Szmaragdowy Strumień

Co robi dojrzały wilk, kiedy chce mu się pić?
Odnajduje miejsce, aby ugasić pragnienie.
W tej oto krótkiej, pozbawionej sensu zagadce skrywa się odpowiedź na proste i całkiem oczywiste pytanie, które pewnie w niejednej głowie się zrodziło: Po co przybył tutaj Alastair?. Otóż właśnie. Pojadł zającami, to i zapić by wypadało. W normalnych warunkach pewnie napiłby się piwa w Nucie, jednakże ileż można własny lokal na straty narażać? Kroczył zatem energicznie, niemalże w podskokach pokonując kolejne metry. Słyszał delikatny szmer wody, co oznaczałoby, iż strumień jest niedaleko. Poruszył lekko białym uchem i uniósł w serdecznym grymasie wargi; oto bowiem nie pomylił się wcale. Po kilku krokach ujrzał załamanie światła (lichego, ale zawsze - uznajmy, że mamy noc), sugerujące, jakoby na jego drodze stanęła przeszkoda. Woda - wywnioskował Ali, pewnym krokiem znajdując się u samego strumienia. Tym razem miał rację. Udało się. Ciemno, zimno - ale woda i powietrze nadal były. Może uda się przetrwać ten okres?
Pochylił biała głowę, ozorem łapczywie chełpiąc wodę.

W sumie userka teraz bardzo porządnie uświadomiła, że ten styl pisania tegoż usera jest bardzo głupi i niepotrzebny. No cóż, trzeba zwyczajnie przyjąć to na klatę i tyle.
Tej waderze nie jest straszne ani zimno, ani noc.. ani właściwie nic.. chociaż nie, jest pewna rzecz zwana zwyczajnie rozstaniem którego już nie chce. Wystarczy jej już zabawy w nietrwałe związki z Natashą która tak jak się pojawiła tak i zniknęła po jakimś czasie. No cóż, mów się zwyczajnie pech i tyle.
Spokojnym krokiem i z bardzo zniżonym ku ziemi łbem przyszła sobie Dianka która nie za bardzo miała ochotę na normalną rozmowę. Dlaczego? Są różne powody, ale chyba ogólnie głównym jest to iż.. no po prostu ma powalone w łebku i musi się przyzwyczaić do nieogarniania świata i tak dalej.
Nie spojrzała na nic poza tymi wilkami gdzieś tam... co ją one właściwie obchodzą. Przysiadła sobie po drugiej stronie strumienia. Po przeciwnej do Alastaira. Ciekawe czy będzie miał ochotę przyjść czy ona będzie musiała sama się pofatygować do niego. O ile będzie się dało z nim w miarę normalnie porozmawiać a nie tak jak z wieloma wcześniej.
Przy okazji sobie pomyślała i Natanielu.. szkoda, że go nie ma teraz przy niej. Czuła się jak matka przy tym malcu i tego pragnęła od dawna. Być kochaną. Ale nieważne, to nie jest naprawdę ani trochę tutaj potrzebne aby o tym mówić.

Wszystko w pewnym sensie wyjaśnione, nvm xD

W sumie fakt. Salome nie wchodzi na forum i nie będzie, bo.. lepiej nie mówić, ale user wie dlaczego.
Wadera jedynie spojrzała się na Alastair'a zaspanym wzrokiem.
Coś nie za bardzo jej się zdawało, aby temu basiorowi zbytnio zależało na jej obecności, ale same słowa tegoż wilka rozwiały wszystkie jej wątpliwości pozostawiając jakieś dziwne i puste szczęście. Może i pewnie tylko dlatego, że w końcu porozmawia z kimś. Z kimś kogo nie zna i wygląda dosyć przyjaźnie.. oraz no po prostu nie jest jakimś nieogarniętym lub zranionym przez życie osobnikiem. Nie widać tego po nim.
Może się oczywiście tak jak zazwyczaj mylić i tyle, ale nie jest mówione iż to jest najgłupsza z jej myśli.
Ciekawym jednak było to, że widziała tego osobnika, ale tego co robił to już nie do końca. Wzrok miała bardzo dobry, ale zapewniło to jej pochodzenie. Matka Rosja nie daje w ogóle luzów w życiu i nie pozwala o myśleniu o sobie jako słabym pod żadnym względem. Żyjesz na Syberii to jesteś silnym. Myślisz o sobie w tamtych warunkach jako o słabym? To umierasz.
- Nie będzie ani trochę przeszkadzało jeżeli przestaniesz się do mnie zwracać ''Panienko''. Miłe to, ale naprawdę akurat ja jako jedyna zapewne tego nie lubię. - powiedziała, ale jednak mimo wszystko uśmiechnęła się bardzo serdecznie do basiora.
Chwilowo dosyć miły... ciekawe.
Ciekawa jednak była czy faktycznie przyjdzie do niej, czy sama będzie musiała ruszyć 4 literki i ładnie oraz zgrabnie przejść na jego stronę. Głupiutko zrobiła, ale mówi się peszek.
Zamoczyła przy okazji łapę w wodzie i przetarła nią pysk. Kilka śladów po starej wyprawie i Natce zostało... no cóż, nie można się pozbyć całej przeszłości nawet po tak długim czasie który minął.

