Risu ☆

Oh - imię, a właściwie imiona ów wilczek ma przepiękne! Brzmią one kolejno:
Frank Natolin Orlan [fanfary!] czyli po prostu Risu.^^
Dobra, powiedzmy sobie szczerze - i tak używa tylko przydomka, ale takie piękne miana nie mogły zostać oddane bezkresowi niepamięci! Może jeszcze kiedyś z resztą do nich wróci? Ja osobiście byłabym z tego bardzo rada, ale co pocznę? Jego KP, jego postać to i jego decyzja (normalnie muszę przestać im dawać tyle swobody, bo mi na łeb włażą)!
A dlaczego akurat tak, a nie inaczej zwie się blondynek? I dlaczego zasłania się ksywką? Wyjaśnię to w części opowiadającej o jego przeszłości. Ale wiem, że nie każdy to czyta (zwłaszcza iż mam tendencję do rozpisywania się), a więc jedną z informacji zamieszczę tu:
☆ Owe imiona otrzymał na cześć założyciela rezerwatu [Franka Natolina Orlana], w którym się wychowywał.

Wilk? No na pewno! Ale to za mało, za  m a l u t k o. Risu jest Kaberu, czyli zagrożonym wyginięciem Wilkiem Etiopskim - niewielkim, o długich kończynach i szpiczastych uszach. Ale jako, że to fantastyczny świat pozwoliłam mu narodzić się ze zmutowanym genem, który li tyko sprawił, że młodzik ma jaśniejsze futro niż jego krewniacy.


Risiak jest młodym wilczkiem, któremu równie daleko do dorosłości jak i do wieku szczenięcego, do którego - miejmy nadzieję - nie cofną go żadne dziwaczne okoliczności czy tajemnicze siły rządzące krainą.
A co jest pomiędzy 2, a 4 latami? Jej! Trafiłam na ten rodzaj matematyki, który opanowałam! (serio myślalam, że przede mną jakieś gorsze obliczenia). Trzy!
Więc lat ma Risio 3!

 
Może i jest młody, ale pewne jest jedno - w jego życiu (które zobaczymy jak długie będzie) będzie mieć (o ile w ogóle) wyłącznie partnerki. Trudno za to ocenić czy nie zakocha się w kimś nie swojego gatunku (w końcu to serce wybiera, a ono nie ma mózgu) oraz jaki wiek, wygląd i zachowania będą dla niego atrakcyjne.

Dojrzewający, choć lepiej brzmiałoby w jego uszach ,,młodzieniec" bądź ,,niedorosły".
A jakie plany na przyszłość? Zdradził mi, że ma wiele zainteresowań i nie wie na co się zdecydować. Odparłam mu, że jeszcze tak mu się jeszcze zdąży poprzewracać we łbie, że na pewno i tak wybierze coś o czym w tej chwili nawet by nie pomyślał. Przerażony tą odpowiedzią złapał się za głowę i schował pod łóżko. Siedzi tam do teraz. Chyba wyjdzie dopiero, gdy go wepchnę w fabułę.

O, jak ja to lubię! Natolin najpierw sam chciał opowiedzieć o swojej przeszłości (nadal siedząc pod łóżkiem), ale po wydukaniu 5 zdań, które brzmiały mniej-więcej ,,Nazywam się Risu... Urodziłem się... daleko...i...i..." kazałam mu zdać się na mnie. A, że ja wiem więcej HAHA! niż on, to moja opowieść będzie zawierała zdecydowanie więcej niż jego 5 zdań, których przytaczać już nie będę.
A więc nie przedłużając:

Nasz wilczek urodził się w odeległym od Krainy rezerwacie, gdzie jego najbliższa rodzina wiodła całkiem przyjemne i dostatnie życie. Pierwsze miesiące spędził wraz z rodzeństwem i resztą niewielkiej rodzinki, jednak przez wzgląd na jego jaśniejsze umaszczenie został pochwycony przez ludzi i poddany badaniom. Oczywiście chodziło tu o pobranie niewielkiej próbki jego komórek, więc żadnego rozbebeszania nie było, jednak potem obserwacji miał podlegać nie tylko jego genotyp, ale i fenotyp, słowem: na stałe przeniesiono go na mniejszy, zamknięty obszar. Tam, z początku spłoszony malec znalazł oparcie w trzech skrajnie różnych osobach: ludzkiej opiekunce Miji, doświadczonemu przez życie lisowi Rezo, oraz skarłowiaciałemu niedźwiedziowi Bereo. Ta trójka wpoiła mu wiele wartości, a dwaj ostatni - stali się jego kompanami w niedoli zamknięcia. Więź Natolina z Miją w końcu nieco osłabła i oddalał się coraz bardziej w głąb niewielkich terenów, wraz ze swymi mentorami, którzy opowiadali mu fascynujące historie o życiu poza żelaznym ogrodzeniem. Obaj panowie chyba od początku mieli zamiar wzbudzić w młodzieńcu chęć do opuszczenia rezerwatu, a przynajmniej - tej jego części gdzie wtedy przebywali - udało im się. Frank, kiedy tylko do tego dojrzał podjął decyzję o próbie ucieczki. Dwa lata spędzone w towarzystwie weteranów wiele go nauczyły i dodały pewności siebie. Wymknął się w nocy, pożegnawszy się z dorosłymi przyjaciółmi całodzienną imprezą i obiecał, że przeżyje nie jedną przygodę. Nie jest pewny co teraz zamierza zrobić, jednak ma nadzieję, że z biegiem czasu wszystko mu się w głowie poukłada.

Risiak jest osobnikiem dosyć nieśmiałym i łagodnym - czasem wręcz płochliwym, jednak kiedy czegoś chce potrafi się uprzeć jak muł i trwać w takim stanie aż nie osiągnie celu. Niezwykle uczciwy mocno trzyma się nauczonych reguł i zasad: wyraża się kulturalnie, czasem nawet zbyt formalnie nadużywając zwrotów ,,pan" czy ,,pani", oraz podstawowej wielkiej trójki: proszę, dziękuję, przepraszam.
Mimo pewnej dozy nieśmiałości jest chłopakiem otwartym na innych - także na ich uczucia i problemy. Jest bardzo wrażliwy na tego typu rzeczy i łatwo utożsamia się z innymi. Ma tendencję do zachowań altruistycznych, jednak od czasu do czasu przypomina sobie o własnym interesie dlatego na dłuższą metę nie da się wykorzystywać, jeżeli ktoś zacznie zbyt chciwie czerpać z jego dobroci (i naiwności).
Wilczek bardzo lubi się uczyć i poznawać nowości wszelkiego rodzaju - nowe smaki, zapachy, zwierzęta, słowa czy kultury. Jest przy tym bardzo pojętnym i cierpliwym uczniem. Potrafi długo koncentrować się na jednej czynności, jednak jak przystało na młodzieńca w jego wieku i jego rozpiera energia. Jeżeli połączyć to z brakiem doświadczenia w ocenie własnych sił łatwo można wysnuć wniosek, że nie trudno wpakować mu się w tarapaty.
Niezwykle przyjacielski ceni sobie więzi zarówno przyjacielskie jak i drużynowe. Lubi współpracować z innymi, a w grupie zazwyczaj przyjmuje narzuconą mu funkcję, przy czym najlepiej sprawdza się przy zadaniach wymagających zwinności, szybkości lub cierpliwości. Nie jest skłonny do bójek, ani żadnej formy przemocy. Stawia na zrozumienie i wyrozumiałość.


Poza początowymi kostkami, nie ma nic materialnego (nie licząc pięknych oczu) czym mógłby się pochwalić. Nie posiada też żadnych rzeczy, którymi chwalić by się nie chciał, a stąd płynie prosty wniosek, że ekwipunek póki co świeci pustkami.


☆ Chciałby należeć do jakiejś drużyny lub grupy
☆ Młode kobiety bardzo go onieśmielają
☆ Nie za bardzo umie sobie radzić z dziećmi
☆ Źle znosi brak uznania i akceptacji

Szybkość - ma długie nogi i smukłe ciało to niech korzysta! Z resztą lubi biegać - tym bardziej ten atrybut będzie mu odpowiadać.