Zielone Urwisko

Miał już zamiar zniknąć stąd, lecz zostawienie tutaj Vincenta samego z obcą waderą nie było dobrym pomysłem. Poniekąd, on był razem z większym przyjacielem, to też krzywda mu się pewnie nie stanie. Berendar musiał jednak pożegnać się, bo mimo pozostania samotnika w dalszym ciągu, znał dobre maniery.
- Vincencie... Na mnie już pora. Idę w dalszą drogę... Jeśli jednak byś - Przerwał, wzrokiem swym objął Machevol. Spoglądał na nią, czy aby nie ma złych zamiarów w stosunku do młodszego rozmówcy Berendara - Poszedł w tamtym kierunku - Pyskiem swym wskazał kierunek, którym była godzina 2 względem widzenia młodszego wilka - Dojdziesz nad jezioro. Jeśliś głodny jest, to tam znajdziesz ryby... Przyjaciel z pewnością potrafi takie łapać. Tu nasze drogi rozchodzą się. Lecz, kto wie co stanie się w krótkim czasie. Żegnaj - Powiedział w kierunku Vincenta, wykonując ukłon głową w jego stronę w geście pożegnania. Na Machevol patrzył kilka sekund i wykonał taki sam gest - Ty również żegnaj. I uważaj, kraina ta ma również niebezpieczne miejsca. Miej się na baczności - Powiedział i oddalił się, znikając w gęstwinie leśnej. Ostatnim co mogli zobaczyć, to ogon zagłębiający się wraz z jego właścicielem pomiędzy pobliskimi krzewami. I tak o to ruszył dalej, przed siebie, szukając nieznanego.

Odwzajemniła uśmiech lecz bardziej spokojnie jak to na nią. Pozytywny nastrój i ogólny optymizm jej się udzielił. Machevol z milczeniem odprowadziła wzrokiem niedawno poznanego samca. Czuła lekki żal, że nie pozostanie on dłużej ale trudno, jak mus to mus.
- A co tutaj porabiasz? - zapytała Vincenta przyjaźnie, znając już od niedawna jego imię.

Uśmiechnęła się szczerze i wręcz niespodziewanie szeroko na słowa szczeniaka. Choć sama na taką nie wyglądała to przepadała za takim towarzystem. Miłym i wesołym, czasem nawet zwariowanym nawet jeśl może wydawać się kimś, kto na takie zachowanie patrzy z pogardą i chcę się schować w samej sobie jak tylko się da i ukryć wszystko. Lecz nie była to prawda.
- Na pewno dam znać gdy będę potrzebowała pomocy. - powiedziała przyjaźnie delikatnie kręcąc ogonem na boki lecz niedługo później zatrzymując go gdy emocje nieco opadły.
Machevol skinęła głową do samej siebie. Czas się gdzieś przejść, gdzieś indziej. Przeciągnęła się niczym kot by rozruszać wszystkie mięśnie co na ten moment odpoczywały. Wstała i spokojniejszym krokiem niż jej towarzyszył gdy przybyła - ruszyła w inną stronę.

zt