Leczenie

Lea krótko skinęła łbem. Ładnie.
- Panaceum - definicja i zastosowanie w medycynie?
Userowi AM bardzo się temat zapewne spodoba.
Wilczyca z hukiem zamknęła tomiszcze. Żeby nie było, że sama ściąga! Choć faktycznie pierwsze pytanie zainspirowane było czytanym dziełem, to kolejne wzięła już z głowy. Panaceum... Czyli to, co mi user Arthasa opowiadał o kubku ciepłej cieczy o smaku kawy (kaaaaaawyyyyyy!).
Ale pytamy Tempusa. Bo trzeba sprawdzić jego wiedzę. Potem Lea zacznie od pierwszej pomocy: nastawianie kości, opatrywanie ran, tamowanie krwotoków, transfuzje. Potem spacerkiem przejdą do organów wewnętrznych i wszelkich ich uszkodzeń, a na koniec choroby zakaźne i niezakaźne.
Jest druga dwadzieścia dwa. Zimno. Brr.

eee...Panaceum? Co to jest do diaska? Coś takiego istnieje? Czytał wiele ksiąg o anatomii ,chemii i innych dziedzinach nauki ale jeszcze nigdy nie słyszał czegoś takiego. Zaczął myśleć i wspominać gdzie taką nazwę mógł słyszeć...lecz ku jemu nieszczęściu nie wiedział jak i użytkownik (chociaż szybko tą wiedzę uzupełnił, ale niech będzie fair play :v). Wzruszył ramionami i spojrzał zaskoczony na jej mordkę.
-Em....wybacz, ale nigdy nie słyszałem o istnieniu czegoś...takiego. Co to właściwie jest? Łacińska nazwa jakiegoś szczegółowego organu czy czegoś innego ?
Nie znosił kiedy był utrzymywany w niewiedzy. W końcu to chodzący naukowiec! On musiał wiedzieć wszystko ,a w tym momencie zostało zadane mu pytanie na jakie nie znał odpowiedzi co wznieciło w nim ciekawość. Miał nadzieję że to uczucie szybko zaspokoi no bo...potem popada w wariactwo i na siłę szuka odpowiedzi

Lea uśmiechnęła się do niego lekko.
- Nie musisz wiedzieć. Jesteś tu po to, by się nauczyć. Panaceum... Tak po polskiemu, jest to zjawisko, gdy pacjent myśli, że otrzymał lek, więc jego organizm reaguje tak, jakby naprawdę go otrzymał. Działa o jednak w dwie strony - pacjent może też wmówić sobie jakąś chorobę, a mózg sam wywoła jej objawy. W ekstremalnie trudnych przypadkach można na to nawet umrzeć. Zjawisko to można wykorzystać w przypadku, gdy potrzebne jest na przykład podanie leków uspokajających lub łagodnie przeciwbólowych, a stan pacjenta na to nie pozwala. Na taką okazję dobrze mieć w zapasie zwykłe, nieszkodliwe witaminy, które podać można zamiast leku.
Wysunęła jedną z szuflad biurka, po czym wydobyła z niej listek czerwonych tabletek i pokazała Tempusowi.
- Bardzo ważne jest, by pacjent był przekonany, że bierze prawdziwy lek. Inaczej ta cudowna psychologiczna metoda nie zadziała.
Schowała tabletki i spojrzała na Tempusa.
- Robisz notatki, prawda? Jak zabrałbyś się do robienia opaski uciskowej na uszkodzoną tentnicę szyjną?
Większość uważa to za głupi żart, ale opaski takie naprawdę zakłada się również na szyję. I wcale nie musi to być zabójcze dla pacjenta.
Dla porządku dodajmy, że userka z fona ma utrudniony dostęp do wikipedii i z niej nie korzysta. Wszystko pisane z głowy. Wszystko wiedza własna, zdobyta, nie do odebrania. W życiu się nie przyda raczej, ale ułatwia pisanie Lekarzem.

