Zimny Wodospad Oczyszczenia

___________________________________

Udało jej się tutaj dotrzeć. Co prawda z niemałym trudem, ale jednak. Rozejrzała się. Tsu jeszcze nie było. Zamiast tego był zupełnie inny wilk. Nie zwróciłaby na niego uwagi gdyby nie widok ducha stojącego po jego boku.
Podeszła bliżej wiatr lekko zawiał w jej stronę.

KWIAT WIŚNI

Poczuła dreszcz jak ten zapach wypełnił jej nozdrza. Ale to niemożliwe. Przecież ten wilk nie wyglądał jak Tsu. Chociaż z drugiej strony duch mu towarzyszący stał nieopodal. Poza tym zapach nie kłamie nigdy. Pomimo leków odezwała się do wilka.

-Tsu? To ty?-

Jego? Bać? Philian by nie potrafiła jego zapach był zbyt kojący. Mgła zagruchała zażenowana w jej umyśle, ale ona szybko ją uciszyła.

-Nie boję się. Tęskniłam- powiedziała.

Spuściła wzrok lekko zawstydzona. W końcu pokusa wzięła górę. Złapał kwiat wiśni i powąchała ten przecudny zapach. Potem spojrzała na Tsu i jego ślepa oczy. Poczuła ukłucie w sercu. Przytuliła mocno samca i wyszeptała mu do ucha.

-Powiedz co ci się stało...powiedz, że da się to odwrócić-

Philian poczuła łzy w oczach. Nie mogła zrozumieć co się stało. I dlaczego się to stało. Zbierało jej się na płacz...znowu. Przyjęła kwiat i nie miała zamiaru go wyrzucać. Wstrząsnął nią dreszcz. Zatopiła się przez chwilę w zapachu kwiatu wiśni.

-Trudno się mówi... najwyraźniej tak miało być. Nie martw się nie liczy się jak wyglądasz, ale to co masz w środku. A czuje, że to nie uległo zmianie-

Spojrzała na niego i pogładziła go po pyszczku. Sama była zdziwiona swoim potulnym zachowaniem. Może to jednak miłość...niee. Taki potwór jak ona nie potrafi kochać.

philian odsunęła się gwałtownie i poszukała źródła obcego zapachu.

Jest! Nieznana jej wilczyca.

Nawet mgła poruszyła zdenerwowana. Wadera poczuła przypływ czarnej żądzy. Uśmiechnęła się paskudnie. Po chwili jednak opanowała się i spojrzała na oczy swojego towarzysza.

-Tsu znasz jej zapach?- spytała z nadzieją.

Jej zmysły szalały a jej żądza krwi walczyła ze zdrowym rozsądkiem. Pierwszy raz od dawna tak zaciekle. Miała nadzieję, że Tsu tego nie wyczuwa. Bo dla niej taka sytuacja to słabość

Philian poczuła zimny dreszcz, który przebiegł jej po całym ciele. Zdobyła się jednak i uspokoiła tętno. Nabrała powietrza do płuc i spojrzała na ducha. Na pewno mówił prawdę. Wierzyła w to.
Dobra pytanie co zrobić? Pomimo "zwiadów" Yamato Philian nie miała zamiaru podchodzić do nieznajomej. Skąd ta nagła wrogość? To prawda nie lubi nowych znajomości, ale jeszcze nigdy tak na żadnego wilka nie zareagowała.

-EJ TY! KIM JESTEŚ!- krzyknęła

Głupie, ale najprostsze rozwiązanie jakie przyszło do głowy wilczycy. Może jednak nie takie głupie?

Philian nabrała powietrza do pluch. Bolała ja głowa a ciałem wstrząsały dreszcze. Jej drugie "ja" chciało się wydostać.

"Uspokój się! NIE! Zostaw mnie nie pozwolę ci skrzywdzić innych!" krzyknęła do siebie w duchu.

Spojrzała błagalnie na Tsu.

-Tsu zabij mnie-

Coraz ciężej jej było oddychać. Poszukała wzrokiem narzędzia, które mogłaby jej pomoc wygonić Mgła. Zachciało jej się płakać. Nie wiedziała co ma zrobić i dlaczego jej druga osobowość tak bardzo się szarpie. Poczuła na przemian zimno i gorąco. I wiedziała już ze przegrała.
Wilczyca otrząsnęła się zrzucając kwiat wiśni na ziemie. Zanim roślina uderza o podłoże w oczach Philian zabłysła obecność Mgły.

