Las Kryształowej Pieśni

A on sobie tutaj przybył od tak. Skoro Lei nie mógł znowu znaleźć, to chociaż sobie pochodzi po Krainie tak jak zawsze. W sumie nie miał zbytnio do roboty, więc powłóczyć się można.
Nagle jednakże natrafił na tą waderę. Dziwna jakaś, ale w miarę ładna.
Podszedł do niej i po prostu rzucił jak zwykle na odczepnego ''witaj''.
Nie miał chyba zbytnio do gadania, bo.. no jakby to powiedzieć.
Nie wiedział czy będzie chciała w ogóle gadać z kimś kto wygląda tak jak on.
Stanął. I tyle.

Basior przyjrzał jej się. Coś tutaj nie pasuje, a sam zapach alkoholu wszystko mówił.
Pokręcił jedynie łbem niezadowolony. Cóż, szkoda iż taka piękność jest nawalona. Przynajmniej będzie miał jak się z niej nabijać.
- Co tutaj robisz i czego chcesz? - rzucił od niechcenia.
W sumie nie miał jak za bardzo gadać bo przyglądał się jej ruchom.
Co prawda zaczynał mu już penis z lekka stawać, ale to chyba jeszcze o niczym nie świadczy czyż nie?
Oglądał ją cały czas z podziwem.
Takie ciało.

Wilk uśmiechnął lekko w momencie jak poczuł ten ogon.
Chwycił ją i przybliżył maksymalnie jak się dało, przy okazji spoglądając jej w oczy.
- Ile złotko jesteś warta hmm? - zapytał trochę chamsko, przy okazji łapą masując jej kark.
Miał nadzieję, że dobrze to wszystko odczytał ale no... są pewne problemy czasami.


/b.w/

Pamięta.
W każdym razie spojrzał na nią i się jedynie cofnął, wyjmując kostki i kładąc je pod swoim penisem.
Spojrzał się na jej zadek, po czym jedynie powiedział:
- Wpierw poczołgaj się do tego seksownie, a potem wiesz co masz robić mała.
Uśmiechnął się zawadiacko, po czym spojrzał na swoje narzędzie.
Pełne w gotowości i okazałości. Czekał jedynie na jej znak.
Ciekawe co zrobi....

A on jedynie stał i się przygotowywał na to co się może wydarzyć.
Stał i czekał na jej ruchy nadal, bo w końcu musi jakieś wykonać czyż nie?
Przycisnął ją do tego miejsca, a potem wszedł palcem w jej kobiecość, przy okazji zabawiając się.
Cóż, robić może to co chce.
Posty nie będą dłuższe.

Ten zaś w końcu postawił jasno sprawę. Odwrócił się na grzbiet i po prostu leżał. Niech się zajmie tym czym powinna póki jeszcze ma czas. Jak nie, to po prostu zabierze jej te kości i odejdzie z rozgłosem.
W każdym razie przestał też innych ruchów. Jak się jej nie podoba to równie dobrze może zrobić teraz 69, bo to nie ma za wielkiej... a nieważne.
Chodzi głównie o to, że teraz jest nie do końca zadowolony.
Nawet oddech nie przyspieszył, a ogon chwycił jedną z jej łap, a potem zaczął jeździć po jej kobiecości.

CENZURA.

Koniec i tyle. A dodatkowo - zapomnij o ich związku z Leą. Nie ma to najmniejszego sensu jak sama o tym dobrze wiesz.
Nie ma sensu również się tutaj rozpisywać.
- Jesteś po prostu zwykłą suką. Szybko cię czeka śmierć i tego dopilnuję. Nieważne czy zabiję tylko ciebie czy całą twoją rodzinę. Rozumiesz czy nie i tak zdechniesz. Nie tak jak ostatnio.
Wstał i sobie wyszedł.
Mógł ją równie dobrze po prostu okraść z swoich kości, ale nie miałoby to najmniejszego sensu.

zt.

[justify]To miała być fabułka dla zabawy, dla żartu. Nie rozumiem, co cię ugryzło. Ale ok, jak chcesz. Niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba.

Shathow pozbierała się i poszła sobie. Prawdopodobnie poszła się nachlać. A z resztą... Czy jest czemu się dziwić? Żyła pod dużą presją, nie radziła sobie ze wszystkim, miała wiele problemów. Była z tym wszystkim zupełnie sama. Czemu miałaby nie zapić się na śmierć?

zt.[justify]

