Polowanie Nihasy

Nihasa warknął głośno. Jego oczy zaczęły prawie, że płonąć ze wściekłości. Ruszył na tarana w stronę demona i skoczył w stronę grzbietu. Miał zamiar go wywrócić. Czy mu się to uda? Warknął głośno. Jeśli jest taka możliwość iż udało mu się wywrócić wilka, Nihasa ie zastanawiając się wiele ugryzł demona w szyję. Jeśli atak się nie udał odskoczył na tyle daleko aby demon go nie dosięgnął i ponowił atak. Atakując zastanawiał się cały czas, co się stało z jego matką? Czy, z nią też będzie musiał się zmierzyć. Zaskamlał cicho i zamknął oczy. Musi być silny.

Wybacz, brak weny

Wilk chciał odbić atak ale mu się nie udało. Zębami do niego też nie sięgnie. Warknął głucho.
Jego matka. Pamiętał kiedyś jak razem udało im się upolować prawdziwego dorosłego dzika. Wtedy niemal odfrunął z dumy. Tak, to była jego najszczęśliwsza chwila z matką. Potem nawet dostali po dużym kawałku mięsa. Jego matka nie chciała i mu oddała. Inna sytuacja? Biegli wtedy przez las. Dotarli wtedy do małego bajora. Jego mama wzięła jeden kajak który należał do sąsiedniego plemienia i dopłynęliśmy nim na drugi brzeg bajora. Nihasa był dopiero dzieckiem ale aktualnych szczęśliwych wydarzeń nie pamięta. Czy to wystarczy? Chciał się wyrwać.
Zaklął pod nosem.
Inna sytuacja nagle przyszła mu do głowy. Poszedł do lasu z matką. Był to ranek a trawa była mokra od rosy. Jego matka zaprowadziła go na polanę gdzie była samica jelenia. Złapała ją. Łania miała dwójkę młodych. Nihasa wtedy się z nimi bawił. On dwoje młodych jeleni i jego matka. Na brzegu opolany stała matka jelonków. Uśmiechnął się na ta myśl szeroko.

Wilk czuł jak wzbiera nim w złość. Jak on mógł podnieść łapę na jego matkę?! Ruszył na tarana na wilka i bez zastanowienia skoczył na niego wbijając zęby w szyję wilka. Rozerwie go na strzępy. Warknął. Zachowywał się jak nie on. W jego oczach kipiała czysta nienawiść i złość do wilka. Odskoczył na tyle daleko by wilk go nie dosięgnął. Po chwili ponowił atak. Ruszył na tarana przepychając demona łbem na najbliższego drzewa. Przycisnął go do pnia szczerząc zęby. Ugryzł demona w brzuch i z wciąż zaciśnietemi szczękami zaczął machcac łbem mając na celu rozerwania brzucha demona.

Nihasa ocknął się gwałtownie nabierając w płuca haust powietrza. Rozejrzał się dookoła i spojrzał na swoją zdobycz. Wygrał? Przeżył? Machnął ogonem i zebrał wszystkie swoje nagrody jakie udało mu się zdobyć. Był z siebie dumny.
Spojrzał jeszcze raz w miejsce gdzie leżał i myślami powrócił w stronę miejsca gdzie leżał. Dzięki matce udało mu się przeżyć.
- Dziękuję mamo... - Powiedział i zniknął w objęciach ciemności. W sumie zarobił 150 kostek. Yay!
Zaczął biec i po chwili już go nie było.