I am Alpha and Omega, the beginning and the end - Wyprawa Bereta.

Ber poddała się oględzinom szweda, i choć nie zrozumiała o co mu chodziło ze wskazaniem jakiegoś przedmiotu, to uznała, że skoro nie zareagował na krwotok, to nie musi być on taki groźny, albo przejdzie z czasem. Tak więc, z lekkim oporem - jak na dziką istote przystało - ruszyła za człowiekiem. Postanowiła trzymać się przy nim do czasu, aż nie będzie w pełni zdrowa, albo nie opuści tego potwornego miejsca. No cóż, w pojedynkę lepiej się tu było nie zapuszczać.
Gdy stanęli przed znakami, wadera przyjrzała im się uważnie. Czyli teraz trzeba zdecydować, gdzie pójść? Trzecie wyglądało dość przyjaźnie, ale... spojrzała na szweda, po czym ruszyła w stronę, gdzie było miejsce jak z drugiego obrazka. Coś jej podpowiadało, że tam najlepiej iść, ale czy to prawda? Odwróciła się i spojrzała na człowieka, po czym znów przeszła kilka kroków, zatrzymała się i znów odwróciła się ku niemu. Czy zrozumie, że ona chce iść w tamtą stronę?

Tak więc znów szli, dość długo w sumie. Nic złego się nie wydarzyło, ale to mogła być cisza przed burzą. Ber była czujna, niemniej strzału się nie spodziewała. Dobre i tyle, że nikomu nic się nie stało... no, może tylko czapce(DDDDDDDD:). Tak więc leżała, nie wychylając się poza pojazd. Tylko te dźwięki... uch, już je słyszała w pokoju, i wtedy właśnie wszystko zaczęło się ściemniać i tracić kolory. Niefajnie. Na szczęście dla siebie samej i mężczyzny, nie skupiła się na tym aż tak bardzo i dokładnie zrozumiała jego przekaz. Tak więc musiała iść i zaatakować tamtego człowieka. Dość ryzykowne, bo nie znali jego położenia, jednak ruszyła na jego znak. Zdołała zapamiętać skąd słyszała huk; jeśli ów wróg się nie poruszał od tamtego momentu, to będzie spore ułatwienie. Ruszyła najszybciej jak mogła, za cel kolejnej kryjówki obrała wóz BMP. Wydawał się mocny, więc może nic jej nie trafi... Zniżyła głowę na poziom grzbietu, żeby nie wystawać, stuliła też uszy. Ogon wlókł się za nią, żeby nie zdradzać jeszcze bardziej położenia, od MG jednak zależy, czy było ją widać.

Okej, user padł ze śmiechu w pewnym momencie. W każdym razie.. *zamienia się znów w MG*

Tak też i o to miała nasza czepczka mały problem. Leżała sobie na ziemi i jej właściciel nie podniósł.. ach jaka samotna sobie tam będzie do samego końca jej marnego żywota w tym jakże przedziwnym rejonie świata. Właściwie gdzie ona jest? Otóż na zachód od terenów pewnego kraju.. ale trzeba powiedzieć, że w Azji Środkowej.
Jednak wracając - Berenikę było widać, ale nie na tyle aby oddać czysty i zabójczy strzał. Jedno co przeszkadzało zapewne strzelcowi to grubość pancerza pojazdu.
Człowiek ponownie wrzasnął ''BIEGNIJ'' zaś nasz strzelec wyrzucił kolejne dwa pociski do piachu. Co tym razem się stało? Otóż jeden strzał trafił w broń Szweda co spowodowało zacięcie się broni. Może nawet i jej zniszczenie? W każdym razie w tym momencie nasza Berenika nie miała najmniejszych szans na dalsze zatrzymywanie się. Strzelec znajdował się za skałą po drugiej stronie mostu. Na prawym wzgórzu. Nie wiedział nawet iż taki wielki czerwony punkt biegający z jednej osłony do drugiej jest obok niego.


Szybkie oględziny.
Nastawienie: Wrogie.
HP: 40
Siła w skali od 1 - 10 (na podstawie wyglądu): 4

Człowiek nawet nie wiedział, że ktoś za nim stoi.. tylko jak wadera zaatakuje?

Tak więc Ber ani myślała się zatrzymywać. Przechodziła z osłony do osłony, uważając, żeby nie zostać trafioną. W końcu znalazła się niedaleko snajpera, coraz bliżej, bliżej. Gdy biegła, myślała już, jak by go tu zabić. Można w głowę, albo złapać za kark, ale... ciężko będzie, mógły zdążyć ją zaatakować, bo osłaniały go ubrania, głowę zaś - chyba maska gazowa. Nagle sobie przypomniała o pewnym drobnym fakcie, a mianowicie o posiadaniu czegoś takiego jak nóż. Będąc już za człowiekiem starała się poruszać bezszelestnie. Wyjęła nóż, który, będąc w pochwie ze skóry, nie wydał żadnego dźwięku. Dostatecznie długi, by zabić - tak myślała. Z zimną krwą wycelowała, po czym skoczyła, chcąc przedmiot wbić tak, żeby szybko zabić, albo chociaż żeby zabicie owego człowieka nie sprawiło później większych trudności. Teraz już MG zadecyduje, jak będzie.