Hmm dosyć nietypowe zachowanie tego samca, ale no cóż.. mówi się trudno i tyle. Nie każdemu się najwidoczniej zachciewa złego podejścia do tej wadery i ona nie jest ani trochę do tego przyzwyczajona. Więc co teraz? Może wpierw trzeba jakoś się tam dogadać albo co innego, bo naprawdę tak stać i patrzeć się jak słup soli w basiora który się odezwał.. to nie jest ani miłe, ani ciekawe.
Uśmiechnęła się ciepło i radośnie machnęła ogonem. Dla niej to była dość normalna reakcja w takiej sytuacji, ale nie dla każdego w sumie to było takie oczywiste i tak dalej. W każdym razie to jest bardzo dobry znak z jej strony. Czyżby Alastair miał teraz łatwiej przy rozmowie z nią? Na to wyglądało.
- Diana z Watahy Nocy. Ta.. kolejny nocny zapewne pomyślisz. W sumie.. poza Betą jakimś cudem nie widziałam nikogo z tej watahy. Czyżby było tak źle i się na to niepotrzebnie zapatrywałam? Powiedz czy faktycznie jest ich tak mało jak mi się wydaje?
Była ciekawska i troszkę głupia pod kilkoma względami, ale mówi się trudno, ona tego nie będzie chciała zmienić.
W sumie lepiej pytać i oberwać aniżeli całe życie żyć w nieświadomości.
Osobnik miał skrzydła.. będzie musiała potem zapytać, albo nieważne zapyta nawet i teraz!
- A więc skrzydła Alastairze? Naprawdę ładne. Widać, że potrafisz zadbać o siebie, a nie jak wiele osób które spotkałam przed tobą. A może i tutaj się mylę hmm?
Zapamiętać- Ciekawość 1 stopień do piekła. W sumie w Rosji już była... więc gorzej już nie może być na pewno. Jej problem jedynie polegał na tym, że była aż za bardzo podekscytowana tą nawet nie zaczętą w sumie rozmową. Znaczy się.. początkiem, o! Tak to lepiej brzmi i ukazuje tą sytuację.
A jak nasza wadera wyglądała? Słodko jak zawsze. Grzywka dobrze zrobiona. Zadbana i tak dalej jest również. Jest gotowa więc i do rozmowy!

