Równoległa Rzeczywistość - Niezwykła Historia

Shath czym prędzej chwyciła Alterkę, pomagając Kein'owi ją nieść, jak również dopasowując się do słów Art'a.

Taimi tymczasem przyjrzała się uważnie.
- Nie wygląda na specjalnie groźną... - stwierdziła.
Mroczny pomiot? Ta wilczyca wyglądała, jak trzy ćwierci do śmierci, nie jak coś zdolnego zabijać. Hmm...
A ta stojąca obok wyglądała identycznie.
- Siostro... Chyba pomyliłaś wilczyce. Nie sądzisz, że ta trzymająca jest bardziej... Zagrażająca?

A Kein sobie siedział.. i siedział. Ni to spojrzeć na siostrę, ni to spojrzeć na Shathow... poza tym on trzymał alterkę? Od kiedy? Z opisu wynika, że ona po prostu szła z nimi.
Tak więc znowu ten opowiada o demonach. No cóż. Podobno skończył z zakonem, a nadal daje ten sam temat. W sumie to co się dziwić?
-Ajajaj... oby to się na mnie nie odbiło.
Kein nadal będąc obróconym.. przygotował sobie swój nóż. Nie ten duży zdobyty, ani ten kupiony. Tylko ten scyzoryk zrobiony z kawałka zaostrzonego metalu i poroża. Jest on tak mały, jak język wilka a może nawet i mniejszy. Stanął tak obok alterki, że nie dało się zobaczyć jego broni. Właściwie to stanął trochę za nią. Wyglądało to tak.. jakby puścił alterkę, dając strażniczce poczucie.. no właśnie jakie? 1 na 1? Można to jakoś określić, ale userowi się nie chce.

Taszczył ją przecie. Od samego więzienia, aż do bramy. Zarzucił sobie na grzbiet i niósł.
Z resztą mniejsza.
Taimi spojrzała na Philian. Philian na Taimi. W końcu Phi, jako młodsza, dostąpiła zaszczytu rozmowy z demonem.
Podeszła do ryczącej jak syrena przeciwmgielna wilczycy.
- Precz w imię Adanosa? - zabrzmiało to jak pytanie, nie jak rozkaz.
Taimi obserwowała to z bezpiecznej odległości. Nie wierzyła w demony... Cóż.

Shath również odsunęła się nieco od Alterki, czekając na... Na co? Hmm... Art ma na sto procent jakiś plan. Jaki? Nie wiedziała.

Oj biedna Philian oj biedna.. dlaczego akurat ona? Siostra...
Może i amazonka... no, ale cóż. Rodzina to rodzina. Kein modlił się tylko o to, aby niczego sobie nie zrobiła. W momencie kiedy usłyszał te słowa.. dźgnął alterkę swoim scyzorykiem. Oby ona mu wybaczyła.. Może i to jest nierealna Shathow, ale.. ech. Wilkowi przyda się odpoczynek, bo on już przestaje myśleć. Wojownik chyba z niego nie będzie i trzeba się z tym pogodzić.
W momencie dźgnięcia.. obrócił się ponownie. Nie potrafił spojrzeć już na Philian.
Oby tylko się udało. Scyzoryk schował natychmiastowo.
Nie ma co się zawczasu demaskować.

Philian odrzuciło do tyłu.
Taimi natychmiast rzuciła się pomagać, zbierać z ziemi, ratować... Dopiero, gdy upewniła się, że wilczycy nic się nie stało, spojrzała na nasz orszak z kapłanką na czele.
- Wystarczy mi już prezentacji. Odstawcie ją na tereny kotów, niech tam zabija.
W żadnym razie nie chciała czegoś takiego u siebie.
Alterka po wrzasku ograniczyła się do pociągania nosem. Jak mogły? Przecież nic nie zrobiła. To wszystko przez koty. Bart... Dzieci...
Wszystko przez koty.

Shath obserwowała ten pokaz, starając się nie parsknąć śmiechem. Udało jej się. Owinęła pyszczek Kamiennym Jedwabiem®. Nie dała po sobie poznać, jak bawi ją ta sytuacja.

Kein również nie mógł już wytrzymać. Chusta dawała mu poczucie względnego bezpieczeństwa. Cały czas się z tej sytuacji śmiał, ale nie dało się tego zauważyć! I o to wilk znalazł zastosowanie do swojej chusty! Można ukryć wszystkie reakcje! Chociaż.. on i tak to potrafił więc nie dało to za dużo.
-Naprawdę? NAPRAWDĘ? Jak można się dać na takie coś nabrać.. no nie mogę w to uwierzyć.
W końcu nie wyrabiając ze śmiechu usiadł na cztery litery i poczuł.. że jego męskość już nie daje za wygraną, przez co w końcu wziął się za zdejmowanie zbroi. ILE MOŻNA?! Arthas sobie już ją dawno zdjął, ale Kein nie... W sensie, podczas kąpieli tamten. Ten wtedy spał.
-No dobra, a co teraz z AlterShathow?
Spojrzał na nią. Ech..

