Leczenie

Sala gotowa...podjechał z łóżkiem obok stołu operacyjnego ,na który ulokował Lee. Nie miał teraz czasu na dokładność, zabawy w dbanie o kręgosłup i tym podobne...na pewno jest cały i zdrowy, podczas gdy ciało-nie. Szybko założył rękawiczki i spojrzał na Marano, zakładając maseczkę.
-Szykuj do transfuzji. Załóż cewnik na żyle obwodowej i przetaczaj krew. Inaczej ujmując, wbij wenflon o dużym przekroju na tejże żyle. Podłącz pod aparaturę aby jak najszybciej dostarczyć krew. Następnie podepnij do pozostałych narzędzi i nadzoruj stan
Wymienił kroki, z drżącym głosem. Miał do czynienia z krwotokiem z jednego skrzydła...główna żyła była w kiepskim stanie więc trzeba było najpierw ją zszyć. Zostawił Marano przy swoim- niech się uczy. On da sobie radę z łapaniem narzędzi. Chwycił nożyce i ustawiając nieco wyżej kończynę, rozciął bandaże ,skąd powoli ulewała się krew-miała opaskę uciskową więc nie było źle. Szybko przeczyścił ranę by ujrzeć coś i zrobił cięcie skalpelem na linii ugryzienia by móc dostać się do żyły. Rozszerzył ranę hakiem, który uregulował na stałą szerokość by nie musieć go trzymać. Zaczęła go boleć głowa, jednak wymioty ,drgania, to wszystko minęło. Teraz kiedy chciał kogoś uratować na kim mu zależało ,nie było tego typu problemu. Ponownie przetarł pogłębione cięcie by ujrzeć dźgniętą żyłę. W jednej chwili ujrzał to zdarzenie, kiedy zjawa wbiła swoje kły w jej ciało, a szczególnie moment w którym kieł przedarł się przez skórę i mięśnie do żyły, wbijając się w nią. Szybko zdezynfekował okolice domyślając się że to kościste coś co zaatakowało ją , prawdopodobnie nie dba o higienę ani o szczepienia. Chwycił imadełko oraz igłę atraumatyczną (taka specjalna- zaufajcie mi c:) która miała stopioną nić ze sobą. Według książek czymś takim powinien móc zszyć żyłę- zobaczymy jak się to ma do praktyki. Kleszczykami ustawił tkanki tak by mógł swobodnie szyć po czym zaczął łączyć brzegi żyły ze sobą ,tam gdzie zostały naderwane. Był bardzo ostrożny i czujny a każdy ruch robił bardzo powoli. Szanse na przeżycie niestety były nikłe...jednak on nie wierzył w porażkę. Dla niego nie istniało pojęcie przegranej gdyż nie doświadczał jej. W tym nowym świecie jest całkiem inaczej niż w chatce gdzie nie miał takich problemów. Kiedy ostatni szew był założony, uciął nić ,wcześniej robiąc zakończenie na żyle- dość prowizoryczne bo za pomocą supełka. Następnie zdjął hak i zaczął szyć skórę ,zaczynając od mięśni za pomocą normalnej igły z nicią rozpuszczalną ,kończąc na skórze. Wszystko przebiegało podobnie jak na poprzedniej operacji z tą różnicą że z operacją żyły co wymagało ogromnej precyzji. Obandażował szew dla pewności, kładąc pod nim opatrunek z maścią dezynfekującą. Następnie zaczął powoli luzować opaskę uciskową by krew powoli zaczęła przelewać się. Od tego czy mu się powiodły wyżej wymienione kroki, niech zadecyduje Lea (jak dla mnie 50% na to że przeżyje. Byłoby więcej gdyby chirurg coś potrafił w praktyce). Następnie spojrzał się na Marano ,oczekując że dała sobie do tego czasu radę. Jeśli nie...może być kiepsko z krwią.