Nie było jej zbyt fajnie w momencie kiedy poczuła jego spojrzenie takie jakie było. No cóż, jedni są głupi, inni chamscy a są też i takie osoby jak Alastair. Jak dobrze, że go nie poznała przed jej spotkaniem z Natashą. To byłaby wtedy ogromna tragedia dla tej przemilutkiej? A może zwyczajnie skrytej? Nie raczej zwyczajnie naiwnej wadery.
- No to dodaj Berenikę. Drugą Betę Nocy. Nikogo więcej sama nie znam, więc.. no cóż nie jest to za dobra wiadomość.. Ale Puszczyka? Nie znam go.
Westchnęła i lekko skinęła łbem na znak zrozumienia. Widać było, że coś jest nie tak do końca z jego wypowiedzią. Znaczy się.. nie kłamał, bo to byłoby na pewno po nim widać. Ta wilczyca akurat wie kiedy ktoś kłamie a kiedy i nie, no chyba iż jej się wyzna miłość. Wtedy zwyczajnie traci głowę i nie słucha świata wokół. Zdrowy rozsądek? Co to takiego? U niej to nie istnieje, więc nie spodziewajcie się zdrowego spojrzenia na świat.
- Chwilka.. znasz Nataniela? Tego słodziaka?
No to chyba się dogadają. Skoro oboje go znają i prawie takie same zdanie o nim mają.. to ten, nie będzie chyba nawet i najgorzej.
Zdziwiona patrzyła się na Alastair'a. W końcu jednak ten stan minął i powróciła do poprzedniego uśmiechu odchrząkując sobie. Wiadomo w sumie dlaczego co nie? Jeśli nie wiecie, to pech.
- U Nataniela jest bardzo dobrze. Znaczy się moim zdaniem, bo jak szczeniak ma ochotę się tulić nawet i do mnie i.. nie często się odzywając powiedział swoje imię...
Siedziała i uśmiechnęła się jeszcze szerzej przypominając sobie o tym jak to było (a raczej jest XD) w tamtym miejscu gdzie z nim spędzała czas.. Ach, te wspomnienia.

No cóż.. widać, że nie do końca trafiła jeśli chodzi o samą Betę. Może Puszczyk byłby lepszy? A może i nie, w każdym razie nie spotkała go przez bardzo długi czas co nie było ani trochę dobrze. Znaczy się.. nie świadczyło to dobrze o ''Nocy''. Wataha się pewnie rozpadnie, ale patrząc ogólnie na to jak i było u niej.. wszystko potrafi przetrwać próbę czasu o ile się tego chce. Jeśli nie, to można zwyczajnie zrezygnować i tyle. Nikt za złe by zapewne nie miał jeśli jedna z watah nagle by się rozpadła. W sumie nieprawda. Widać będzie to mocno, a co dopiero byłoby gdyby nagle tyle wilków zostałoby samotnikami albo wygnańcami, lub co gorsza - przenieśliby się do wrogich dotychczas watah. Ile było nocnych? Można by zapewne policzyć na palcach, ale na pewno Diana tego nie zrobi.. z dwóch powodów. 1 to jest na pewno lenistwo tej wadery od czasu rozstania się w teorii z Natashą. Drugiego powodu możecie się wszyscy domyślać teraz.
- Wiesz, ale to jedna osoba w końcu...Co z tego, że ktoś podchodzi do testu i zdaje na główną władzę skoro i tak nie ma kim zarządzać. To prawie tak samo jak z samotnikami.. rządzić sobą i najwyżej kilkoma osobnikami. Nie ma to na moje najmniejszego sensu, ale fakt - może się zwyczajnie nie znam.
Swoje zdanie miała, ot co!
Zbytnio nie reagowała na jego wszystkie ruchy. Znaczy się były one dość widoczne i nijak nie miałaby jak reagować i tak dalej.. ale uśmieszkiem jakimś go uraczyć powinna, ale tego nie zrobi. Chwilowo myślała nad tym co robić dalej z swoim życiem. Na pewno nikogo nie przygarnie, bo to nie ma najmniejszego sensu skoro nawet sama o siebie zadbać nie potrafi. Szukanie partnerki też odpada. Co teraz.. co teraz... Albo chwilka. Wpierw trzeba pogadać z tym ''ważnym'' basiorem. Dla niej to nie była ściema z tą ''Alfą Ognia'' ale co właściwie ją to interesowało? Nie wiedziała nawet o sojuszu pomiędzy watahami.
- No nie jest aż tak trudno aby go, że tak powiem ''przekonać do siebie''. Wystarczy znać jakieś tam zwykłe podejścia do młodych, ale fakt.. nie wiem również jak on reaguje przy innych, bo mnie się tam nie bał. Może nie był do końca przekonany, ale nie był przerażony.
Powiedziała i się spojrzała ogólnie na Alka. Jakoś taki niepodobny do innych wilków i to nie ze względu na to, że on posiada skrzydła i jest biały. Coś jej nie pasowało... Ale nie będzie się nad tym zastanawiać całe życie, bo jeszcze i je straci. Poza tym nie pamiętała dokładnie spotkania z Natanielem. Nie ze względu, że pamięć ma krótką, ale dlatego iż wiele się potem wydarzyło po drodze. Nie tyle coby się zmieniać, ale trochę jej się jednak to na psychice odbiło. Nie dowiecie się również co.
- Nie wiem co mu jest, ale zapewne nie da się z tym nic zrobić, a w każdym razie to jest moja opinia. Ogólnie można go poszukać i sprawdzić kilka podejrzeń, ale czy to miałoby sens... Ech, nie słuchaj mnie. Tak sobie czasami pomyślę głośno.
Ostatnie słowa powiedziała z lekkim Rosyjskim akcentem. Nie było źle, ani tragicznie ale również nie opłacało się dokładnie mówić kim się jest. Pochodzenie lepiej zostawił z tyłu.
Przeciągnęła się i wzięła łepek maksymalnie w górę. Niech sobie strzyknie będzie o wiele lepiej dla niej. Przynajmniej głowa już ją nie boli i nie ma humorków! Zawsze to coś. W każdym razie po chwili wzrok ponownie wylądował na wilku, po czym przeniósł się na rzekę. Nie lubiła patrzeć na innych zbyt długo. Nie pasowało jej to ani trochę.
- Długo znasz tego słodziaka Nataniela? - rzuciła od tak sobie.
Słodziak dla niej był... ale czy to powinno kogokolwiek obchodzić poza nią samą? Raczej nie. Trudno się mówi w takich wypadkach i tyle. Żegnamy normalną rozmowę i witamy gadanie o Nacie!

