Równoległa Rzeczywistość - Niezwykła Historia

Pokiwał nerwowo głową.
-Stary.. pomyśl logicznie. Jakbym się wtedy nie starał o wyczekanie i zagadanie.. to WY byście się stamtąd wydostali raz dwa i byłby spokój. Mnie na samym końcu a tak.. wyszło jak wyszło i potem ta cała nekromancja, zaklęcie etc...
Tak, teraz foch przeszedł w samokrytycyzm. To było chyba akurat do przewidzenia. ALE STOP! To jest cecha Kein'a, a nie Diany! Trzeba się trzymać planu!
-W ogóle po co ja z Tobą gadam.
Przewróciła oczami i z wściekłym wyrazem pyska poszła do Stelli.
Oj tak... foch.. przeszedł? Może nie. Sami to zresztą oceńcie.
W każdym razie nie jest tak łatwo ją pokonać! Stereotypy o dziwo się tutaj bardzo uaktywniają. Ale co poradzić? Raz się żyje, raz się jest za linią wroga.. itp.

O. Ktoś jednak dał za wygraną? No dobrze. Wadera, czy ktoś tam.. Niech będzie od teraz ''ona''. Do samego końca. A może Kein zamieni się kiedyś w waderę? Hmm. NIET.
-Ta..
Tak więc usiadła i podeszła do tej kolacji. Właśnie co tam było?
Cokolwiek tam nie jest to on i tak z chęcią to zje. Po prostu jest głodny, a też trzeba zachować się dyskretnie. Poza tym trzeba uniknąć tej.. kąpieli... Kurde. Jeden raz się można zrelaksować i bum! Nie da się. Ale z masażu to on nie zrezygnuje! Nieważne kto to będzie to i tak jemu się należy! Jakaś nagroda pracy się chyba przyda nie? Co prawda nie jemu, no ale mówi się trudno. Tak więc nasza wadera przez cały czas się nie odzywała. Nie była skłonna do rozmowy. Może jej jutro przejdzie? A może i nie? Sami zobaczycie kiedyś.

Kein'owi... hmm.. Nie za bardzo. Mógł on walczyć do końca, ale po co? Nie mieli nawet najmniejszych szans z amazonkami i ich strzałkami i są teraz tutaj. Poza tym ten czarny wilk znał tego rudego basiora.. niestety. Poza tym nienawidził go, więc i po co się nim przejmować? A teraz ma nawet szansę go wykorzystać do swoich przyjemności. BEZ SKOJARZEŃ.
-Obojętnie jaka herbata. Mam ochotę na masaż.
Tak coś się jej nie spodobał ten osobisty samiec. Obeszła go i zmierzyła wzrokiem. Nie ciekawy. Może i jest taki jak ona go opisywała.. no ale jednak.
A może by go tak strzelić w tyłek i sprawdzić czy zareaguje? A co jej tam. Tak więc też i zrobiła po czym poszła gdzieś tam przysiąść. Oby tylko Stella tego źle nie zrozumiała.

Tak więc herbata.. Hmm. Czemu jego to wszystko cieszy? Przecież nie lubił Puszczyka. Wręcz nienawidził. Skąd taka reakcja więc? Ano stąd, że wilk pomylił postaci i... Wano był tylko tak zły na Puszczusię. Kein nie aż tak, chociaż również nie darzył go względną sympatią.
-Oj dziękuję.
Po tych słowach uśmiechnęła się Diana chytrze. Wszystkie możliwe sposoby tak...? A może? NIET. Za dużo myślenia na raz skutkuje właśnie takim zachowaniem. Niekonwencjonalnie. W ogóle po co to słowo padło? Nieważne. O..M..G... puścił jej oczko. Nie. To nie może być prawda. Kein opanuj się chłopie!
Chwyciła herbatę.. ale jak widać nie na długo. Jeden ino łyczek i ma się ten masaż. Jak wspaniale... Wadera ino lekko zamruczała. Oj nasz basior się za bardzo wczuł. Czas się jakoś powstrzymać.
-A więc Stello... Dużo jest tutaj nowych? Może mogłabym się z kimś zaprzyjaźnić? Tak wiesz. 2 nowe się na pewno zgadają.
Uśmiechnęła się. Czyżby foch przeszedł? A może jest to tymczasowe? Do jutra minie zapewne.

Oho. Co jak co, ale trzeba to natychmiast przerwać bo inaczej będzie jeden wielki problem!
Uznajmy, że poczuła się trochę nieswojo.
-Dziękuję... Mógłbyś iść do reszty?
Tak zwróciła się do basiora, po czym starała się zapiąć zbroję. Po pierwsze NIE MA TAK ŁATWO! Po drugie.. to jest facet. Kein już kogoś ma i nie jest gejem! On to zrozumiał aż za bardzo... zbyt zalotnie. No cóż. Każdy nawet najmniejszy ruch wydaje mu się podejrzany. Każdy nieznajomy jest dla niego szpiegiem do momentu aż się przekona, że prawda jest inna. Tak więc spojrzała się na Stelle, po czym wreszcie chwyciła swoją herbatę. Trza ją w końcu wypić nie?
-A mogłabym zobaczyć się jedną z tych nowych?
Takie standardowe pytanie. Poza tym niech ma nadzieję, że nie jest sama! I szansę na zobaczenie swojej przyjaciółki Shathow.

I nasza Diana może się poczuć urażona. Może i to jest nic osobistego, ale przynajmniej chociaż raz mogła poczuć spokój od samego początku wyprawy. Oj jak Kein żałuje, że tutaj nie ma tej prawdziwej Amiru... ech..
Potem spojrzała się na przyjaciółkę...
-To ja pójdę z Tobą. Przy okazji zobaczę tamte.
Uśmiechnęła się szeroko po czym wypiła już całą herbatę.
Była zmęczona więc chyba nikt nie będzie jej mieć za złe, jak się położy?
-To ja pójdę się położyć. Trzeba chyba się przygotować na tamtą walkę nie?
Tak jak powiedziała tak i zrobiła. Wstała i ruszyła tam gdzie są posłania. Co prawda zajęło jej to trochę czasu (znalezienie), ale wreszcie się położyła, po czym przymykała oczy. Nie usnęła jeszcze. Wszystko co się będzie dziać.. Diana usłyszy.