Grota Vhā'iṭa Bēṭa

Kein nie spodziewał się niczego.
Pierwsze kroki jej partnerki mocno go zaniepokoiły, bo to mógł być.. demon teraz? Upiór? A może jeszcze coś gorszego hmm?
Kiedy ona wypowiedziała pierwsze słowa to wilk zwyczajnie trochę się zdziwił i przygotowywał się na najgorsze. A wy byście tego nie robili po takich słowach w Krainie która mało powiedziane, że w teorii się teraz rozpada?
Przy kolejnych słowach lekko się uspokoił, ale wciąż trwał w ciszy czekając na jej słowa.
I po tym.. to wszystko co teraz powiedziała... lekko mu się łapy ugięły, ale to tylko przez 5 sekund. Spoglądał na nią nieprzytomnym wzrokiem po czym dopiero po chwili zrozumiał jakie szczęście ich teraz spotkało.
Podszedł do niej bardzo szybko, po czym pocałował i rzucił natychmiast tak jak stał...
- Nawet nie wiesz jak się Shathow cieszę!
Takiego entuzjazmu jeszcze u niego dawno nie było.
Dopiero po chwili...
- Emm.. skarbie skąd masz ten wisiorek? Od kogo? - rzucił i się zastanowił.

Wszystko jest dobrze? Dla kogo? A może ona go zdradza co?!
- No tak prezencik od AM... może jeszcze mi powiesz, że te dzieciaki też nie są moje tak?! - rzucił poirytowany.
Patrzał na swoją partnerkę tak jakby chciał ją zabić, a może i nawet po prosty wyrwać jej flaki za to co teraz powiedziała.
Dlaczego? Przecież on nic nie zrobił..
Zawiódł się w tym momencie.
Mocno przesadzał ten wilk co nie? Taki był i tyle, za dużo razy się zawiódł i to za każdym razem.. tylko dla siebie.. sam wszystko niszczył. Każdy związek.
Był pokój i tak zostanie.. po co ona ćwiczyła teraz?

Przy pierwszej odpowiedzi...
- Bo ktoś obdarowuje cię prezentami. Więcej chyba mówić nie muszę.
Potem zaś odpowiedział na drugą...
-Od Arthas'a. Domyśl się dlaczego tak zareagowałem. Znowu nic nie wiem, może jeszcze mi powiesz iż nagle jakimś cudem jesteś dowódcą wojowników a tamten trening na pustyni przed zdawaniem to też była ściema co?! - rzucił zdenerwowany.
Zwyczajnie się odwrócił i wstał.
Miał już totalnie dość tego wszystkiego.
Podszedł w stronę wyjścia po czym zwyczajnie stanął i obserwował wyjście.
Dla niego to było za wiele, ale mówi się pech. Jest głupi i tak reaguje. Może przy szczeniakach się zmieni? O ile... przekona się w końcu, że to są jego.
Nie wiedział czy spała z kimkolwiek poza nim. W końcu jaka jest na to szansa co? Widać po niej, że się zna na związku więc....?

Czyżby faktycznie kolejna kłótnia? O tak, będzie nieciekawie jak ostatnio.
- Tak, bo mnie okłamałaś znowu! - odparł.. a nawet wrzasnął na nią.
Wstrząsnął się.
- To dlaczego masz ten wisior?! - w końcu powiedział na tyle cicho jak mógł... ale po to aby ona mogła usłyszeć.
W końcu po prostu cofnął się na sam koniec jaskini i się położył.
Nie chciało mu się już z nią gadać, bo takiego nerwa to jeszcze oboje nie mieli chyba nawet i nigdy.
A teraz co? On się nie odezwie i tyle.
Czas aby w końcu powiedziała dlaczego kłamała... ech, ma czas ale Kein za długo nie wytrzyma.

A to jest naprawdę ciekawe, bo nasz Kein potrafił się gniewać latami... do końca życia nawet, ale co tam. Teraz to są wielce ukochani... i nie będą się długo na siebie gniewać.
- Ech... sama wiesz, że nie potrafię się na ciebie długo gniewać to fakt.... ale proszę mów mi w końcu takie rzeczy, a nie że takie kłótnie wychodzą tak? - rzucił po czym poczuł to co właśnie teraz zrobiła Shathow.
Była tak blisko.. tak cicho było...
Szkoda, że była w ciąży, ale no cóż ten wilk tak jak i na pustyni wykorzysta tą sytuację. No bo czemu niby nie hmm?
Jest facetem i jego zadaniem jest zaspokojenie i siebie i partnerki!
Tak więc moi drodzy nastąpiła cenzura!
Po tym wszystkim leżał na spokojnie.. nie chciało mu się zbytnio ruszać, ale to po kilku sekundach minie.
- Było pięknie....