Ach, nie do końca wyszło tak jak chciała... no cóż, nie warto się załamywać, bo to tylko sprawę pogorszy. Dobrze, że nóż pozostał przy niej, a nie spadł gdzieś daleko. Widząc, że przeciwnik zaszarżował na nią, również ruszyła. Istnieje szansa, że nie każdy by się spodziewał, że osobnik, którego atak się nie powiódł, również zaszarżujemiast ratować się ucieczką. No, ale mniejsza o to. Ber chciała dźgnąć go w nogę, coby się skulił, albo nawet przewrócił, a wtedy znów wbić mu nóż w kark. Może się uda, może nie, czas(i MG) pokaże.

Huh... trochę tu tego było. Tak więc, trzeba coś zabrać, może się przydać. Chwyciła PDA i schowała do torby, mając co do tego przedmiotu dziwne przeczucie. Również zdarła z głowy człowieka maskę gazową, widząc w oddali dziwny, ognisty artefakt. Maski takie są mocne, więc może, może... Chyba się udało(o tym MG zdecyduje). Resztę plecaka zapełniła zapasami jedzenia, ale później wzięła jedno nadprogramowe... cokolwiek tam było i poszła do szweda. Trzeba się pozbyć starego szkiełka i wymienić na nowe. Odłożyła na chwilę maskę z ognistym czymś, coby wyjąc swoją-nie-swoją maskę gazową i nowe szkiełko, oraz wyjść przed szweda i położyć przedmioty te na ziemi. Dodam, że rzuciła mu przy tym błagalne spojrzenie, co jakiś czas "wskazując pyskiem" to na rzeczy, to na niego.

No, maska została wymieniona, a skoro filtry nie były potrzebne, to Ber je zakopała, razem ze starymi, i dokładnie zakryła, jakby nic tu w ogóle nie było. Trzeba ukryć ślady. Zdążyła tylko schować maskę i wziąć artefakt(tak myślę) i zauważyła cywila. Szwed widocznie nie wiedział co robić, Ber również zdębiała, ale ten nie miał prawdobnie żadnej broni. Może zignorować go najlepiej? Nie powinien wyrządzić żadnych szkód, a w razie czego można go było zabić. Wadera spojrzała tylko na szweda, jednak postanowiła stać w miejscu, uważnie śledząc wzrokiem cywila, przy okazji pilnując też, czy aby przypadkiem coś nie próbuje ich zaatakować. No, po prostu czujna była.

Nie no, w takim tempie to szwed straci całą aminucję niż zabije to... dziwne coś. Ber była początkowo zszokowana, gdy istota ta w taki dziwny sposób powstała i dziewnie zaczęła się poruszać, ale cóż. Coś zrobić trzeba, nim mężczyzna wytraci całą amunicję! Chwyciła nóż i szybko zamierzyła się na prawą nogę zombie, chcąć ją uszkodzić na tyle, żeby nie mógł się na niej oprzeć(czyli siłą uderzenia złamać kość). Tak więc po wycelowaniu w jego kończynę wybiła się mocno tylnymi łapami. To już MG oceni, czy coś wyjdzie z tego ataku.

Otóż zombie nie był aż tak mimo wszystko głupi.
Tak więc i widząc jak wadera na niego biegnie schylił się i całą możliwą siłą powalił ją na glebę. Była z około metr od niego.. teraz prosty wybór dla niej - uciekać czy może zadać ostateczny atak?
Szwed zaś cały czas strzelał robiąc niezłe dziury w głowie tego czegoś.

Cywil - Pozostało 350 HP.
Amunicja - 70.
Magazynek - 13 pocisków.
Czy uda im się? A może zmienią taktykę?

/brak weny/

Początkowo po nieudanym ataku Ber myślała nad ucieczką, gdyż sytuacja zdawała się być beznadziejna. Została powalona, była metr od tej dziwnej istoty... a może istniała nadzieja? Przypomniała sobie o trzymanym w pysku artefakcie, któy zdawał się powoli przepalać maskę. Przecież... skórę, mięśnie i kości mógłby szybciej przepalić? A nawet jeśli nie, to może chociaż spowolni zombie na tyle, aby mogli uciec. Wadera szybko złapała odpowiednio maskę i wybiła się z tylnych nóg, coby mu ją założyć na głowę, a artefakt wylądował w jakiejś dziurze w głowie. Oby nie ryzykowała tym, że dostanie kulkę od szweda...