Opaska na szyję...aby nie udusić? To brzmiało jak istny paradoks. Przez chwile pomyślał o anatomii człowieka bo to na niej uczył się medycyny...hm...a gdyby tak...
-Może zrobić z jednego bandaża materiał na zatamowanie rany, a drugim obwiązać wokół szyi z taką siłą by mógł oddychać...dodatkowo jeśli jest to możliwe ustawić go w pozycji by poszkodowany siedział. W końcu krew nie będzie tak szybko płynąć... choć szanse przetrwania raczej są marne...krwawienie w tamtym miejscu kończą się duszeniem krwią więc należałoby zrobić intubacje a następnie wokół rurki ciasno zawiązać bandaż wypadało by też zrobić drugie nacięcie w szyi na tyle głębokie i niewielkie aby krew w razie czego mogła się wydostać na zewnątrz
Ha! Wyobraźnia 1-0 prawda? No bo to chyba jedyna możliwa opcja w takim przypadku. Sam opatunek nic nie da jako że krew dostanie się do układu oddechowego i udusi pacjenta...tutaj należało spontanicznie działać.
-A i jeszcze jedno...to coś co opisałaś to nie zowie się przypadkiem Placebo? Bo to co opisałaś działa dokładnie tak jak ten efekt.
Nigdy nie spotkał się z takim opisem z jakim wspomniała autorka...nie wspominając już że wikipedia twierdzi że to jest rzekomo lek na wszystko według alchemików to też miał prawo nie znać takiej nazwy. Do alchemika było daleko autorowi. Spojrzał na wilka co przybył. Jak się ucieszył że ta chodząca puszka tu przyszła...nie wiadomo czemu...ale w jego odmętach wyobraźni widział już jak rozbiera jego części na stole chirurgicznym...ahhh każdy może pomarzyć. Skinął główką i uśmiechnął się lekko do niego.
-O hej, ty też tutaj? Miło ciebie znów widzieć.

Poczuł że zaraz mózg mu wybuchnie od nadmiaru przepływu informacji. Usiadł i wyjął notes z torby ,przerzuconej przez ramię, i zaczął notować skoro już tak bardzo się upominała o to. Nie żeby miał problemy z pamięcią lecz nie lubił słuchać monotonnych pytań. Cóż...cena wiedzy najwyraźniej jest wysoka, wliczając w to cierpliwość. Spojrzał ze zdziwieniem na Arthas'a jakby coś mu odbiło...że co? Jakim prawem wnika w to co mu przez głowę przechodzi. To jest niedorzeczne! Chęć rozkręcenia tej puszki jeszcze bardziej w nim wzrosła. Co za gbur...A myślał że może być ciekawym obiektem badawczym. Fuknął pod noskiem i spojrzał na Leę ,która oczekiwała na kolejną odpowiedź.
-Eee...szałwia...po za odżywkami do włosów to nie słyszałem o innych właściwościach...moja wiedza zielarska jest zerowa to też możesz mi na starcie polecić jakiś dobry tytuł do przestudiowania.
To będą ciężkie dni. Nieco inaczej wyobrażał sobie spędzanie czasu w tym miejscu.

Okey ,a więc..do roboty. Jeden zero dla niej, lecz następnym razem to on wymyśli jakieś fikuśny pytanko. Nie ma co, on nie poddaje się tak łatwo. Złapał za pomocą łap dwie księgi i chodząc na dwóch tylnych udał się do biblioteczki, gdzie usiadł sobie wygodnie na fotelu i zajął się lekturą. Nie da się ukryć że...nie był to fascynujący temat. Nie znosił zielarstwa, a jedyne  co mu przypadało do gustu z tej dziedziny to trucizny. Tymczasem musiał znaleźć jakąś zwykłą szałwie...potarł znużone ślipia i kontynuował czytanie. Ciekawe kiedy rozpoczną pierwsze praktyki...jakby nie patrzeć taka wiedza teoretyczna jest nudna. Ziewnął głośno ,czując jak czas, wraz z kartami zaczyna przyśpieszać~

(tak, zgadza się. Czas nieco przyśpiesza...niech minie z dwa czy trzy dni w fabule no bo on nie ma umiejętności błyskawicznego czytania xd )

Sen...fajne to miejsce. Każdy myli je z procesami zachodzącymi w mózgu ale on wiedział że tak nie jest...mówią że to marzenia.
Głupcy
Nie znana im potęga tej krainy gdzie rodzi się inny człowiek, a wilcza istota nabiera mocy i mądrości.
Głupcy
Nie poznają recepty na wieczne życie, ani sposobu na szczęśliwe życie w tym świecie.
Natomiast ci
Odkryli inny świat ,którym nie władają prawa fizyki oraz pieniądz.
Mędrcy...