Haha, czy niedostępna to już jest sprawa inna. Może jest, a może i nie.
-Ta ciemność za długo już trwa.. to może i aż tak bardzo nie przeszkadza, ale zaczyna to być zwyczajnie irytujące jak się idzie przed siebie i nagle wyłapuje jakiś ruch i nie wiadomo czy to wilk, czy niedźwiedź.. czy człowiek...
Po tych słowach jedynie westchnęła. Zastanawiała się nad ogółem tego co mówić Alastair. Rządzić Krainą? Ponownie? Widać, że wiele i to bardzo wiele ją ominęło. W sumie tak to jest jak nie przybywa się na samym początku do takiego terenu i wbija się w momencie kiedy prawie nikogo spotkać nie można. Jest może ślepa i za dużo czasu spędza z osobami które już poznała..ale no cóż, mówi się jedynie pech.
- Trochę to dziwne, że tak jak to teraz mówisz... był inny czyli. Hmm. No nic, nie będę raczej cię wypytywać dokładnie o jego życie, bo na niewiele by mi się to zdało właściwie. Ale tak właściwie Alastairze to co on jadł jeśli możesz powiedzieć? Bo na samo słowo polowanie zareagował jakby pierwszy raz o tym słyszał. To jest chyba jedyna rzecz którą powinnam wiedzieć.
Fakt faktem, że wiedziała co malec jadł, ale wolała się upewnić przy tym basiorze tego czy Nataniel mówił prawdę co do tego jak przetrwał przez ten czas. Od tego może wiele zależeć, ale nikt nie powiedział iż to cokolwiek właściwie zmieni w poglądach Diany co do szczeniaka.
Robić a myśleć to w wielu przypadkach co innego.
Wyłapała to jego mrugnięcie, ale nie do końca się jej to spodobało. Było widać lekkie jej zdziwienie na twarzy, ale tylko tyle.. nic więcej. Po chwili jednak powróciła do swojego ciepłego uśmiechu który miała już wytrenowany. Sprawdzało się to w 99,9%! Zawsze jednak znajdował się jeden osobnik którego by to nie ruszało i znając szczęście tej wadery ten wilk przed nią będzie tym 0,1 procentem.
Nie wiedziała o dziwo nic o zaćmieniu. Nikt nigdy jej nic nie powiedział, a jedynie na co trafiła to.. deszcz krwi na pewno, ale jeszcze chyba na coś, tylko iż tego nie pamiętała.
Poderwać ją? Właściwie to nie jest trudna rzecz po jej przeżyciach.. ale co innego aby z nią wytrzymać, o! O tym rozprawiać się nie będzie teraz na pewno.
- O wiele więcej to wiem o kontaktach z osobami poszkodowanymi przez życie, np. ślepymi. O szczeniakach też wiele wiem, ale to tylko przez moje pochodzenie.. trzeba było się zajmować rodzeństwem o wiele młodszym i tak dalej... Ale cieszę się niezmiernie, że mi ufasz.
No cóż, Salome nie ma i pewnie nie wróci za szybko. olał wszystko jak zawsze to było.

