Avenge in Great Britan

Lea trafiła obok auta, na jakiegoś człowieka który akurat tędy przechodził. Co gorsza - policjant. Nie stało mu się za dużo no oczywiście poza przygwożdżeniem i powaleniem.
Czy tak czy siak wadera mogła wstać, ale problem jedynie polegał na tym, że musiała się jak najszybciej skryć. Tam gdzie czarny wilk był.. dzieliło ją kilka prostych sekund, a droga była bajecznie prosta.
Kobieta wyszła na zewnątrz z bronią szukając swoich ofiar. Problem jedynie polegał na tym, że policja nie lubi jak cywil od tak sobie strzela i zabija. Mężczyzna natychmiast wyciągnął broń, ale ta córka nie była głupsza. Oboje w siebie celowali, jednakże policjant wystrzelił pierwszy. Trafił w rękę, więc tamta niedoszła zabójczyni rzuciła broń. Ten ją zaczął aresztować, ale trzeba jak najszybciej zwiewać. W końcu wilki w mieście! Hycla!.

Kein wskazał Lei pewne zejście w pobocznej uliczce. Tam były jedynie drzwi i małe schody. Jeśli się w porę tam dostaną, to nie zostaną już odnalezieni. Wystarczy zejść po schodach... i tyle. Uratowani będą. Czarny basior tam zszedł i usiadł próbując złapać oddech. Co z Leą?

Skoro nie powinna to dlaczego to zrobiła? Ech, a potem dziwić się, że jeden mały błąd może spowodować cały rozpad tej zemsty. No nic, tak to jest jak się bierze kogoś totalnie nie obeznanego z walką i powagą sytuacji.
No nic, trzeba jej odpowiedzieć i ogarnąć oddech bo inaczej będą poważne, naprawdę poważne i wielkie problemy.
-Bywało lepiej.. no nic, teraz wystarczy tylko.... - nie dał rady dokończyć. Dlaczego?

Ano dlatego, że to zejście należało do doktora z KP, który akurat ich usłyszał. Wypowiedział imię czarnego wilka i wziął ich natychmiast za karki i wprowadził do domu swojego. Przywalił nimi o ziemię, ale Kein'a potraktował brutalniej. Wbił mu przy okazji strzykawkę w kark i czekał na moment w którym basior się uspokoi. Chyba działa co nie? Wilk mógł powoli odczuwać jak ''odlatuje''. Nie umierał a jednie usypiał.
Zaś co do naszej wadery. Człowiek spojrzał się na nią i chwycił jej pysk zbliżając swoją brzydką twarz do niego. Spojrzał jej w oczy i powiedział ''Masz do wyboru mała. Kto pierwszy przejdzie teściki. On czy ty? Zamrugaj raz jeśli ty, a dwa razy jeśli on.'' - po tych słowach się zaśmiał i czekał na reakcję. Jak to będzie?

Basior usnął całkowicie. Przymknął oczy i to był chwilowo koniec jeśli chodzi o niego.
Pewnie rzuciłby parę słów i wyjaśnił, że ten psychopata nie pierwszy raz mu stanął na drodze... ale to już inna sprawa.

Człowiek jedynie się porządnie uśmiechnął i położył waderę na stół, po czym porządnie ją zawiązał, tak aby się nie wydostała. Po chwili podszedł do basiora i strzelił mu z liścia w pysk. Miał się obudzić, ale to nie jest powiedzmy udana i dobra próba.
Wstał i podszedł ponownie do tej wilczycy którą czekał teścik. Rzucił dość proste słowa i mogące wiele wyjaśnić, czyli : ''Czyli chcesz się pobawić w bohaterkę tak? No to jest zagranie godne anioła, więc dostaniesz to co powinnaś.'' W tym wypadku idziemy po łatwiejszej linii oporu. Obniżenie ciśnienia, potem dosercowy z mutogenem wzmacnaijącym. To ją od razu postawi na nogi. Potem kolejne kilka na skrzydła i tyle jeśli chodzi o operację. Byłoby tam więcej elementów, ale ten user totalnie się na tym nie zna, więc nie będzie się wkradał w szczegóły. Witamy nasze kochane skrzydełka? Odpiął Leę i postawił ją gdzieś w kącie, po czym zabrał się za Kein'a.
Jego chwycił i również zapiął, ale problem był taki, że akurat w tym momencie ktoś do niego zadzwonił. Poszedł sprawdzić.. a czarny basior leżał i spał. Co teraz?

