Altis - Czas powstania!

Ach ale w moim przypadku to było jak miałem 10 lat i oberwałem od kogoś kto miał ponad dwadzieścia. Z tego co pamiętam nawet to po kilku miesiącach mieli wpadkę i się dorobili dzieciaka którego po dziś dzień wychowuje matka tej panny. Ponadto chyba nawet życia sobie nie ułożyła bo to po niej widać czasami. Jednak mimo wszystko nienawiść za to, że byłem dzieckiem które nawet się na nich nie patrzyło... jest nadal! Mijając nie raz mam ochotę się schylić przed uderzeniem które nie następuje.
Ale w każdym razie wracając do fabuły. Za dużo się chyba rozgaduję.
Wilk uśmiechnął się chytrze przy jej pierwszej wypowiedzi i wtuleniu się. Sam próbował aby to trwało dłużej ale faktycznie trzeba iść na przód.
Specjalnie przybliżył się jak najbardziej do niej. Szedł nawet cały czas ocierając się o nią swoim bokiem! Nawet na chwilkę nie pozwoli aby coś jej się stało.
- Albo po prostu ktoś miał na tyle nudne życie i pomysły, że aż wyrył swoje życie na tej ścianie. - rzucił ze śmiechem.
Fakt - znowu głupi i bezsensowny żart z jego strony. Keinie, opanuj się!
- W sumie to mi przypomina trochę tamto miejsce na górze w którym byliśmy kiedyś. Pająka pamiętasz jeszcze? - rzucił te słowa jak gdyby nigdy nic.
Uśmiech złego duszka i tyle.
Co było przed nimi? Dwie drogi. Lewo i prawo. Nad jedną była tabliczka z napisem jakimś którego nie dało się odczytać a przy drugim nic. Widać było nawet, że ten drugi był świeży, tzn droga.
Którędy Amiśko?

