Poszukiwanie Zaginionego Skarbu Azteków

No jasne, że przygody nie można przecież cały czas kryć tyłka w domu, ale szczerze skarbem także nie pogardzi. No, ale wróćmy do wyprawy. Jak napisał nasz kochany MG pod sumując jest ciemno, nadal gorąco i jest denerwujący wiaterek, który zasypywał oczka wadery. Ona jednak całkiem go ignorując nie miała zamiaru modlić się do tak zwanych "bóstw". Ruszyła przed siebie by przeżyć tę fascynująca przygodę na tym oto łonie natury.

No więc tak szła i szła, przemierzając kolejne metry. Niszcząc kolejne kępki traw, nagle ściemniało tak totalnie. Jak miło. Waderę przeszył nieprzyjemny dreszcz, znała ten zapach. O tak tak śmierdziała woń grozy. Rozejrzała się i zobaczyła parę złotych oczu. Wyszczerzyła kły i zawarczała.
- Kim jesteś?-Zawarczała głośno, co nie było przyjemne gdyż jej głos był twardy i nieprzyjemny.

A więc pierwszą część gadania wilkopodobnego zwierzęcia wysłuchała z nudą.
-Stary wiesz ile razy słyszałam podobne gatki?-Wypaliła bezmyślnie. Zaraz jednak pożałowała bo jakieś piekielne liany wyłoniły się z ziemi.
-O cholera!-Mruknęła i chwilę potem pnącza skrępowały jej łapy i wywaliła się.
-No i mam nauczkę więcej nie będę pytać o imię...-Powiedziała do siebię zrzędliwie. Nawet nie próbowała przeciąć lian, bo to było oczywiste, że jak się spotka świrusa na pustyni to on użyje raczej czegoś miagicznego.

Black Firę jęknęła głośno, wcale nie była z tego zadowolona. Brakowało jej teraz tylko by ten wilk zawiesił ja do góry nogami...
Czemu akurat wszyscy uparli się na te głupie zagadki, nie może to być co innego...- Mruknęła zrzędliwie do siebie. W zagadkach była żałosna to był jej słaby punkt, po co w ogóle były te zgadywanki
- Dobra. Wal z tą zagadką- powiedziała nie zadowolona.