No cóż. Niestety, ale i tak bywa. Wilk nie dałby rady niestety cokolwiek przez te kilka sekund zrobić, bo w końcu to on jest uśpiony przez te kilka chwil. Jednak po pewnym czasie basior mógł wreszcie zrobić swój pierwszy ruch. O dziwo się obudził, ale mogło to już być za późno.

Nie był za późno. Człowiek wciąż rozmawiał z jakimś tam klientem który po prostu jak to wiele osób mówi - truł mu tyłek i tyle.
To tyle jeśli chodzi o jego robotę.

Czarny basior próbował się jakoś uwolnić, ale niezbyt się to udawało ponieważ no po prostu padał na pysk a broni przy sobie nie miał. Cały sprzęt leżał koło Lei. To tyle jeśli chodzi o jego życie.

/brak weny/

Próba udana, jednakże człowiek przestał w końcu rozmawiać przez telefon i przybył sobie tutaj z wiertarką do tego pokoju. Miał najwidoczniej ochotę roz... zabić Kein'a i zabrać sobie jego flaczki i umieścić w słoiku. Na samą myśl jakby to wyglądało userowi się cofa. Już człowiek zamachnął się, aby dać popalić basiorowi, ale zapomniał on o jednej rzeczy - wilk też jest uzbrojony.

Wilk natychmiast zabrał swój ekwipunek zaraz po uwolnieniu, a w momencie w którym człowiek próbował zaatakować, ten uniknął ataku i wbił mu nóż w nogę.
Mężczyzna się na pewno skulił, a wtedy nasz basior jak to go kilka osób znało z brutalności.. wbił mu jego wiertarkę w brzuch, po czym chwycił swoją zapalniczkę i podpalił tego faceta.
Problem jedynie polegał na tym, że były tam zabezpieczenia przeciwpożarowe... no i wszystko zgasło po sekundach. Człowiek mógł poczuć ogromny ból i śmierć po kilku sekundach. Jedna zemsta dokonana, ale wciąż ta główna czeka.
Czas się powoli wynosić z Londynu póki jeszcze mogą.
Basior otrzepał się i spojrzał na swoje ciało.. jedna rana cięta na łapie, nic takiego.
Próbował się podnieść, ale po tym wszystkim był lekko w szoku i po prostu siedział.. nie potrafił nic powiedzieć.

Wilk zastanowił się przez kilka sekund.. zrobił to co robił zawsze, czyli w teorii coś potwornego, a w praktyce coś pożytecznego.
Skierował swoje spojrzenie ku Lei i rzucił kilka słów dosyć spokojnie:
-Jasne...
Po chwili jednak coś w nim pękło i musiał się po prostu spytać ją o jedną sprawę. Miał nerwy ze stali, ale mimo wszystko to wciąż jest ten sam Kein co kiedyś.. nie wytrzyma zbyt długo bez okazywania emocji, albo pytania się o cokolwiek. Z lekkim przerażeniem spytał się tak:
-Czy przez to co teraz zrobiłem... można mnie nazwać potworem?
Miał ochotę sobie po prostu pójść i zamęczać się znowu przez całe życie, jednak nie ma o tym mowy. 5 lat na to stracił, teraz jest czas aby odpłacić oprawcom.
Tylko.. co teraz?

Ogólnie jest totalna cisza. Doktorek nie żyje, a jego domu nikt nie pilnował. Macie czas na rozmowę przez kilka minut.

-Masz rację.. ale no cóż.. dobrze jeśli możemy to ruszajmy zanim gliny się skapną, że ten nie żyje. Odwiedzimy jeszcze 2 miejsca i ruszamy od razu na moje dawne tereny. To zajmie z kilka godzin, więc szykuj się mentalnie. A i jak chcesz to ćwicz tymi skrzydłami. Nikt więcej nam już nie zagrozi. Nikt mnie już w tych okolicach nie zna, więc jest dobrze. Wilki lubią, ale... no sama zrozumiesz jak zobaczysz. - powiedział lekko będąc zmieszanym.
Nie wiedział właściwie co o sobie myśleć, ale czas załatwić ostatnie sprawy i wyruszyć w kolejne miejsce. Wyszedł normalnie przez drzwi i tyle.
Szedł przed siebie szukając domu.. i to tyle.