Zmiana wyglądu? Jeeej Ale wpierw, żeby post był dłuższy, trzeba jeszcze napisać, co robiła Ber, gdy to wszystko się działo. Tak więc była zadowolona, że zombie spłonął, a kości zebrała szybko. Chwilę później wydarzyło się coś, czego wadera zrozumieć nie mogła, a była tak zszokowana widokiem błyskawicy, że na chwilę nie wiedziała, co się działo wokół niej. I tak pojawili się, ona i szwed, w zupełnie innym miejscu chyba, i człowiek wstrzyknął jej coś. Początkowo ją to przeraziło, gdyż mógł chcieć ją zabić, ale uspokoiło ją to, że sam to sobie zrobił. Czyli uratował jej chyba życie, nie? Po raz kolejny.
A więc, patrząc w teraźniejszość fabularną. Berenika rozejrzała się, czując skołowanie szweda. Jako Beta, była zobowiązana go w takiej chwili poprowadzić, nie? Na wilczą logikę, stał się jej stadem, przynajmniej póki tu była. Ruszyła więc w kierunku... dobra, nie będę go opisywać jakoś dokładnie. 19 stopni od kierunku północno-wschodniego.

Och, widać sytuacja uległa nagłemu pogorszeniu. Ber spojrzała podejrzliwie na typków. Nie ufała im, skoro musieli wszystko zostawić... mogliby oberwać po kulce na głowę od nich, bo byliby bezbronni. Albo, jeśli zlecenie byłoby prawdą, to najpewniej mieliby tam pójść jako przynęta, coby odwrócić czyjąś uwagę dopóki wadera i szwed nie zginą. Tak więc Ber wyciągnęła szybko PDA, bo potrzebowała coś narysować. Takie urządzenie chyba musi mieć coś, w czym można rysować, nie? Tak więc, narysowała tam ludzia trochę przypominającego jej kompana(narysowała nad nim znak, taki jak na jego czapce i ramieniu, ten biały), a obok siebie. W innym miejscu pięć kresek, plus czarną kropkę. Narysowała od siebie strzałkę biegnącą ku kropce, obok rysunek osłony, i do niej strzałkę prowadzącą od szweda. Szczeknęła cicho, próbując zwrócić jego uwagę na rysunek. Był prowizoryczny, a wilczą łapą ciężko coś narysować, więc od MG zależy, czy mężczyzna zrozumie przekaz.

Tyle rzeczy w jednej chwili... Ber również uczuła lekkie skołowanie, ale szybko się ogarnęła. Trzeba coś zrobić! Początkowo miała w zamiarze zaatakować wilka, który okazał się być samicą i chyba nawet nie miał w zamiarze zaatakować. A może to podstęp? Mimo wszystko, wadera chciała pomóc tamtej. I tak była silniejsza... prawdopodobnie. Choć może nie? Nie ważne z resztą. Zamierzała zaciągnąć wilczycę pod osłonę, uważając jednak, by nie dostać kulką od jadącego samochodu. A więc trzeba było się poruszać za osłonami ustawionymi tak, że z tamtego auta nie można było w nie trafić, i zaciągnąć ranną do tej najbliżej niej.

Aj, niedobrze. Wadera została zraniona w łapę, wyglądało to coraz gorzej. W tej samej chwili jednak człowiek z dachu zabił kierowcę, który do nich strzelał, i chyba jeszcze kogoś, z resztą, nie ważne. Bardziej chodziło o to, co się wydarzyło później. Szwed i ten nieznajomy wycelowali sobie we łby. Chyba nic tam nie mieli, skoro wiedzieli - albo i nie - o umierającej tu wilczycy. Ber zmarszczyła brwi, stając dokładnie pomiędzy nimi i spoglądając szybko to na jednego, to na drugiego. Przysiadła na zadzie i zawyła groźnie, trwało to zaledwie kilka sekund, a zakończyła to szczekaniem i warczeniem. Przy okazji przyciągnęła bliżej umierającą. Musieli się nią zająć!

Niestety, najwyraźniej wycie i szczekanie - prośby - Ber nic nie dało. Poczuła za to ukłucie gniewu, gdy Szwed padł martwy, później fakt, że została zdzielona po pysku. Miała ochotę mężczyznę rozszarpać, ale on miał broń. I zrobił z niej użytek dla siebie samego, raniąc wilczycę, którą skrzydlata chciała uratować. Gdyby nie popełnił samobójstwa, wadera by go z pewnością zaatakowała, co skończyłoby się pewnie dlań fatalnie. Westchnęła ciężko, zastanawiając się, jak pomóc nieznajomej. Wtem przypomniała sobie o... o kwiatki! On miał lecznicze właściwości, powinien pomóc samicy! Berenika pospiesznie położyła roślinkę na nieznajomej. Co zaś się tyczy planu spędzenia nocy, trzeba będzie spać w samochodzie, budynki były zbyt niebezpieczną opcją.