Zacznijmy od tego, że Lea operację przeżyła... Jakimś cudem. Tempus wie, co robi, będzie z niego dobry lekarz.
Warto jednak poruszyć kwestię tego, że operował, nie upewniwszy się, że Lea nieprzytomna pozostanie.
Przetoczenie krwi i szybka akcja uczniów uratowały jej życie. W sumie nie ma co więc marudzić, prawda?
Gdzieś w trakcie szycia płuca jej powieki drgnęły lekko.
Wszystko ją paskudnie bolało, czuła się, jakby umierała. Jest to jednak najlepszy dowód na to, że żyła jeszcze.
Jak przez mgłę kojarzyła, co się działo, usiłowała łączyć fakty... Przeżywała jednak męczarnie, nie była w stanie myśleć jasno.
Gdy do Lecznicy wpadł pacjent, jej uczy jednak wyłapały jego głos. A Lea Leą by nie była, gdyby kogoś potrzebującego zignorowała.
Na początek udało jej się otworzyć oczy. Z niemałym wysiłkiem... Cóż.
Pisnęła cicho z bólu. Usiłowała zmusić się psychicznie do wstania, nieświadoma zupełnie tego, że właśnie jest operowana. W końcu... Przez otwarte ślepia nie widziała zbyt wiele, może tylko sufit i czubki uszu uczniów, a stan jej nie ułatwiał myślenia.

Lea zapiszczała ponownie, z bólu. Dopiero po chwili udało jej się wydusić parę słów, ledwo zrozumiałych.
- Ketamina. Dożylnie. Proszę...
Wadera nie mogła już wytrzymać bólu... Tempus powinien zadbać o narkozę, czyż nie? Nie zadbał, nie dopilnował. Więc Lea cierpi.
Musi się jeszcze jednak sporo nauczyć... Na przykład tego, że Lekarzowi nie wolno o niczym zapomnieć.
Na szczęście wilczyca kontaktowała wystarczająco, by wiedzieć, czego na ten moment potrzebuje, pamiętać nazwę. Czy Marano by sobie poradziła, gdyby Lea nie pamiętała?

-Choć no tu do mnie kochany
Szepnął sarkastycznie pod nosem, chwytając wilka w objęcia by nie upadł. Chwyciwszy go za łapę i przełożywszy ją nad swoją szyją ruszył w kierunku kolejnej sali gdzie by mógł go usadowić. Wilk ciężko sapał...jeju, ważył nie mało i ledwo co z nim się doczłapał. Zadyszany, położył go na łóżko i przyjrzał mu się. Uniósł mu powieki i poświecił po nich- jest okey, lek działa jak powinien. Niech śpi drogi wilczurek. Lepiej aby nie zrobił tu kłopotów... zatem co niby mogło by mu się przytrafić? W żołądku może być coś niebezpiecznego... Przyjrzyjmy się temu...pobrał próbkę z jego pyska który był uwalony tą mazią i schował ją do kieszonki kitla. Następnie odchylił jego głowę i otworzył szerzej pysk.
-Niech to...udusi się cwaniaczek...
Burknął do siebie obojętnym głosem i rzucił okiem na przyrządy obok. Co by tu zrobić...ta maź sprawia za dużo kłopotów- intubacja? Fajnie się operuje ale wkładanie rurki do tchawicy....eh, to prosi się o samobójstwo. Jeszcze wpadnie mu coś do płuc. Pomysł! Pozbądźmy się tego najpierw. Tak...mniej więcej...tylko jak? Przydałaby się Lea. Ona wiedziałaby co zrobić. Intubować czy podjąć się próby czyszczenia żołądka? Spojrzał na wilka i przekręcił oczami- masz przechlapane lekko.
Ustawił go bokiem oraz lekko podniósł łóżko od strony głowy by nie miał problemów z dławieniem
- Chyba trzeba będzie poczekać jak wstanie i będzie współpracować.. wtedy podamy mu coś by to zwrócił
Mimo wszystko...badanie tego czegoś warto zrobić. Substancja przypomina barwą smołę ale jest mniej gęsta, zatem nie powinno być problemów z pozbyciem się tego przez wymuszone wymioty. Wilk ruszył do laboratorium gdzie zaczął badać próbkę za pomocą mikroskopu.
-Co to do diaska jest?
Nie przypominał sobie aby kiedykolwiek widział coś takiego...chyba jego wiedza jest jeszcze mocno ograniczona. Eh i co teraz począć? (Możesz podpowiedzieć co to jest ,bądź pozwolić na improwizorkę)