B.W

Wilk się przez chwilę zastanawiał jak przedłużyć rozmowę, bo w końcu to jest idealny moment aby cokolwiek skomentować po prostu.
Przez kilka sekund milczał, ale w końcu rzucił to co miał na myśli:
-Przypominasz mi trochę mnie w momencie kiedy uczyłem się rzutów nożem. Może to jest inna sprawa, ale dokładnie tak samo się zachowywałem i mówiłem. Heh.
Po chwili lekko się uśmiechnął. Co jest dziwne - basior zaczął zmieniać zdanie które miał o Lei. No cóż, każdemu się zdarza źle oceniać nieprawdaż?
W każdym razie ten już wiedział dokładnie gdzie iść i co robić.

Kolejny cel był tuż przed nimi. Był to sklep z różnym sprzętem, czyli zwyczajnie określany jako lombard. Dość wielkie miejsce i łatwo tam się można pogubić, ale są 2 wyjścia jeśli chodzi o bezpieczne dostanie się tam.
2 podpowiedzi - 1. - Macie całą ulicę wypełnioną różnymi autami. Wszystkie tak dziwnie stały. Obok siebie, co 10 cm. Dziwne nie? Ale trzeba powiedzieć również, że ta droga akurat służyła za parking a nie za miejsce po którym można jeździć. 2 podpowiedź polegała na tym, że obok budynku była droga na dach (schody). Na dachu były wentylatory oraz wiele okien.

Wilk zastanawiał się przez kilkanaście sekund co robić. Co teraz?
Stał tak i obserwował wszystko dokładnie. Deszcz nadal padał i to był mały problem. Hmm.. spojrzał się na Leę pytająco i wskazał oba elementy. Niech ona zdecyduje.

Tak jak było to wspominane, na dachu znajdują się ogólnie szyby. Nie takie tam jakieś tragicznie słabe, ale jednak nie najmocniejsze. Prostym sposobem jest po prostu je otworzyć i wejść, ale kolejną sprawą jest to, że zaraz obok znajdują się otwarte drzwi do tegoż budynku. Ktoś tam jest? Może czeka? Może się ich spodziewa? 2 ostatnie wspomniane sprawy odpadają na szczęście. Nie będą mieli tego problemu, a samo wślizgnięcie się po cichu wydaje się dość nudnym pomysłem, ale jednak jest wymagane..

Po pierwszych zdaniach Kein się odwrócił i spojrzał na Leę nadal pozytywnym wzrokiem i uśmiechem. Należy się to tej biedaczce.
- Uszami lub ogonem.. chociaż sam mogę to mylić akurat. A co do nożu to akurat się troszkę mylisz, ponieważ tutaj akurat trzeba mieć jakąś wiedzę, bo inaczej rzut mało powiedziane, że nie wyjdzie... można się zabić nawet samą próbą nastawienia się do rzutu. Ale to akurat szczegóły. A tak właściwie to chciałaś mieć skrzydła...? - rzucił tak jakoś ze zakłopotaniem na samym końcu.
Humor miał dobry i to jest akurat coś naprawdę pozytywnego w takiej sytuacji.
Nie można jednakże powiedzieć, że wszystko było okej... w końcu wciąż nie załatwił sprawy zemsty co nie?

Dobra reakcja Lei to jest dość ostatnio niespotykany widok, ale w sumie nawet dobrze, że chociaż po trochu widać iż nie jest tragicznie i da się wrócić do normalnego stanu. No cóż, może jednak nie będzie taki aż problem z tą zemstą? Ech, w co ten wilk wierzy to naprawdę są już jakieś jaja.
- Ostatni będą pierwszymi.... Chociaż akurat sam przyznać muszę, że nie wiem jak się to może odnieść do tej sytuacji. A tak właściwie to dlaczego się wasza paczka rozpadła jeśli można spytać? - powiedział dość spokojnym i opanowanym głosem po czym zaczął nasłuchiwać dokładniej gdzie może być ewentualny przeciwnik.
Hmm cisza, więc co teraz?