Shath również parsknęła śmiechem. Udało się! Uciekli!
Wydłubała z pomiędzy zębów kawałek pająka, po czym splunęła na trawę.
- Nigdy. Więcej. Pająków. - mruknęła.
Cóż... Inaczej pewnie się nie dało. Strzały śmierci...
- Pięknie to wykombinowaliście. To błogosławieństwo... Myślałam, że nie żyjecie! Powiedziały mi tam, że koty was zaatakowały.
Dopiero potem, gdy Kein zaczął się rozbierać, dotarło do niej, co mają na sobie.
- Ślicznie wyglądacie. - rzuciła jeszcze.
Nie, żeby chciała im dokuczyć, czy coś... Po prostu... No, wyglądali dość zabawnie.

Tsukusiu, łapaj pałeczkę. Twoja kolej.

No właśnie co z Bartem? Nieważne. Czas szybką dać odpowiedź na ten temat!
Tamten basior.. no może powinno się wiedzieć, ale to się trzeba dowiedzieć od Shathow.
-Oj tam. Nawet się nie zorientujesz kiedy znowu zjesz pająka.. tak jak ja... NIE dosypuj mi Arthas pająka do kawy no! Ja rozumiem.... Nieważne.
Rozpoczął swoją wypowiedź i jej nie skończył. Ale mi tam nowość.
-Śmiesznie się udawało waderę.. chociaż nadal przeraża mnie to... że Puszczyk się do mnie dobierał.
Powiedział to z wyraźnym obrzydzeniem. Kein nie jest gejem! I przy okazji musiał wydobyć to wreszcie z siebie.
Po tym usiadł.. nie wiedząc jak odpowiedzieć AlterShat.

A więc zacznijmy od wyjaśnienia. Tak. Miałeś rację, Tsukusiu. Bart był podrzutkiem... Czy raczej nie mógł nim być. Pojawił się na świecie po chorobie siostry Eleny. Miałeś rację. Wszyscy - Maiko, Stella, Amiru, Bart i jeszcze jeden wilk, którego napotkamy po drodze są... Rodzinką.
Starczy wyjaśniania. Reszty sam się domyślisz, wierzę w ciebie.

Shath machnęła łapą na wypowiedź Alterki.
- Żyje i ma się dobrze. Spokojnie. Wdech, wydech. Wszyscy żyją, więc opanujże się, zanim powstanie nowe jezioro.
Okrzyk Art'a znów wywołał u niej napad śmiechu.
Puszczyk... Nie znała go. Userka jest stuprocentowo pewna, że Shath nigdy go nie poznała. No chyba, że coś u niej kupował. Jest to możliwe. Ale w takim wypadku nie podałby imienia. Nie znała więc.
- I co teraz? Odstawiamy płaczkę do domu i wracamy do naszego wymiaru?

-Hahaha... to może powie mi ktoś gdzie jest nasza nekromatnka? Bo skoro chcecie spadać tak szybko to zapewne wiecie gdzie ona jest.
Po tej wypowiedzi.. wstał i ruszył tam gdzie powinien.
Ale fakt.. nie było to najlepsze wspomnienie jeśli chodzi o jego życie. Czym szybciej o tym zapomni tym lepiej! A może coś tutaj nie gra.
A właśnie! Może wspólne wakacje które nagra Stanley! Nie jest to chyba najgorszy pomysł nie?

//brak weny.. i możliwości rozpisania się//

Shath pokiwała głową.
- Przysięgam, nikomu nie powiem.
Nie musi. Coś czuła, że Stanley ją w tym wyręczy.
Na pytaniostwierdzenie Kein'a przytaknęła.
- Wiemy. Od Barta. Nekromantka jest u kotów.
Hmm... Wakacje... Byłoby miło. Wspólny wypad nad morze, woda, słońce, ryby i ognisko. Idealny sposób na oderwanie się od...
I po kiego sobie przypomniała?!
Nie myśleć o nim. Zapomnieć.
No cóż... To działa trochę jak "nie myśl o krokodylu". Natychmiast zaczyna się myśleć właśnie o tym, o czym miało się nie myśleć. A to wcale nie pomaga...