Wstawaj! Ile można spać! Wilk otrząsnął się widząc jak ostatnia przeczytana książka leży obok fotela, położona na półce...skończył czytać. Ciekawe czy pamięta coś z tego? Miejmy nadzieję bo Lea nie będzie zadowolona z zmarnowanego czasu

Oj, bardzo nudna. Jednak trzeba ją zdobyć, by nadawać się na Lekarza.
Lea zerknęła na ucznia.
- Więc?
Na część praktyczną przyjdzie czas, gdy pojawi się osobnik, na którym można praktykować. Czyli raczej to potrwa... Cóż. Cierpliwość to cecha mędrców, czyż nie? A czekanie kształtuje charakter.
W myśl tej myśli ani userce, ani Lei nigdzie się nie spieszyło. Zwłaszcza o szóstej nad ranem... Gdzie te czasy, gdy spało się o tej godzinie jeszcze?
Oto krótki, nieskładny i tragicznej jakości post. Ech...

//Wybaczcie za nieobecność ale pisałem pracę filozoficzną...i po prostu mózg mi pęka na samą myśl że jeszcze miałbym tu coś pisać. Niedługo powrócę do siebie x.x

Widząc Lee ,podrapał się po główce i przetarł zmęczone oczka.
-To pytanie jest strasznie ogólne...Szauwia ma tyle zastosowań, poczynając od wywarów, po maści i inne składniki pozyskiwane z tej rośliny. Ale takie popularne to chociażby służy do pielęgnacji skóry, wpływa na poprawę samopoczucia oraz działa antyseptycznie zwalczając zakażenia. Ciekawa ta roślinka ,a z niej można pozyskać wiele ciekawych składników ,a przede wszystkim olejki eteryczne i tanine.
Zakończył naukową wypowiedź ciesząc się tym że uzupełnił swoją wiedzę w kolejne adnotacje. Ciekawe jakie teraz padną pytania na jego kark? Nie dało się ukryć że wilka przeszywało zmęczenie po nadrabianiu zaległości z swojej wiedzy zielarskiej, chodź teraz mógł się pochwalić nie małym potencjałem w tej dziedzinie!

A więc czas na kontrolę tak? Eh a miał nadzieję na zszywanie ciał i operacje na czyjejś nerce. No nic, chyba jeszcze nie ufają mu dostatecznie albo nie kogo pozszywać...chodź z jego punktu widzenia takich obiektów winno nie brakować! W końcu co chwila coś się dzieje na łamach tego forum zatem zwierzyny do szycia nie brakłoby dla szalonego konowała. Wziął wdech i lekko się uśmiechnął do wilczycy. Obejrzał ją najpierw uważnym wzrokiem potem zahaczył delikatnie pazurem o bandaż by pod niego zajrzeć. Rana już się zagoiła, i nie było widać większych urazów. Jedyne co to została szrama po ataku niedźwiedzicy, jednak nie jest to na tyle poważne by było sens dalej to kurować. Z protezy z cichym świstem wystrzelił pazurek, którym rozciął opatrunek.
-Wszystko w porządku. Odczuwasz jeszcze jakieś bóle?
Wiadomo, może i rana się zagoiła ,ale lepiej zapytać czy pacjent nie odczuwa jakiś dyskomfortów. Zaczął naciskać w miejscach gdzie była rana. Jeśli objawiłby się jakiś ból mogłoby to świadczyć o krwiaku albo martwej tkance która została i będzie powodować gnicie mięsa co nie jest przyjemne lecz...trzeba było być naprawdę skrajnym chirurgiem aby doprowadzić zabieg do takiego stopnia.
-Jeśli coś poczujesz teraz to powiedz mi bo może mieć to duże znaczenie.
Wilk był spokojny i pozbawiony większych emocji. Myślami jak zwykle był gdzieś w swoich marzeniach i rozmyślaniach, mimo że jego uwaga była w tym momencie skupiona na pacjentce to nie potrafił przestać rozmyślać. Wiele by dał aby jego własne myśli przestały go dręczyć.