No cóż.. trzeba jedynie powiedzieć, że Diana dość mocno interesowała się Natanielem i nic dziwnego byłoby w tym, że zostanie na jakiś czas jego zastępczą matką. Lepszy mały urwis aniżeli kolejne kaleki na drodze.. no dobrze, każdym ta wadera potrafi się zająć, ale jednak niepotrzebnie.. to nie jest dla niej mówiąc bardzo szczerze.
- Dobrze wiedzieć. Przynajmniej wiadomym jest, że nie będzie aż tak ciężko się nim zająć no chyba, że skończą się kości.. albo zrobię zwyczajnie to co zawsze i skoczę z nim na jakieś pole słodkości i będzie dobrze.
Westchnęła, bo nie wiedziała właściwie o co jeszcze pytać. W teorii nie byłoby źle pogadać jeszcze, ale w sumie... nie wydawało jej się, aby ta rozmowa miała jeszcze jakikolwiek sens. Tak więc wilczyca zaczęła jedynie milczeć.

Wyczuła jego niepewność i o natychmiast przekreśliło jakiekolwiek szanse na gadanie z nim dłużej aniżeli dziesięć minut. Nienawidziła jak ktoś tak robi, bo wtedy jest prawie taki jak ona a tak być nie powinno. Nie dla niej. Nie według niej. Jej chore pomysły i inne takie dyrdymały to już sprawa całkowicie tylko jej.
- Mhm... - rzuciła z lekkim zastanowieniem.
U niej właśnie taka reakcja była bardzo zła.
Spojrzała się na niego krzywo po tych wszystkich słowach jakie basior wypowiedział. Nie podobało jej się to ani trochę.
W końcu jedynie przesunęła sobie łapą po drugiej. Dlaczego? A bo może jej zimno było. Trudno. Wróciła do normalnego wzroku, ale uśmiech jej zniknął i powróciła zwyczajna twarzyczka.. Bez uczuć.
- Może i bym się napiła, ale to zapewne nie nastąpi. Nie przyjmuję niczego darmowego od takich osób jak ty, bo to zawsze znaczy tylko chęć spartolenia mi życia. Nie dałam się nigdy i nie pozwolę aby się to zmieniło.
Jej oczy lekko się zmrużyły a łapa powróciła do normalnego stanu. Była zła. Zaraz wyjdzie jak ten będzie ciągnął to dalej w stronę w którą ona nie chce. Niech sobie zgaduje w którą.

Wadera jeszcze bardziej się w tym momencie wnerwiła. Nie lubiła w ogóle jak ktokolwiek próbuje jej coś wmówić a dokładnie tak to było.
- Tak, tak bo od razu według ciebie myślę, że cały świat jest zły. To jest naprawdę bardzo żałosne, bo niczego takiego nie powiedziałam. A zresztą nie opłaca mi się wdawać w dyskusję z kimś kto próbuje zwyczajnie wmawiać mi kilka rzeczy. Ech, tylko takie osoby które właśnie tak mówią są takie pojmij to, a nie zrzucaj winę na moją świadomość. Albo wiesz co? Rób jak uważasz. Świat jest świetny, ale są tylko takie wyrostki które narzucają swoje myśli innym sądząc, że tak faktycznie jest. Proszę bardzo mów sobie o mnie co chcesz. Moja wola, moja sprawa. Wszystko co właśnie powiedziałeś jest błędne.
Sama się już właściwie pogubiła w swojej wypowiedzi, bo narwało ją na złość. Te jego ostatnie słowa podziałały jak płachta na byka chociaż to prawdą nie do końca również jest.. no nic.
Kosza? Niby czemu? To, że ktoś kogoś skarci jeden raz za coś co ktoś odwalił lata temu.. co wiele osób odwaliło to nie oznacza od razu zamknięcia wszystkiego. Teraz fakt. Jest zdenerwowana na niego maksymalnie jak się dało.
- Tak jak mówiłam.. rób co chcesz.
Kulturalny? To nie było miłe. Ani trochę.
Była zdenerwowana, ale jeszcze nie wyjdzie.. chętnie posłucha jak on będzie próbował ją dalej denerwować. Zobaczy jaki z niego jest gnojek.

