła na niego jeszcze raz. Tym razem celując w pierś, przy sercu, czyli w główny czuły punkt dzika. Miała nadzieję, że jej kły dosięgły celu. Jeśli sięgną może uda jej się dobić drania.

***

Black z tryumfem dobiła zwierzę mocnym zatopieniem kłów w ranie. Następnie szczęśliwa oddzieliła kości i mięso od siebie, przy mięsku trochę podjadła, wzięła łupy do pyska. Uznała, że nie potrzebuje więcej jedzenia, to jej na pewno wystarczy. I z wielkim uśmiechem, ale i zmęczeniem opuściła to cudowne miejsce.
Serdecznie dziękuje MG

Tryumfalnie z/t