Ciekawe ile ta parka wytrzyma tych wszystkich kłótni nie? Bo w końcu nie jest to ani trochę ciekawe... tym bardziej, że ile sobie nerwów nastrzępili przez ten czas. Nikt nie miałby ochoty tyle siedzieć i gadać o... no po prostu się kłócić.
Po tym wszystkim co ogólnie się teraz wydarzyło...
Ten jej uśmiech naprawdę bardzo pozytywnie na niego podziałał. Nigdy chyba tak się szczęśliwy nie poczuł, naprawdę nigdy.
Ami się nie liczy. Najlepiej nawet nie wspominać tamtego związku. Był dobry, ale jednak sam fakt.. że już nie istnieje... wszystko mówi za siebie.
W końcu uspokoił oddech i spojrzał na Shathow. Widać było po nim, że naprawdę ją kochał i to porządnie.
- Na moje? Tak. - powiedział i ją pocałował.
Tak, to było jego zdanie i pewnie wiele osób by się z tym nie zgodziło... ale pech się mówi. On ma swoje sprawy i problemy no i oczywiście miłość. Prawdziwą i trwałą.

No cóż miał powiedzieć? Dla niego to było idealne chociaż patrząc na jedną rzecz...
- Mam nadzieję tylko, że nie zaczniesz robić z nimi tego co z sobą. Nie pozwolę aby w wieku młodości zaharowywały się tak jak i ty. Mają mieć dzieciństwo dobrze? - rzucił próbując dokładnie sprawdzić Shathow.
Po czym rozpoznać, że ona będzie kłamała? Prawie się nie dało, ale no cóż.. zawsze jakiś sposób się w końcu znajdzie co nie?
Jeśli okaże się, że ona... to Kein'a szlag już naprawdę trafi.
Oby się mylił..

b.w.s.ch.(brak weny spowodowany chorobą)

Wilk w tym momencie jedynie westchnął. No czego innego się można było spodziewać po Shathow aniżeli właśnie tego?
- No ty sobie chyba totalne jaja robisz w tym momencie. trzy godziny treningu, osiem snu,pięć na naukę i reszta na dzieciństwo. Nie wiem w jakim regionie cię wychowali, ale to już naprawdę jest przesada Shathow. Luźny to nie jest, po prostu tak zawsze myślisz... - rzucił i ponownie westchnął po czym się odwrócił i ułożył swój na łapach.
Przeszedł się trochę po jaskini i zwyczajnie.. nie wiedział co powiedzieć w tym momencie. Ni to nie chce on kłótni, ale też nie da zamęczyć dzieciaków! Nie ma tak łatwo!
W końcu się zatrzymał i obserwował wyjście. Zawsze uciekał, więc czemu i teraz tego nie zrobi? Zmienił się trochę.. nie aż tak bardzo, ale trochę na pewno.

- Ty się wychowałaś sama, a ja w okolicznościach dosyć dziwnych. Człowiek psychopata zajmował się mną, kiedy byłem mały. - rzucił na odczepne i spojrzał się przed siebie.
Zastanawiało go jedno. Skoro sama się wychowywała to dlaczego ani razu nie zrobiła sobie jakiegoś tam fajnego dzieciństwa? A raczej.. a dobra nieważne, Kein jej zwyczajnie nie znał. Nie wiedział o niej nic. No bo co ona mu powiedziała? Jest wojowniczką z Wiatru. Tyle o niej wiedział. Ten związek faktycznie był coraz gorszy naprawdę.
- To co robią wszyscy w wieku młodym. Jak nie wiesz to wyjdź i poszukaj jakichś młodych wilków, wtedy się dowiesz.
A mi się zaś przypomniała jedna rzecz - nic o tobie Shathow nie wiem. Wojowniczka, wiatr.. sorki dowódca wojowników. Tego się dowiedziałem po kłótni. Nie wiem nic o tobie. - rzucił z lekkim zażenowaniem.
Byli razem a.. no właśnie ile o sobie wiedzieli hmm? Nic praktycznie.

No akurat Shathow wiedziała o Kein'ie o wiele więcej aniżeli on o niej. Mógłby wypominać, ale to nie jest w ogóle ważne.
- Skoro zniknęła to nie mogła być aż tak idealna. Na pewno miała coś za uszami, ale nie będę się w to wtrącał, bo to nie moja w końcu sprawa co nie? - powiedział z chytrym uśmieszkiem.
Po chwili wstał i się wyprostował.
Machnął ogonem i usiadł na czterech literach oglądając tą całą jaskinię. Powinni tutaj w końcu coś zrobić, a nie tak jak teraz siedzieć na tyłkach.. no w przysłowiu, a nie dosłownie.
- Ja jedynie pochodzę z Anglii a mój ojciec z dalekich Krain pustynnych. Stąd te znaki które używałem przy Arthas'ie. Do tego wychowywał mnie psychopata tak jak wcześniej wspominałem. Odwiedziłem dziesiątki krajów i poznałem życie dosyć ciekawych wilków. Nie jednego.. nie dziesięciu.. setek. Wiesz jak się nasza Kraina teraz różni? W porównaniu z tamtym światem, tutaj mamy istną apokalipsę. Co jeszcze..Rodzinę mi zabiła jakaś tam Wataha przez którą wiecznie chodziłem taki zdołowany i zdenerwowany. Zresztą pamiętasz nasze wyprawy pierwsze. Ja przeżywałem tylko poprzez polowanie oraz zabijanie. Czasami też i przez znajomości.. znaczy się zabijałem tylko tych co mnie atakowali i tylko jeśli się nie poddawali przechodziłem do ostateczności. Wielu próbowało zwyczajnie błagać o litość i ich zostawiłem. Może i jestem wojownikiem, ale nie mam zamiaru mieć wielu dusz na swoim koncie. Co tutaj jeszcze.. wiesz przynajmniej, że ci co mi wtedy rodziców zabili już nie żyją. I dobrze. Hmm....a rzutów nożami.. dawno się nauczyłem. Jakieś 5 lat temu i to jest dość niełatwa sztuka. Nie powiem są osoby które ją ogarną w krótkim czasie, ale to wszystko się łączy.. precyzja, koordynacja, znajomość toru lotu.. i tak dalej, nie będę tego wymieniał. Tak jak dobrze pamiętasz z początku byłem w Nocy, teraz Wiatr... Puszczyk mówił, że mam u niego dług za odejście bez zostania wygnańcem, ale mnie to nie interesuje. Jak będzie coś ode mnie chciał faktycznie to zginie i tyle, nie mam zamiaru się bawić w posłusznego byłego członka. I ten kruk.. hmm, chyba nie mam zbytnio wiele do opowiadania. Jak chcesz coś wiedzieć to mów. - powiedział i w końcu się położył.
No trochę o sobie wiedzieli.. troszkę.