No to Dianie się najwidoczniej udało.
- Haha, czyli jednak nie przeszedł podstawowej próby. - rzuciła po cichu do siebie zaraz jak ten odleciał.
Była bardzo zadowolona ze swojego testu. Wiedziała, że ten ani trochę nie podchodził pod normalnego basiora który faktycznie by chciał cokolwiek próbować. Nie w ten sposób.
Trzeba jedynie powiedzieć, że to była zwykła podpucha. Wadera przygotowywała się na pewien test który już nie aż tak długo nastąpi. Każdego trzeba sprawdzać po kolei jak się da.
Zadanie skończone, Alek załatwiony. Idziemy dalej z listą.
Wstała i wyszła wielce zadowolona.

ZT.

Nie spiesząc nigdzie w miejsce to przybyła śnieżnobiała, zgrabna samica. Wysoko podnosiła szczupłe łapki, bowiem nie chciała wdepnąć w coś, w co żaden inny wilk wdepnąć by nie chciał. Nadal była poruszona spotkaniem z Aver... Akirą. Miała przed oczkami widok ciskanych z łatwością największą wilków, które uderzały o drzewo, łamiąc kości i obijając ciała. Wzdrygnęła się odruchem, bo i przecież nie zwykła przesadnie przejmować się innymi wilkami. Ale... jakby to było, gdyby ona sama stała się ofiarą basiora, w którym chciała widzieć przyjaciela, nie wroga?
Potrząsnęła głową, zatrzymując się niemal w strumieniu. Dokładniej: zatrzymała się z lewą przednią łapą uniesioną ponad wodą. Nieźle, jeszcze moment zamyślenia, a zostałaby skazana na przymusową kapiel. A woda z pewnością zimna, nieprzyjemna. Wokół ciemno i niemiło. Słabe połączenie. Z uczuciem ulgi odsunęła się nieco, odchodząc od strumienia. Było blisko. Machnęła jasnym ogonem, pokręcając lekko głową. Przysiadła nieco dalej, westchnąwszy krótko.

Ona zaś skojarzyla go niemal od razu. Nie codziennie widziała w końcu wilki ze skrzydłami chociaż paradoksalnie to właśnie uskrzydlona Rapish była pierwszą wilczycą, którą tutaj spotkała. Zastrzygła jasnym uchem, obserwując jak wilk zbliżał się do niej, a jej ogon zamiatał lekko podłoże. Zaintrygowało ją to, dlaczego samiec szedł pieszo, skoro zyskał dar lotu. Czyżby osłabienie i dawne urazy uniemożliwiały transport drogą lotniczą? Zmartwiło ją to nieco, bo ogólnie nie przepadała za cierpieniem. Może nie była wzorem empatycznego anioła, ale tez nie cieszyło jej cudze nieszczęście. Nie była potworem, albo przynajmniej nie czuła się nim.
- Witaj, Alastairze. Ja jestem Melvine. Jak się czujesz? Co z Twoim przyjacielem? - pytała, zainteresowana losem zarowno tego, jak i tamtego wilka. Zdawało jej się, że kompan Alastair'a oberwał mocniej, ale mogla się mylić. Była jedynie niewiele znaczącym obserwatorem. Gapiem, który znalazł się w złym miejscu o nieodpowiedniej porze. Odruchowo zmierzyła wzrokiem rany wilka.

Skinęła potakująco głową. Zrozumiała. Nawet przez moment nie pomyślała, że pytania, którymi częstowała rozmówcę, mogłyby być dla niego jakkolwiek niewygodne. Dlatego paplała, nie zawsze zastanawiając się nad sensem czy celem. Przejmowała się samopoczuciem tej dwójki, to wszystko.
- Zapytałam o Waszą dwójkę - zauważyła nieco niedyskretnie, lekko przekręcając jasną głowę i przyglądają mu się z zainteresowaniem. Kąciki jej pyska poruszyły się nieco w serdecznym uśmiechu, a ogon jej znów przesunął po powierzchni podłoża. Odrobina karcącej nuty pojawiła się w jej spojrzeniu, zupełnie, jakby chciala zganić rozmówcę za to, że skupił się tylko na tamtym wilku, a nie wspomniał nawet słowem o samym sobie.