Kiwnął głową po czym wygrzebał coś z szafki.
-Skoro to lekki ból to jeśli odczuwałabyś taką potrzebę...maść z aloesu. Może nieco złagodzić objawy i poprawić gojenie się rany...
Ojeju ale z niego fajtłapa , nawet się nie przedstawił. Nieco zawstydzony ukłonił się i rzekł skrępowanym głosem.
-Ou...wybacz brak manier...tak, mam na imię Tempus, miło mi ciebie poznać Marano. I zgadza się, tak ,szkolę się na lekarza...wiesz, potrzebuje nieco praktyk zatem wybacz wszelkie wpadki w dziedzinie medycyny
Słabe to pocieszenie ale miał nadzieję że przynajmniej nieco mu zaufa. W końcu jest obiektem badawczym i robi to dla dobra nauki!

Oho! Zaczyna się...powtórka z przygotowań do nauki...no nic. Okaże jej nieco litości w końcu już musiał przeżyć nie mało. Dla niego było to istne zderzenie sacrum nauki z profanum codzienności...chcąc pozyskać wiedzę i mądrość został potraktowany jak chłop na posyłki. Niestety czasem trzeba przeżyć poniżenie. Uśmiechnął się z lekką rezygnacją i udał się w kierunku komórki.
-Chodź Marano...zaraz wszystko ci wyjaśnie poczynając od fascynujących praktyk.
Ziewnął głośno i wydobył z komórki mopa, szczotkę i ściereczki...minęło parę dni no ale...jak ma być czysto to trzeba codziennie sprzątać
-Pomóż mi tu posprzątać...zetrzyj kurze oraz wyczyść blaty i tym podobne a ja zajmę się podłogą...
Kochana praca...No nic ,miotła zaprasza do tańca! Chwycił szczotkę w dwie przednie łapy i chodząc jak człowiek zaczął zamiatać otoczenie.

No cóż, łatwo wyjaśnić talent chodzenia na dwóch tylnych łapach przez fakt że mieszkał z ludźmi no i sporo czasu spędzał w laboratorium gdzie musiał trzymać coś w przednich łapkach. Uśmiechnął się lekko pod noskiem i ponowił czynność czyszczenia podłóg tyle że z mopem. Tym razem w czyimś towarzystwie darował sobie tańczenie oraz nucenie pod nosem. W końcu żal było by się skompromitować.
-No cóż...ma się to coś. Równowaga to kwestia wprawy...tak jak i zamiatanie podłogi
Mrugnął do niej oczkiem z fikuśnym uśmiechem. Po dłuższym czasie i on zakończył swoją pracę. Machnął z zadowolenia ogonkiem po podłodze i złapał oddech.
-Okey ,a więc...zacznijmy od teorii...Opisz mi mózg najdokładniej jak potrafisz,działanie skutku Placebo oraz...jak zachowałabyś się mając do czynienia z pacjentem z uszkodzoną tętnicą szyjną
Seria pytań które pozwolą jej nadgonić materiał który dotychczas przyswoił.

Przybył tutaj po 2 godzinach wyczerpującego i powolnego chodu. Dwa ogony z pięciu nie miały już siły zastępować jego tylnych łap, a więc w pewnym momencie zwyczajnie zwiotczały powodując upadek, starszego już basiora na posadzkę lecznicy. Tuż za progiem.
Sapał ciężko, ledwie żywo. Odsłonięty lewy bok z rozrytą, choć nie poważną i trochę zaropiałą raną, unosił się dramatycznie szybko do góry i w dół. Miał sucho w gębie, wody jak i jedzenia wystarczająco za długo nie widział. Dwie tylne nogi leżały bezwładnie, złamane dosyć poważnie po upadku z urwiska.
Rana na lewym boku jest zamrożona, jako że Lee aby powstrzymać krwotok użył ciekłego azotu, który ma w swych kłach. Odmrozi się za dwa posty.
Rzucił dramatyczne spojrzenie na obecnych tutaj, pełne rozpaczy i bólu, a następnie zemdlał z wyczerpania. Cudem udało mu się doczłapać do lecznicy.