Miał gorzej, a może i nie miał gorzej. Kto chce niech ocenia sobie tak jak woli. Nie jego sprawa kto i co sobie o nim pomyśli i tak dalej. Znaczy się ogólnie go to po prostu nie obchodzi i tyle.
- O spokojnym życiu... o takim w które nikt mi się nie będzie wtrącał bez powodu tak jak zrobili mi to kiedyś...
Cieszył się z tego, że ta wadera jednak coś do niego czuje.. oj będzie ciekawie z tymi dzieciaczkami, oj będzie bardzo ciekawie. No chyba, że ktoś znowu coś spartoli jak zwykle. Wiadomym jest jedynie to, że Shathow to będzie naprawdę stalowa i uparta matka której nijak nie przegada się. No cóż z Kein'a ojciec będzie słaby ale mówi się trudno.
- W ciągu ilu dni po narodzinach szczeniaków będziesz chciała im pokazać świat na zewnątrz? - spytał się z bardzo wyraźnym zainteresowaniem.
No więc wychodzi na to, że ta wadera się dowie wiele o samym Kein'ie, a ten basior bardzo wiele o tym co ona planuje wraz z dzieciakami robić.
Pewnym było to, że nie da sobie wmówić iż to nie są jego dzieci. Raz tak... ale to nieważne, stare i to bardzo stare dzieje.

A tutaj faktycznie... Kein jest dosyć trudny do rozgryzienia i na pewno jest nieprzewidywalny czasami. Kolejny fakt - da się w niektórych momentach przewidzieć jego zachowanie, ale nie zawsze i nie aż tak często jak on obserwuje całą masę innych... wilków po prostu.
- Kochana przecież my tam będziemy.. nic się na pewno nie stanie nie musisz się o nic martwić, spokojnie.
Po tych słowach przysunął się i ją pocałował. Niech wie, że ona ją nie zostawi. Nie tak jak Amiru. Ciekawe byłoby jakby się teraz spotkali.. albo nie. Niech nie widzą się nigdy, bo ten wilk nie dopuści byłej do swoich dzieciaków. Będzie bronił rodziny choćby i miał zabijać przyjaciół. Trudno. Dla niego oni są najważniejsi.
- Chcę aby były dzieciaki szczęśliwe... no i wolne. Zarabiać na pewno będą i o to w pewności zadbasz ty, bo cię za dobrze Shathow znam... Tylko jedna sprawa. Nie wyobrażaj sobie, że dam im tam się zaharowywać tak jak i ty to robisz. Ale nieważne. Po prostu chcę ich szczęścia i tyle. I tak się zastanawiam czy nie nauczyć córki rzutów nożami.. hmm.... - rzucił te słowa z entuzjazmem po czym zaczął się zastanawiać.
To byłoby piękne....

To było takie słodkie.. szkoda tylko, że tą całą sielankę przerwie niedługo taka mała dwójeczka.. chociaż nie. To akurat nawet dobrze, ponieważ są.. no po prostu będzie idealnie, nie ma się co zagłębiać w szczegóły.
- No to mówi się trudno. Ja synom nie będę pokazywał tej sztuki, bo im ona nie będzie ani trochę potrzebna. - rzucił z parsknięciem pewnym.
Kein nie pozwoli na treningi Shathow tak jak ona je wymienia. Nie da się!
A co jeśli dzieciaki będą chciały? A co jeśli... to im pozwoli i poczeka aż im się przestanie to wszystko podobać. Nie ma tak łatwo.
Kein się zbliżył do Shathow i chciał zrobić to co robili wcześniej. Ale to już ostatni raz.. naprawdę ostatni raz.
Wiadomym było co robił i tyle. CENZURA.
W końcu się powalił i leżał.. tyle.