Chatka nad morzem

Dopiero po kilku minutach zajarzyłam o co chodzi z " a i 2 - ranek więc krótko" XD

- Teraz lepiej. Przepraszam. - powiedziała w głębi duszy karcąc samą siebie za złe zachowanie. Jak zwykle nie miała do końca na nie wpływu. Eh, życie. Spojrzała za siebie, a dokładnie za drzwi. Był tu zadziwiająco płaski teren, jak to bywa przy morzu. Do tego rosła trawka. Nawet bardziej zielona, niż na co niektórych łąkach.
- Idziemy na plac handlowy? Nigdy tam nie byłam, a podobno mają dobre piwo. Wiesz może jak tam dotrzeć? - schyliła łeb tak, że kark razem z grzbietem tworzył linię prostą i podkuliła trochę uszy. Musi jakoś Keina do tego przekonać, jeśli nie nie iść. Sama może zawędrować na drugi koniec krainy.

lol xD

-To ja powinienem.. ale nie ważne. To co było to się już nie powtórzy. - powiedział już lekko się uśmiechając.
Z jednej strony cieszył się, że ma taką przyjaciółkę ale wciąż jakoś mu nie pasowało jej zachowanie. Nadal jakoś dziwnie mu się kojarzyło.. i to nawet chyba nie tak jak on. Coś zbyt.. hmm. Zobaczymy, może jemu i userowi się przypomni, bo w końcu sklerozy to ta 2 nie ma prawda? PRAWDA? Tak, mają.
-Znam dwa miejsca w których można coś wypić. Problem polega na tym, że teraz jest dość niezbyt ciekawa pora na taki wypad.. w sensie, że pełno wilków będzie. Jeśli nas obsłużą to będzie cud. A i ja stawiam, więc wybierz coś mocnego. - powiedział i uśmiechnął się chytrze.
Może miał w tym jakiś plan? Nie. Po prostu chciał zrobić taki wypad i tyle.
Tylko właśnie tutaj jest inny problem i nie chodzi o przeludnienie, a o... zakup. Są 2 miejsca idealnie stworzone do tej sytuacji ale problem polega na tym, że... i tu i tu userek nie ma. Więc nie ma też zbytnio osoby która tą 2 obsłuży. Można spróbować...
Czekał aż coś odpowie.. i wtedy najwyżej ruszy w pamiętne przez niego miejsce.

EDIT:

Ruszył w stronę jednego z miejsc... Lepiej edytować aniżeli się bawić w ''post krótki bo zt''.

ZT.

Wilczyca odczuła ulgę, gdy było już po kłótni. Nie lubiła, jak zamiast przyjaciół zdobywała wrogów, a ma do tego niezwykły talent. Wciąż jednak w jej głowie krążyło jedno pytanie. Nie mogła zrozumieć, czemu Kein jej zaufał. Owszem, słyszała to, jak się tłumaczył, ale to za mało. Nie dotarło do niej. Wychodzi na to, że nic się nie zmieniło i dalej będzie niepewna siebie, jak i swojego zachowania... szkoda.
- Poczekamy, zobaczymy, jak nie to zakradniemy się do miejsca dla personelu. - zaśmiała się - I nie, ja stawiam. Ty masz swój majątek i o niego dbaj. - wyszła z chatki gotowa do wyjścia. Jak Kein ruszy, będzie biegła za nim.

z.t

Nie chce mi się pisać bezsensownego posta z jednym głównym celem pt. "pobiegła za nim", więc już tutaj piszę z.t , żeby było z górki

Uśmiechnęła się lekko.
- Gdy byłam młodsza często odwiedzałam tereny ludzkie z paczką... Dawne dzieje. Ale to już chyba nie na moje lata.
Trochę adrenaliny, obserwacja ludzi zza jakiegoś krzaka. W porównaniu z ostatnią wycieczką wydawało się to dziecinnie proste.
Chyba miała póki co serdecznie dość ludzi. Jednak... W światłach miasta było coś takiego... Zawsze fascynowały wilczycę. Była w nich, na znacznie większą skalę, ta sama magia, co w okienkach Arthas'a. Dzięki tej magii ludzie, pomimo swoich licznych wad, pokonali noc. A to zasługuje na podziw i szacunek.
A teraz mamy przecież zaćmienie! Ponadto, o ile Lea się nie myli, zbliżały się święta. Miasta muszą teraz wspaniale wyglądać...
W porę przytrzymała skrzydło, więc Arthas cudem uniknął kolejnego uderzenia.
No, ostatni post na dziś. Następne będą w nocy. A teraz można się oprzeć o drzwi szkoły i zamknąć oczy... Woźna otwierająca szkołę zawsze na szczęście budzi.