Serce Wardress przepełniało dziwnie znane uczucie. Była trochę zła, odrobinę smutna, ale najbardziej chyba... Zawiedziona. Nie żałowała zabitej mrówki. Już nie raz w swoim długim żywocie zabijała bez przyczyny, ostrzeżenia czy powodu. Cóż, to jeden z elementów bycia prawdziwym Nocnym. Zabijać. Nie tyle z przyjemności co dla zasady. Wrogów. Złodziei. Zdrajców. Co prawda mała mrówka niczym jej nie zawiniła, ale zniechęciła ją do wszystkiego. Wadera krążyła ponad czubkami drzew na swoich białych, wielkich i pierzastych skrzydłach obserwując z góry tereny krainy. Wkroczywszy na tereny północne postanowiła wybadać nie do końca znany jej zalesiony obszar. Z jednej strony liczyła na jakąś niewielką przekąskę, z drugiej - na spotkanie kogokolwiek. Z pewną dozą ostrożności obniżyła lot i wypatrzyła coś sporego i zielonego. - No cudownie. Smok. Pewnie będzie chciał mnie zeżreć. Ale nie ze mną te numery... - mruknęła zirytowana i postanowiła chwilowo pokrążyć jeszcze ponad głową bestyi. Nie planowała atakować od razu. Od chwili obniżenia lotu ten cały smok wydawał jej się z lekka dziwny - bo upierzony. Cóż, wszystkie znane jej gady były zazwyczaj łuskowate - ciężko było się przebić kłami i pazurami przez ich gruby pancerz. Nie, nie będzie atakować, poczeka, co zrobi zielony zawijas na ziemi.

Uniesiona łapa? Cóż, niechaj pozostanie to gestem pozytywnym. Obniżyła lot ponownie - unosiła się metr, może niecałe dwa nad głową stworzenia. - Witam. Jestem Wardress Dara Sindbai. - skłoniła pysk w geście przywitania i powolutku opadała tuż obok smokopoodobnego stwora. Z dozą niepewności wpatrywała się w ślepia towarzysza. Wszystkie mięśnie były mocno napięte gdy tylko dotknęła łapami zimnego podłoża. Gotowa odeprzeć atak przykucnęła blisko ziemi. Nie obnażała kłów, nie chciała przecież nikogo przestraszyć.

/Mamy dzień czy noc? : P

Coś na kształt późnego wieczoru.

- Czy ja wiem... Zapewne masz sporo siły, moje skrzydła - pomimo swojej masywności, są dość delikatne. A mam tylko tą jedną parę. - mruknęła zdezorientowana. Dać się dotknąć? Czy nie dać? Dziwna sytuacja. No, może... - Dobra. Dotknij. Ale proszę - ostrożnie. Bo inaczej zjem Cię na jeden raz! - zagroziła. Nie była to co prawda groźba przepełniona nienawiścią, brzmiała trochę jak zabawne wyzwanie, ale mniejsza z tym. Dawno nikt jej nie.. Dotknął. To ona była zazwyczaj tym "tykającym" inne osobniki. Wstała i podeszła do Asgore'a. Położyła się blisko niego i rozłożyła ostrożnie skrzydła. Będę już tak blisko poczuła nieznany jej zapach. To stworzenie nie pachniało smokiem. Więc nie było tą nielubianą przed Ward istotą.

Ostatecznie ten rodzaj dotyku był nawet całkiem przyjemny. - Nie znam Twojego zapachu. Być może jesteś gryfem, o których kiedyś czytałam, lub inną smoczą hybrydą. Ale w sumie masz prawo czuć się i być kim tylko zechcesz. Odnalazłeś kogoś podobnego do siebie? Ja próbuję zebrać do kupy swoje stado. Jak na razie jest Nas garstka, ale widzę, że do krainy przybywa różnych stworzeń. To dobrze. Niedługo odbudujemy ten mały świat. Uśmiechnęła się już ciut bardziej szczerze. Zazwyczaj unikała osobników mogących zjeść ją na jedno kłapnięcie pyska, lub dzioba. - Przypominasz mi trochę ptaka z domieszką smoka. Podobno gryfy - do którego bez ogródek powiem, jesteś podobny, są legendarnymi i bardzo starymi stworzeniami. Być może pojawiły się nawet przed smokami... - powiedziała spokojnie, swoim dziwnie mentorskim tonem.

- Nie mój drogi. Takich wilków jak ja jest na świecie zaledwie kilka. Za swoje zasługi dla watahy Nocy i wieloletnie przywiązanie zostałam nimi obdarzona od najwyższej bogini Nocy. Chyba nie jest możliwy związek z potomstwem między wilkiem, a smokiem. Wydaje się to mało prawdopodobne. - uśmiechnęła się wesoło Wardress. - Parę smoków widziałam już w tej krainie, ale wolę się nie zbliżać. Nasza wataha nie jest na drodze porozumienia ze smokami. Wolałabym nie ryzykować swojej głowy takim spotkaniem, które mogłoby zakończyć się śmiercią i pozbawić watahę jednego z przywódców. Ale kto wie, może w przyszłości... - dodała po chwili. Złożyła wygłaskane skrzydła wzdłuż ciała i zaczęła intensywnie spojrzeniem ogarniać całą sylwetkę rozmówcy. Rozluźniła się trochę.