Ach no tak. Rozgadanie. To będzie pewno trudne do zwalczenia. Jednak chwilka... user musi pamiętać - nie czytać w ogóle z postów niczego, bo to szybko gubi w fabule.
Div była dopiero na cmentarzu. W górach był ten fail co Kein powinien ją odprowadzić z tamtych terenów a skończyło się na zwyczajnej ucieczce akurat. Trzeba przyznać, że jak userowi się jakaś fabuła podoba to zapada od razu w pamięć. Tak samo jak pierwsze spotkanie Kein'a i Alka. Mówiąc szczerze to po prostu... no dawno się nie widzieli. Dobrze, że basior nie widzi w tym momencie swojego idola bo pewno by się załamał. Wiele widział w przywódcy Ognia. Chciał być taki jak on. Jednak jak widać - nie wyszło ani trochę.
- Oj gadanie. Dla mnie to męką nie jest ale jeśli faktycznie ''męką'' to określasz to mógłbym tak ''cierpieć'' do końca życia z wielkim uśmiechem na pysku i szczęściem duszy.
Oczywiście były nakłady na te słowa specjalnie ujęte w cudzysłowie. Nadal jakieś błędy znajduje przeglądarka więc wolę nie kłócić się w tej sprawie.
Tak więc szedł dalej aż w końcu stanął przed wyborem. Mówiąc szczerze to nigdy nie miał pojęcia o co z tym wszystkim chodzi. Dla niego tabliczki zawsze oznaczały za wielkie niebezpieczeństwo. Wywnioskował to wszystko właściwie z poprzednich wypraw na których uczestniczył. Dodatkowo musi jedną rzecz on sam przyznać - cholernie nie podobało mu się w tym miejscu. W końcu jest pewna rzecz której ten wilk bardzie nienawidzi oprócz walki. Zamknięte przestrzenie. Wiadomo chyba co się z tym wiąże czyż nie? Znaczy się tutaj bardziej trzeba to podstawić pod kontekst wszystkich takich długich i bezcelowych pomieszczeń aniżeli samych jaskiń.
- Jak tabliczki to też i ludzie bądź bardzo inteligentne zwierzęta. Tak obstawiam. Bynajmniej wolę aby do ciebie należała ostateczna decyzja bo nie potrafię myśleć w takim.. hm, miejscu. Tak to ujmę, o.
Ze strony samego MG będzie brak podpowiedzi w tym momencie.
Jedynie rozpowiem się trochę o samym basiorze. Avatar mówi bardzo wiele poza jedną rzeczą - nie ma ni chusty ni tej czaszki. Jedna chusta zjarana podczas walki z bogiem a drugiej nie ma. Są to ogólnie rzecz biorąc czasy sprzed jeszcze walki z boginią. Jeszcze Kein nie wrócił jako taki ni to bohater ni to pogromca. Zwyczajny wilk który chciał pomóc komukolwiek na tym świecie.
Jeśli miałbym opisać tego basiora to na pewno nie skończyłbym w tym poście. Przeszedł co przeszedł a jego historia minęła tak samo jak blask samej postaci. Dawne nadzieje rozpalone w jego oku zniknęły również wraz z czasem kiedy po prostu chciał się cieszyć z życia. Mówiąc szczerze to dzisiaj nawet nie wie co ze sobą zrobić. Nie jest stary ani inteligentny. Jego życie jest bardziej skomplikowane aniżeli mogłoby mu się wydawać. Poza tym jak nisko on upadł skoro stał się również najemnikiem? Gorzej chyba nie mógł już zrobić. Ach no tak, wrócił do Nocy przecież. Niepotrzebnie. Startował na Betę a jego egzaminator zbzikował i nagle sobie zwiał. O wiele lepiej jest teraz jak go nie ma Krainie. Przynajmniej nie ma problemów z jakby to ująć... niezdolną władzą w Wietrze? Łatwo byłoby tam po prostu teraz wkroczyć i przejąć tereny oraz wszystkie watahy. Jeno z Ogniem byłby problem, ale przecież sojusz to sojusz. Nie ma po co go nawet zrywać.
Tyle jeśli chodzi o jakiekolwiek rządzenie tego wilka. Nie nadaje się on do władzy a przynajmniej to są jego słowa. Poza tym jak mógłby zostać kimś takim jak Beta skoro ma teraz Amiru? Jedno z drugim nie może zaistnieć. Miłość zostaje a głupia władza przemija.
Co dalej.. jakby tak czytać z jego mózgu to trzeba byłoby dodać skrawek jego własnej rodzonej córki. Zawsze taką chciał ale Elinor tak jakby wypaliła mu się z mózgu. Wspomnienie o niej nie istnieje. To tak jakby mieć cały zeszyt zapisany i zwyczajnie wypalić tą część niepotrzebną albo zwyczajnie nieudaną, bo to bazgroły albo coś w tym stylu. Elinor nie istnieje i nigdy nie powróci. Kein się z tym już dawno pogodził i potrafi przyjąć na klatę wszystkie następstwa z tym związane. Nie będzie miał dzieci, następców ani nikogo takiego. Choćby się starał to nie ma na to najmniejszych szans.
Walka i ćwiczenia? Kpiny. To już rzucił również. Dla niego nadszedł już kres wiecznej młodości i radości z życia. Zostaje mu już tylko siedzenie i czekanie na to co się wydarzy w przyszłości. Co się może wydarzyć? Pewnie nic znając jego farta życiowego. Żadne szczęście nie przybędzie. Ma tylko (bądź aż) Amiru. Tyle mu starczy na pewno. Nie będzie żądał nigdy niczego więcej.
Znajomości stare... kto został...? Praktycznie nikt. Nie ma sensu nawet poznawać nowych ani dowiadywać się co nowego w Krainie. Stare dzieje i niepotrzebne. Już pozostaje spokój wieczny i spędzanie każdego wolnego dnia na obserwowaniu morza, ptaków i innych takich rzeczy.
This is the end. For him. Może jeszcze kiedyś się coś stanie w jego życiu ale nie ma na co liczyć.
Poza tym został jeszcze powrót do Anglii z Amiśką kiedyś. W Krainie nie zostanie i tego wszyscy muszą być pewni. Nie zostawi on nawet po sobie śladu, pamiątki ani innych tego typu rzeczy. Wymaże swoje istnienie z kart historii. Jedynie kto go może zapamięta to ci z ataku na boga. Najbardziej ześwirowanego i jedynego z planem działania na samym początku póki wszystko szlag nie wzięło.
Jak pięknie jest patrzeć na to wszystko przez pryzmat czasu nie? Gdyby mógł tylko naprawić stare błędy to na pewno wiele rzeczy wyglądałoby teraz zupełnie inaczej. I ostatecznie... czy ma sens wychowywać szczeniaki których nie ma? Z jego rzutu - ani jedno się nie ostało. Z Amiru to ino Nagi.
Co nam zostało  dalej do załatwienia? Ach no tak.. sprawa jego własnego zamieszkania. Trzeba kiedyś znaleźć miejsce idealne dla niego. Kości wyrzucić w cholerę, broń również. Ciekawe ile osób będzie tak zanudzonych ażeby przeczytać cały post. Słowo w słowo. Właściwie to wszystkie informacje są tutaj niezbyt potrzebne komukolwiek.
Ach i żeby ktokolwiek nie myślał, że mam doła czy coś - to są zwykłe posty na postaci Kein'a a nie samopoczucie usera. Spokojnie więc.

Oj nie - nie mam zamiaru pchać się w żadne władze. Podziękuję całkowicie i jeszcze odeślę z kwitkiem jeśli będzie trzeba.
Reszta była dogadana i tak na fb, więc... cóż.

