Tajemne Jaskinie

Jej prozaiczna (może prostacka?) logika podpowiadała, żeby w każdym momencie, gdy się nie wie, co robić, zrobić coś absolutnie najprostszego - c o k o l w i e k, b y l e c o. Tak czyniła bądź co bądź od dłuższej chwili, tą właśnie drogą doszła do momentu, w którym jej pyszczydło było wysmarowane ową dziwną cieczą. Jednak brakowało jej gwałtowności, nie własnej, a będącej odpowiedzią na tę jej, cierpiała z powodu braku radykalnych zmian w swojej sytuacji, chciała wreszcie dojść do meritum, jako ze ono miało być w wilczym wyobrażeniu punktem kulminacyjnym, końcem niepewności. A tu grzyby, grzyby, grzyby i więcej grzybów. Oblizała pyszczek, mimo wszystko wciąż nastawiając się na atakowanie każdego obiektu na swojej drodze, a ostatecznie może nawet rycie w ścianach w celu wydrążenia tunelu wolności, choćby stu-, choćby dwustumetrowego! Panowie ze Stalag Luft III w końcu mogli, dali radę. Na razie wszystkie cztery wewnętrzne żywioły - zdrowy rozsądek, instynkt, egoizm oraz kapka osobliwego, niesztampowego szaleju - pchnęły ją jeszcze dalej w drogę, w ciemność. Mruknęła przy tym do siebie, a choć w gruncie rzeczy przypominało to tylko właśnie pomruk, kryło się za nim niewyraźnie wybełkotane do siebie słówko "naprzód".
Wena, kreatywność, oryginalność. Gdzież to się podziało...