Ogon wadery ustał, a ona sama zrobiła kilka kroków w tył, i przysiadła w krzakach. Zaczynała czuć się odrobinę zdezorientowana.
Samobójca? Niee~. Rozdwojona osobowość... Nie wygląda. Przeklęta? Takie oto myśli leciały jej kolejno po głowie. W pierwszej chwili słysząc te dwa słowa tak pomyślała. Lecz po zachowaniu drugiego zauważyła, że to, chyba, co innego. Wiedziała jedno, że szykuje się drastyczne widowisko. Schowała się więc w krzakach, i stamtąd postanowiła obejrzeć dalszy zbieg wydarzeń, a sama nie chciała oberwać bez powodów. No cóż, może warto tam zostać i obserwować, a może i sama się do czego przyda?

Wilczyca uśmiechnęła się paskudnie i spróbowała się wyrwać. Kłapnęła zębami tuz przy nosie samca. Wewnątrz siebie Philian cicho płakała i zlizywała sobie rany. Nie miała siły walczyć i przyglądała się wszystkiemu biernie. Mgła uderzyła Tsu z całej siły w nerki i oswobodziła się i odskoczyła pokazując kły.
Wszystkie bodźce docierały do Philian z opóźnieniem i dopiero teraz usłyszała słowa samca. Rozejrzała się i poszukała jakieś luki w tym wiezieniu. Ale nic. Jedynym sposobem aby wywołać chociaż jedno pękniecie jest ból, ale Tsu na pewno jej go nie zada. Krzyknęła z całej siły w nadziei ze jej ciało chociaż częściowo wypowie jej słowa.

-Sposobem na Mglei jest ból! Bol!-

Tak jak Philian podejrzewała Mgła nie mogła powstrzymać tych slow w całości.

-Bol- wydusiła ciężko.

Wilczyca rzuciła się w stronę Tsu. Nie chciała aby ten samiec zabrał jej to ciało, nad którym teraz ma pełna władze. Celowała w gardło.
Philian zamknięta w swoim umyśle znów zaczęła płakać.

Philian wpierw poczuła potem usłyszała obecność Yamato. Słyszała słowa Tsu. Przebiegł ja dreszcz i uśmiechnęła się w sobie. Lzy wyschły a wilczyce przepełniała zawziętość i chęć walki. Zmusiła Mgle do chybienia ataku na życie Tsu. I zobaczyła to male pękniecie. Zaczęła nacierać na nie z całej siły.

Udało jej się... wygrała

Otworzyła oczy i oślepiło ja światło. Philian zadrżała poczuwszy ciężar własnego ciała na łapach. Zawroty głowy spowodowały utratę równowagi wadery, która upadła na bok z lekkim mruknięciem.

-Tsu... ja tez cie kocham- powiedziała z trudem i zamknęła oczy -Dziękuję-

Pomimo starań jej ciało było zbyt wycieńczone psychiczna walka i strąciła przytomność.

Patrzyła na te wszystkie wydarzenia z mieszanką szoku, zdziwienia, zaciekawienia jak i wzruszenia. Nie wiedziała dokładnie, lub nie, nie była pewna, co to było, aczkolwiek uroniła dwie poruszone łezki, które były efektem (chociaż nie tylko) usłyszenia tych dwóch, pięknych słów.
Postanowiła ich jednak zostawić, a niech cieszą się sobą, nie powinna była w ogóle chować się w krzakach i tego oglądać, tak więc cichaczem oddaliła się od tej parki.

//zt

Otworzyła oko i rozejrzała się bez podnoszenia łba. Czuła ciężar głowy Tsu na sobie i uśmiechnęła się w duchu. Powoli próbowała napiąć kolejne mięśnie i zadowoleniem stwierdziła, ze będzie mogła normalnie się poruszać. Jej nozdrza podrażnił zapach kremówki, która stała kusząco przed jej pyskiem. Pomimo to Philian nie chciała się ruszać aby nie zniszczyć tej atmosfery.

-Tsu. Naprawdę mnie kochasz?- mruknęła w stronę samca.

Słyszała szum wodospadu, oddech i bicie serca wilka, którego pokochała... jego obecność była jej jedyna i najprawdziwsza podpora od dzisiaj.

Mruknęła przeciągle jak usłyszała jego słowa. Wstała i przeciągnęła się. Przyjęła kwiat z wdzięcznością. Uśmiechnęła się delikatnie usłyszawszy jego troskę.

-Spokojnie Tsu. Nic mi nie trzeba- po czym wzięła kremówkę i dwoma gryzami ja pochłonęła -To ciastko jest świetne-dodała z zadowoleniem.

Szybko pocałowała Tsu w nosek. I w tej chwili poczuła zapach jego krwi. Serce jej zabiło mocniej. Rozejrzała się za kałużą krwi, ale na szczęście nie znalazła jej. Tylko kilka plamek tu i tam. Kamień z serca, gdyż myślała, ze atak Mgły dotarł do celu i jej kły wbiły się głęboko w gardło Tsu.

-Jesteś ranny... - powiedziała z goryczą -Pozwól, ze to przemyje i nałożę bandaż. Proszę- powiedziała przymilnie wiedząc, ze samiec będzie się sprzeciwiał.