Basior pokręcił jeno łbem. Nie będzie przecież komentować słów które słyszał już nie jeden raz.
Albo dobra, może wpierw pierwsza wypowiedź.
- Cóż, decyzje trzeba podejmować za każdym razem i bez względu na konsekwencje. Wojowniczka była chyba wie o tym czyż nie? - zarzucił krótko z lekkim dogryzieniem.
Ach te czasy jak user patrzył na spis osób które obecnie się znajdują na forum... i zawsze jak widział ten czerwony napis.. natychmiast się mógł uśmiechnąć. No chyba, że to była Shathow to wtedy przychodziło lekkie zgaszenie. W tamtym czasie były tylko dwie wojowniczki na całą Krainę. Teraz nie ma ani jednej.
Nawet mentorów nie ma na tym stanowisku co lepsze! Nie ma wojowników, pomocników lekarzy, prawie w ogóle władz.
Hm. No nieważne, nie zabierajmy się póki co za to.
- No to zobaczmy skarbie jak wybrałaś. - zaśmiał się i ruszył za nią.

Tak więc wyborem mogła się z jednej strony ucieszyć a z drugiej strony nie. Dlaczego? Otóż trafili na dalszą część jaskini. Tylko... że tam było pełno świecących grzybków! I strumień wody! Cóż, żeby od razu powiedzieć - drugiej opcji i tak nie było bo tamten tunel prowadził jedynie do zapadliska pełnego kamieni. Jakby się tam szło i szło to można by jeno spaść i się zabić.
Dalej - co było w tej jaskini takiego jeszcze? Otóż... wariat. Mieszkał tutaj wilk totalnie zniewieściały i z samego nawet spojrzenia zwariowany. Był on koloru mieszanego. Ni to granatowy ni to ciemno zielony. Te barwy były zmieszane na tyle, że choćby się tutaj przysłało osobę znającą się na kolorach to i tak by pewno nie zgadła.
Podbiegł od razu do nich jak zobaczył, że ktoś się zbliża. Goście! Od wielu... to lepiej przemilczmy.
- HAHA! Witam was! Co sprowadza takie duszyczki jak wy? Takie młode i nierozgarnięte?! A nie chwilka, to ostatnie tyczy się przecież mnie. No, nieważne! Widzieliście może pana wyrzutka? Podobno wyszedł kilka dni temu z obozowiska na st.Hiltev! Musiał się z wami zobaczyć kochanienki! Chyba, że wy z południa świnie jesteście. No już! Odpowiadać!
Tutaj wstał i przerwał na chwilkę. Poleciał szybko gdzieś tam na tyły jaskini. Dziwnym było jednak to, że jaskinia nie wyglądała na do końca... starą. Chodzi tutaj głównie o to iż większość struktury została nienaruszona ale są elementy tak jakby wydrapane i pozmieniane. Jakby ktoś cały czas tutaj pracował i to nie łapami wilczymi.
Uderzenie niemiłosierne nastąpiło podczas tego chwilowego zniknięcia wariata.  Było na tyle mocne, że wywróciło wilki od razu i na chwilkę ogłuszyło. Co to było?!
Po chwili powrócił nasz ''rozmówca'' z ogromnym entuzjazmem.
- No!!!! Mam dobre wieści! Zostaliśmy sami na tej wyspie, bo właśnie ludzie się wybili nawzajem zrzucając bombę atomową! Jesteście tutaj uwięzieni jeszcze na kilkanaście, jak nie więcej lat! Cieszycie się?!

Czarny zaś wilk oniemiał. Nie wiedział nawet co powiedzieć przez co nie spojrzał na Amiśkę. Wyglądało to tak jakby mu ktoś wstrzyknął coś i kazał otworzyć gębę.

Szkoda tylko, że nie jest możliwym aby wilk nagle znalazł bombę.. poza tym użycie? Nie. Nie można tak myśleć choćby to się wydawało prawdopodobne. Taki jednak nie jest, ale w sumie czego się spodziewać niby?
No nic, nieważne.
- Świr czy nie świr zajmuje obecnie moje miejsce do wypoczynku. Czym prędzej się go wywali lub zignoruje to lepiej.
Wilk myślał sobie długi czas po tym uderzeniu. Przeanalizujmy co się właśnie mogło stać.
A) Bomba
B) Wariactwo wilka
C) Coś im się przesłyszało i po prostu przypadkiem się wywalili.
Hmm... ciekawe czy cokolwiek z tego jest prawdą. Inaczej... czy w ogóle istnieje jakieś racjonalne wyjaśnienie tego co właściwie się stało? Możliwe. Niekoniecznie ale i tak możliwe.
- Nie wiem czy mówi prawdę czy nie, ja bym po prostu go zignorował i szedł dalej o ile jest gdzie iść. Najwyżej się cofniemy w tamten drugi korytarz i pójdziemy w długą.
Powiedział też cicho.
Może to był błąd bo obecnie naszego wariata coś niepokoiło przez taki stan rzeczy.
Coś tak jakby Kein odwalił tą wypowiedzią. Cóż. Nic nowego właściwie.
- Jak mój Aniele wolisz?
No jak chcecie to go ochrzańcie ale to było jedyne skojarzenie z Amiru. Przynajmniej jeśli chodzi o wszystko poza ''kochana'' etc, etc.