No dobra... chociaż jedna szczęśliwa rodzina. Ech.. Kein takiej nie miał, przez co i jego wspomnienia się uaktywniły. No cóż. Łeb smutny nisko i ruch w stronę wyjścia z jaskini. Nie chciał tego więcej oglądać. Ledwo swoją stracił kilka lat temu i teraz widzi kogoś szczęśliwego. Może będzie miał kiedyś swoisty spokój duszy? Może go wreszcie zazna? A może i nie.. to nie zależy niestety od niego.
Tak więc opuścił jaskinię po czym kierował się w stronę wskazaną przez Barta.
No cóż. Nie czekał na innych. Jego rozmyślania wzięły górę. Może czas wreszcie na zemstę? Czas... aby załatwić zabójców? Tak.. absolutnie tak... Tylko się stąd wydostanie i ruszy.. nawet poza Krainę.. może nawet do Rosji, Polski, Ukrainy, USA, Chin... ale dopadnie ich. Zobaczycie...

Shath skinęła łbem.
- Dzięki.
Następnie spojrzała z powrotem na Alterkę.
- Nie daj się znowu złapać, dobrze?
Następnie... co? Przyjmijmy, że ruszy, gdy ruszą Arthas z Kein'em. Ze względu na szlaban będzie ciężko z odpisami, więc niech będzie pomijana, kiedy tylko się da. Nie chcę stopować.
Machnęła raz, czy dwa ogonem, przyglądając się przez chwilę tej szczęśliwej rodzince. Chciała zapamiętać ten widok. Przynajmniej będzie co wspominać, prawda?
Proszę o wybaczenie za tragiczną krótkość. Czas i brak weny gonią...
Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa.

No skoro tak szli i słyszeli jakąś rozmowę to i Kein mógłby chyba coś powiedzieć nie? Lepiej jakby się zamknął, ale no cóż.. on swoje trzy grosze musi zawsze wtrącić.
-Tośmy długo ich szukali... szczęście nam sprzyja!
Powiedział to cicho. Może i to trochę jakby wygląda na głośne mówienie ale powiedział to w miarę cicho. Jeśli nie tak.. to można to załatwić inaczej nie?
No to rozmowa niezła. Poza tym Kein'a nie zainteresowała ta cała karawana (w sensie osoby które ją prowadziły).. jak sam ładunek! Skoro ten czarny wilk ma się wczuwać w wilka pustyni.. to czemu nie może też się trochę zabawić! Wybuchy! Ale to chyba w swoim czasie.
-To się nazywa szybka reakcja...
Tak, zaśmiał się na widok Wołodii... w sensie na widok tego co on robił. Tak wypalić... i tak to pewnie będzie niewypał.
Krasnolud.. ciekawy.
-Witaj... Ja zaś jestem Kein.
Przywitał się jako pierwszy po czym spojrzał na przyjaciół czekając na to.. co oni powiedzą.
Ale i tak musiał zahaczyć go o jedną rzecz...
-Ten wasz dynamit.. na sprzedaż? A może jakieś zlecenie żeby go dostać?
Oni swoje a Kein swoje!

Post powstał dzięki pomocy Tsu.
Shath w reakcji na słowa wilka trzasnęła go w pysk z liścia. Gdyby nie sierść, ślad byłby jeszcze długo widoczny... No cóż, z nią się po prostu nie zaczyna.
- Opanuj się, bo przestaniesz być jakimkolwiek samcem. - mruknęła.
Błysnęła raz jeszcze na ostrzeżenie oczyma, rozświetlając je na krótką chwilę czerwonym blaskiem.
- Jestem Shathow.
Po czym przeszła do stanu "piszcie za mnie, nienawidzę szlabanów".
Wena i czas, jak zwykle...

Hmm. Być tak upartym... W sumie najwyżej Shathow go znokautuje jak na wojowniczkę przystało!
Chociaż wszystko jedno. Kein wpierw musi się zgadać z tym basiorem od sześciu boleści albo kopniaków w tyłek, tudzież liści.
-Te Wołodia, może tak zamiast dostawać w pysk od Shathow mógłbyś się zająć interesami? No chyba, że chcesz kontynuować zarywanie i stracić swój interes.
Przy pierwszym zdaniu chodziło mu o biznes... zaś przy drugim to o jego drogocenne klejnoty które... jak widać po sposobie zarywania... nigdy nie zostaną użyte to żadnego z celów.
Arthas.... heh.
-Czyli napijemy się tak jak ostatnio. Heh.
W sumie to akurat miało sens. Dlaczego? Ano odpowiedź jest prosta - Zanim Wołodia się ogarnie... to prędzej wykradnie się cały alkohol.. zabierze dynamit.. i macie dość fajne połączenie.. fajne dla tej dwójki wilków... dla reszty nie za bardzo.