Ogólnie rzecz biorąc trzeba po prostu powiedzieć, że te drzwi i schody w dół prowadziły do samego magazynu tego budynku. Był on dość ogromny nie wiedzieć czemu.. to że to jest lombard.. no okej, ale jednak każdemu kto się chociaż trochę znał na architekturze i podstawach pro... stop. Zwyczajnie coś się tutaj nie zgadzało i tyle. Może się dowiedzą a może i nie, ale trzeba powiedzieć, że każdy tutaj element wspomniany może (ale nie musi) doprowadzić do rozwiązania małej zagadki. Jest to oczywiście opcjonalne, bo lepiej się takimi rzeczami nie przejmować naprawdę.
A więc tak wyglądał ten magazyn (mniej więcej, ponieważ na zdjęciu jest mniejszy):



Tak jak widać, nawet na zamieszczonym obrazku jest mężczyzna. Pytanie tylko gdzie on się ogólnie kieruje. Zejście na sam dół jest dość łatwe ponieważ tamte schody załączone to są właśnie te na których aktualnie jest Kein i Lea. Rozmów nie słychać co jest dziwne.

- No cóż... Nie będę wypytywał chyba o więcej bo to nie ma zbytniego sensu najwidoczniej. Znaczy się dla mnie, bo zawsze miałem ten problem, że jestem sam od dłuugiego czasu... jakbyś była u mnie w czasie jeszcze przed atakiem to od razu byś zauważyła dokładnie dlaczego jestem jaki jestem. Życie tutaj nie było ciekawe, ale o tym prawić nie będę, bo na pewno nie chcesz o tym słuchać. - rzucił po czym faktycznie.. schodził cały czas za nią. Właściwie to on powinien prowadzić, ale to jest akurat malutki szczególik.
Stanął w pewnym momencie i zaczął się dokładnie rozglądać po tym całym miejscu. Był gotów załatwić już jedynie ostatki żeby przygotować się do zemsty w końcu ostatecznej, a może po prostu chwilowo samej podróży na dokładnie te tereny na których była wataha Kein'a kiedyś.
- Leo, potrzebujemy 5 rzeczy. Ja załatwię Poliizobutylen, a ty jeśli możesz to znajdź kalkulator, 3 kable oraz jakieś opakowanie, lub karton. Mam pewien pomysł. Pozostałe 2 rzeczy których nie wymienię załatwię ja. A i moja informacja.. lepiej znajdź coś czym otworzysz skrzynki, bo tam zazwyczaj jest to czego szukamy. - powiedział po czym zwyczajnie zniknął jej z oczu.
Chyba idzie się domyślić co Kein planuje nie? A może lepiej nie sprawdzać i mieć niespodziankę? W każdym razie..

Skrzynek są setki i żadna z nich nie jest jakoś specjalnie oznaczona poza numerem oraz miejscem skąd została przysłana. Na prawo od ciężarówki znajduje się wykaz skrzynek i ich numerów. Mówi on tak:
Ładunki 1-20 --- sprzęt elektroniczny,
Ładunki 21-60 --- sprzęt lotniczy,
Ładunki 61-90 --- opakowania oraz skrzynki herbaty,
%%%%%%% (zamazana część)

A widzicie... może jednak aby lepiej Kein nie wymawiał takich rzeczy, bo od razu można się skapnąć po co mu to wszystko.
Pierwsze prawo ''Oma'' powiedziane przez userki ojca.. urocze.. ta...
W każdym razie wracając do fabuły.
Kein wiedział bardzo dobrze jak otwierać te wszystkie skrzynie, bo w końcu może i niektórzy to robią łomem, ale ten wilk ma swój inny sposób którego nikomu nie zdradzi, ale domyślić się w każdym razie idzie.
Problem jedynie naszego czarnego basiora był taki, że nie spojrzał na rozpiskę i zaczął otwierać skrzynkę która była podpisana jako ''169''. Basior zaczął ją otwierać, ale nie mógł wiedzieć to tam będzie.

Sprawa wygląda następująco:
Łom leży dokładnie obok faceta na obrazku załączonym wcześniej, przy tej podporze. Nie jest to aż tak wielki problem, ponieważ nasz mężczyzna dokładnie obserwuje pojazd który znajduje naprzeciw. Co do Kein'a - skrzynka wygląda tak jak każda inna, ale zawartość jest może dla niego zaskakująca - Dziwny ciemny amulet. Obok tegoż przedmiotu leży kartka z rozpiską o tym skąd ten przedmiot pochodzi, jego właściwości oraz ogólny stan.
Wilka nie mogło nic interesować poza miejscem skąd ten przedmiot jest: Afryka. Reszta jest nieznana...
Wilk zabrał to co tam leżało i wrócił szukać tablicy na której jest napisane gdzie, co dokładnie jest.