Tak więc, czy to się stało czy nie możecie wywnioskować po tym, że jednak zwykły wybuch nie byłby w stanie zrobić takiego oszołomienia czyż nie? A może to jednak było coś innego? No domyślać możecie się latami ale to nie ma sensu.
Wariat poleciał sobie gdzieś wgłąb tej jaskini. Jakby czegoś szukał, hm.
Wrócił po kilku minutach i spojrzał się na parkę. Podbiegł sobie do nich i stanął między nimi. Po chwili odezwał się i rzucił coś w stylu ''Ach! Widzicie jak my piękni razem?!''. Tak, jest totalnie walniętym wilkiem. Nie - nie pokazuje tego w pełnej klasie.
Od Amiru zawsze wszystko zależy oczywiście.

Kein zaś jeno zaśmiał się jak zobaczył tego durnia obok nich. Przywalił mu łapą na tyle mocno, że oszołom stracił przytomność. Przynajmniej tak się basiorowi wydawało w tym momencie. Źle przecież nie będzie czyż nie?!
- Leżeć. - rzucił z prześmiechem ponownie.
Nie wiedzieć dlaczego ta sytuacja bardzo go rozbawiała. Nie tyle zadawanie bólu innym, a sam fakt, że widział wilka o wiele durniejszego od niego. To zdarzało się ostatnio bardzo rzadko, o ile w ogóle!
A teraz user przypomni sobie zasady interpunkcji, o! Albo to w następnym poście dobrze?
Jak to zrobił to po prostu poszedł za nią.
A teraz... mała niespodzianeczka.
Jeśli Ami będzie chciała spojrzeć na ukochanego to może od razu zauważyć, że jego oczy zrobiły się zielone a samo futro jakby.. różowe? Tak, dokładnie tak.
Ze strony Kein'a, Ami wyglądała jakby była czerwona a jej oczy natomiast zmieniły kolor na pomarańczowy. Dziwne rzeczy się dzieją, oj dziwne!
Poza tym coraz więcej grzybków wokół się pojawiało! Czyż to nie piękne, że nawet sama matka natura działała przeciwko nim? A może to było pomocne?
Co było dalej? Otóż korytarz ciągnący się praktycznie w nieskończoność. Dodatkowo był na tyle rozświetlony, że aż szkoda byłoby nie skorzystać z momentu i iść... tam! Gdzieś? No dobrze, zobaczymy potem.
Dziwak nie wstawał. Chwilowo a może i permanentnie. Nie zabił go Kein oczywiście a jedynie ogłuszył. Silnie. Stanowczo.

Za to sam wilk w pewnym momencie się roześmiał widząc taką Amiśkę. Dla niego to było totalnie nowe doświadczenie.
- No widzę, że kolory ci się aż ze stresu zmieniły skarbie!
Nie wiedział nawet jak poważna jest teraz sytuacja.
Znaleźli się mówiąc lekko... w dziwnej sytuacji.

-Post w budowie, odpisz bo tu tylko szczegóły jego zachowania będą-

A tutaj... przychodzi więc czas i na wyjaśnienia. Jednak wpierw basior.
Co do momentu jak poleciała sprawdzić jego puls:
- Ami, przecież ja go nie zabiłem. Spokojnie, zaraz się obudzi. Nie jestem potworem. - zarzucił z lekkim zażenowaniem.
- Dalej. (to nie wypowiedź)
Patrzył jeno na nią ze zdziwieniem. O co tutaj chodzi kurczę?
- Różowy? Że co? - zapytał z ogromnym zdziwieniem.
Spojrzał się na siebie i padł aż ze śmiechu. Nigdy nie sądził, że faktycznie może się odnajdować w takim... męskim..? kolorze. Nie no, przecież to nie je męski!
Tak patrzył wokół i chyba znał wyjaśnienie. A co jeśli to faktycznie.. no tutaj userka może się już domyślić o co chodziło.
- Chyba wiem ale dla potwierdzenia tej tezy musimy szybko wyjść na powierzchnię. Nie sądzę aby ta bujda o całej bombie była prawdziwa. Czym prędzej się wydostaniemy tym dla nas lepiej. Jakieś pomysły?
Tutaj bardziej już liczę na kreatywność userki. Niech również coś wymyśli, o!
A tak co do wyjaśnień.. to raczej w następnym poście. Jako MG dodam, iż nasz świr zniknął!